Yes, the story continues!

Tja mensen, ik weet dat het een tijd geduurd heeft voordat ik weer een blog geplaatst heb maar het gewone leventje houdt me flink bezig. Zo werk ik uiteraard gewoon fulltime (en soms wat meer ;-)) en is daarnaast de 5-jaarlijkse BOA hercertificering weer van start gegaan.

Dat houdt in dat ik zowat al mijn vrije tijd naast de diensten met mijn neus in de boeken zit want er komt heel veel zelfstudie bij kijken deze keer. Normaliter had je 10 lesdagen, die zijn gehalveerd dus dat zijn er nog maar 5.

Daarnaast kreeg je voorheen regelmatig studieuren wat inhield dat de planning daar rekening mee hield en je dus minder ingepland werd zodat je de rest van de uren die je normaliter zou werken voor je studie kon gebruiken. Die tijd is ook voorbij, althans voor de meeste van ons want het blijkt dat er toch collega’s zijn die genoemde studieuren wel krijgen…. Terwijl ze parttime werken, beetje ongelijk verdeeld als je het mij vraagt maar ja, geloof niet dat men zich ook maar iets van mijn mening aantrekt haha.

Dus heb ik me er maar gewoon op ingesteld dat ik dit jaar weinig tijd over heb voor leuke dingen en/of werk in en rondom mijn stek. Want naast het feit dat ik zo “lekker” beziggehouden word zijn de dagen natuurlijk ook alweer enorm ingekort en is het met het trieste, donkere, grauwe, bewolkte en bijzonder natte weer regelmatig overdag zo donker dat de lichten aangedaan moeten worden en is het om 5 uur gewoon pikkedonker.

Nu is het natuurlijk ook zo dat time flies dus voordat ik het weet is het alweer Kerst en is al mijn vrije tijd besteden aan de BOA hopelijk verleden tijd.

Heel af en toe wil ik toch even wat afleiding van de BOA anders krijg ik nog nachtmerries omdat ik dan zowat 24/7 met het werk bezig ben en wie zit er nu op nachtmerries te wachten he;-). Dus nu heel even weer een verhaaltje op mijn blog zetten en misschien nog wat foto’s plaatsen als dat niet teveel tijd kost.

Voor de mensen die het nog niet wisten; ik ben in mijn blog nog steeds in Napa bij Diana & Graham waar het niet zo goed met Graham gaat maar hij nog wel in leven is. Dat is hedendaags wel anders, helaas is hij zaterdag 4 november 23.00 uur plaatselijke tijd overleden ;-(. (Diana had het in haar telefoontje over zaterdaga 6 november maar ik denk dat zij een beetje in de war was, heel begrijpelijk natuurlijk!)

Heb eergister Diana even telefonisch gesproken die mij vertelde dat zij, Wayne (zoon van Graham) en Sophia (dochter van Graham) bij de laatste momenten van Graham aanwezig waren.

Op dinsdagavond 6 november kreeg ik een bericht van Donna dat Graham overleden was en dat ze die dag daarvoor zijn lichaam opgehaald hadden. Plaatselijke tijd natuurlijk en ik vroeg me af of Graham zijn lichaam inderdaad beschikbaar gesteld had aan de wetenschap. Want dat had Donna mij al eerder verteld maar Diana had me daar nooit iets over gezegd. Na het telefoontje met Diana afgelopen zondag wist ik dat hij dat inderdaad gedaan had…. Waardoor het nog moeilijker werd voor Diana die zich opgesloten heeft in een andere kamer toen ze Graham’s lichaam kwamen halen en daar kon ik heel goed inkomen.

Ze hebben dus ook geen uitvaart of iets dergelijks gehad, weird! Diana vertelde dat ze van plan waren om Graham’s leven te gaan vieren en dat Sophia dat komende zondag wil organiseren. Benieuwd hoe dat gaat want het gaat niet altijd lekker tussen Diana en Sophia, ook erg vervelend, zeker als je weet dat ze o.a. voor haar naar Napa verhuisd zijn!

Anyways, ik ga dus verder met mijn blog en schrijf in de verleden tijd waarin Graham nog steeds in leven is. Dat maakt het niet makkelijker om erover te schrijven, van de andere kant ook wel weer erg fijn dat ik hem toch nog even heb mogen zien/spreken.

Tot zover het laatste nieuws over de huidige situatie, terug naar mijn blog en waar ik gebleven was:

Na wederom een goede nachtrust (txs MRA beugel haha!) ben ik rond 9 uur opgestaan en heb weer met Diana ontbeten. Daarna uiteraard weer efkes naar buiten gewandeld om een heerlijke koffie te halen (man, wat mis ik dat zeg, zou nu heeeeel graag even naar de 7-Eleven kunnen lopen voor zo’n koffie, tijd dat die keten naar Nederland komt ;-)) en heb meteen even wat fleurige planten gekocht om op Graham’s kamer te zetten.

Ik vond het zo sneu hem daar maar te zien liggen met weliswaar uitzicht op de tuin maar ook daar was het uiteraard herfst dus weinig te beleven en al helemaal geen kleur.

