de 6e dag (alweer....time flew!!)

Omdat ik vandaag de ride along had met Adams Sheriff’s Department had ik mijn wekker al enorm vroeg gezet want onze dienst begon om 06.45 uur….. Moet er wel wat voor over hebben, voor die leuke zaken cq het opbouwen van netwerken ;-)

Dus ging mijn wekker al om 4.45, net alsof ik een vroege dienst in Eindhoven had haha. De reden dat ik zo vroeg opstond was dat Donna mij 2 jaar geleden naar zo’n beetje dezelfde locatie gebracht had toen ik met Adam van de Colorado State Police een ride along had. Wij waren toen zeker een halfuur aan het rijden en zij wist de weg, ik zou zo maar verkeerd kunnen rijden dus ik had gewoon extra tijd ingepland.

Niet wetende dat ik “gewoon” over de highway zou rijden en Donna dat 2 jaar geleden nog niet graag deed dus zij was toen binnendoor gereden. Wat veel en veel langer duurde zo zou achteraf blijken….

De dag ervoor had ik al contact gehad met hunnie en omdat het ride along formulier dus niet juist ingevuld kon worden zou ik daar ter plekke nog een formulier invullen. Die background check die ze normaliter doen vonden ze niet zo spannend, de vriendelijke dame aan de telefoon vroeg alleen of ik ooit gearresteerd was en toen ik ontkennend antwoordde vond zij het allang best ;-)

Nadat ik me aangekleed had etc ging ik naar boven waar Donna ook al op was want het was Princess day en dan gaat Donna altijd om 7 uur richting Ray. We hebben nog even gekletst, ik heb wat gegeten waarna ik mijn spullen pakte en ben vertrokken.

En weer had ik een super gevoel ondanks het vroege uur want ik reed daar toch maar gewoon alsof ik daar thuis hoorde, early traffic dus eigenlijk weinig traffic, radiooke aan op 98,5 KYGO (da’s country, what else haha) en ik draaide net achter Donna’s huis de highway op.

Om daar dus gewoon 10 minuten later alweer af te mogen want ik was bijna gearriveerd op de plek van bestemming…..

Kunt je wel voorstellen dat ik veel te vroeg daar was maar liever te vroeg dan te laat, je weet maar nooit wat er onderweg kan gebeuren.

Gelukkig was er al iemand in dienst en die heeft me een nieuw formulier gegeven om in te vullen en omdat die formulieren natuurlijk allemaal zo’n beetje hetzelfde zijn was dat zo ingevuld. Daarna heb ik wat foto’s gemaakt, ben ik uiteraard nog even naar het toilet gegaan en daarna heb ik even in de hal zitten wachten.

De dame aan de balie had gezegd dat het team van Sergeant Eye nog bezig waren met hun workout, dat doen ze hier vaak voor de dienst. Want