Die planten werden meteen door Diana op zijn kamer gezet en beiden waren er erg blij mee gelukkig!

Daarna is Diana naar de tandarts gegaan en ben ik weer bij Graham blijven zitten zodat Diana niet hoefde te haasten en/of zich zorgen hoefde te maken. Blij dat ik dat voor haar heb kunnen doen want ook zij liep op haar wenkbrauwen omdat zij al ruim een jaar 24/7 voor Graham aan het zorgen was.

Graham leek regelmatig oke te zijn en dan dacht ik weer een goed gesprek met hem te kunnen voeren maar halverwege de in het begin perfecte zinnen bleek dan toch weer dat hij zo maar wat zei. Hij praatte steeds over nummers, telefoonnummers etc en herhaalde vaak dingen of sprak wartaal.

Ook plukte hij regelmatig aan zijn kleding of de lakens zoals ik ons mam ook zag doen, wat was ik blij dat ik die knop om kon zetten in Napa!

Toen ik zo bij Graham zat en hem behoorlijk zwaar en roggelend adem hoorde halen had ik zoiets van: als hij maar geen longontsteking heeft of krijgt! Want hij kwam totaal niet meer uit bed en werd ook niet doorbewogen zoals ze dat bij ons moeke wel deden juist om longontsteking te voorkomen. Best scary om iemand zo te horen ademhalen en als ik dat al vond was dat voor Diana natuurlijk nog veel heftiger.

Eigenlijk was het een hele trieste bedoening; Graham lag maar in bed en Diana deed er alles aan om hem zo goed mogelijk te verzorgen maar ging er zowat zelf aan onderdoor.

Want het is nogal wat, 24/7 zorgen voor je zieke man die eigenlijk gewoon in een verzorgingstehuis hoort. Als ze even boodschappen ging doen of zo dan liet ze hem wel alleen maar zoals ik er tegenaan kijk was dat nogal wat. Want er was dan niemand in huis bij hem als er iets gebeurde en niemand wist dat hij alleen was mocht er iets met Diana gebeuren onderweg. Daarnaast nam ze volgens mij ook nooit haar gsm mee dus als ze bv een lekke band kreeg, of een simpele aanrijding kon ze niemand bellen…..

Dat besprak ik later ook met haar maar op dat moment wuifde ze dat een beetje weg. Toen ik haar aan het eind van mijn trip aan de lijn had toen ik weer in Westminster was gaf ze toch wel toe dat ze dat misschien toch maar eens moest gaan doen. En ook sleutels verstoppen zodat buren eventueel naar Graham konden gaan kijken als ze zelf weg was. Misschien moest het even inzinken -:)

Nadat Diana die dag terugkwam van de tandarts zijn we naar Santa Helena gereden waar we foto’s gemaakt hebben van de nog steeds ontzettend veel aanwezige dikke rook boven de bergen. Ongelofelijk om te zien en je te realiseren dat het erg dichtbij geweest was allemaal….

Uiteraard was doggie Georgia ook meegegaan en die was blij dat ze haar poortjes even kon strekken haha.

Nadat we foto’s gemaakt hadden zijn we weer teruggereden want we wilden Graham niet te lang alleen laten. Helaas duurde het langer dan we dachten voordat we thuis waren want uitgerekend wij samen moesten op de weg een kleine Yorkie zien rondlopen. Beestje liep nogal verdaasd rond en voordat ik de kans kreeg om uit te stappen was Diana al uit de auto gesprongen en had het beestje opgepakt.

Diana is Diana en haar auto stond dan ook midden op de weg, geloof niet dat ze uberhaupt gekeken had of er andere auto’s achter haar zaten haha. Niet dat ik dat zou doen maar ik geloof toch wel dat ik mijn auto aan de kant gezet zou hebben ;-)

Nu is het verkeer daar een heel stuk rustiger en zeker op de weg waar wij reden, een hele rustige buurt, wat ook het geluk van het beestje was natuurlijk.

Ik heb het hondje overgenomen van Diana en we zijn in de auto gaan zitten om de straat heen en weer te rijden om te zien of daar wellicht iemand liep die op zoek was naar het beestje.

Dat hadden wij wel verwacht maar niks was helaas minder waar…..

Toen heb ik het shelter maar gebeld, Yorkie had nogal wat penningen aan zijn bandje hangen en dus belde ik maar even op goed geluk met een van die nummers. Niks mis mee buiten het feit dat de gegevens van het hondje dat bij die penning hoorde lichtelijk afweken van dit hondje. Het hondje van de penning was namelijk al 5 jaar dood en ondanks dat dit Yorkietje al een oud besje was en issues had leefde hij toch echt nog wel ;-)

Ze gaven me wel het adres van destijds maar hoe fanatiek wij ook zochten; de combinatie huisnummer/adres konden we met geen mogelijkheid vinden! Die huisnummers liepen ook zo raar en regelmatig niet oplopend, niet te volgen dus!

Terwijl we naarstig op zoek waren naar dat adres kwamen we een man tegen aan wie we vroegen of hij misschien wist waar Yorkie thuis hoorde. Helaas wist hij dat niet maar hij begon wel meteen mee te helpen met aankloppen en vragen in de buurt, super aardige vent! En ja, aankloppen net zoals op tv want bij veel huizen is geen bel aanwezig ;-)

Omdat we toch alweer ruim een halfuur met Yorkie bezig waren en nog steeds niemand gevonden hadden namen we hem maar mee naar huis en zouden daar wel verder zoeken.

Daar aangekomen zetten Diana Yorkie even in de buitenren van Tinka de kat (die zelf binnen zat) zodat het beestje niet weg kon lopen en ben ik weer met het shelter gaan bellen. Ik heb daar mijn gegevens achter gelaten zodat men mij kon bereiken mochten ze gebeld worden door het baasje van Yorkie.

Ik ben toen foto’s van Yorkie gaan maken en belde daarna naar California Pet Hospital om na te vragen of zij de eventuele chip uit konden lezen zodat Yorkie wellicht terug kon naar zijn baasje. Dat konden zij dus Diana is daar naar toe gereden en ik kookte ondertussen wat rijst voor het eten.

Want juist op die dag zouden we ‘s-avonds heel even naar Veronica gaan welke aan de overkant van de straat woont. Het was haar verjaardag en er zou een surpriseparty georganiseerd worden waarbij iedereen iets van eten mee zou nemen. Diana had al gezegd dat ik daar naar toe zou kunnen dan zou zij wel bij Graham blijven maar daar had ik uiteraard geen zin an. Dus ik stelde voor dat zij zou gaan en dat ik wel bij Graham zou blijven maar daar had Diana dan weer geen zin in; zij had ook niet zo’n zin in een party….

Dat kon ik me uiteraard goed voorstellen ondanks dat Diana altijd de party lady is. Ze zat nu niet echt in de meest fijne situatie en ik snapte heel goed dat haar hoofd niet stond naar feestvieren.

Niet veel later kwam Diana terug met het goede nieuws dat Yorkie door zijn eigenaresse bij de dierenarts opgehaald zou worden, whoo hoo! Die eigenaresse had Yorkie niet eens gemist, dat was dan weer een heel stuk minder whoo hoo trouwens, dat dan wel weer…. Diana wilde eigenlijk weten wie de eigenaresse was maar kreeg die gegevens niet wat ze erg vreemd vond maar ja, niks aan te doen. Ik was wel blij dat het zo gelopen was want ik zag de bui alweer hangen…..

Diana was nogal gestresst omdat ze ook Georgia nog even terug moest brengen. No worries Diana, jij gaat op je gemak Georgia terugbrengen en ik blijf gewoon bij Graham, take it easy! Ondertussen wilde ik eigenlijk wel dat ze daarna heel even naar Veronica zou gaan, al was het maar voor een uurtje. Dan zou ze wellicht heel even kunnen ontspannen en haar mind kunnen verzetten, niet geheel onbelangrijk!

We zijn daarna samen een halfuurtje naar Veronica geweest waar ik blij was dat ik een paar mensen weer zag want dat zijn gewoon toffe lui. Zo ook Carmen, de buuf van Diana & Graham maar toen ik even later met haar wilde praten bleek ze alweer terug naar huis te zijn gegaan, bummer!

Niet lang daarna zijn we weer terug naar Graham gegaan en hebben daar gezellie met z’n drie op Graham’s kamer gegeten.

Diana wilde daarna Criminal Minds gaan kijken, dat had ik dus echt nooitoftenever verwacht! Meestal wil zij comedies kijken namelijk maar she loved Criminal Minds!

Helaas voor hunnie waren zij pas bij season one en ik al bij season tig dus heb ik hunnie lekker laten kijken en ben ik op mijn kamer gaan internetten, bloggen en heb naar een aflevering van Private Practice gekeken, nice haha.

Het werd die avond niet laat voordat ik ging slapen, was best een drukke dag geweest en het “uitzetten” van emoties kostte eigenlijk ook best wel wat energie. Niet erg en ik was blij dat het lukte maar dan is een early night helemaal niet vervelend.

Maar voordat ik ging slapen heb ik wel efkes een overheerlijke bak chocolate chip mint icecream voor mezelf gescoord en Graham ook een beetje gegeven waarvan ook hij gesmuld heeft ;-)

Zo, dat was dan weer een dagje in Napa folks! Wanneer ik het volgende blog plaats is voor zowel jullie als mijzelf een vraagteken haha. Maar wees gerust; veel staat al genoteerd dus uiteindelijk komt mijn hele trip hier te staan inclusief die gave ride along! Want die ben ik uiteraard niet vergeten maar om daar verslag van te doen duurt langer dan het hele blog omdat het zo uitgebreid gaat haha.

Nu ga ik heel even kijken of ik wat foto’s kan vinden van die dikke rook waarvan Diana en ik foto’s gemaakt hebben en zal die ook even plaatsen. Weet niet of het echt heel duidelijk wordt op foto’s maar alle grijze “zut” boven de bergen is rook, geen wolken!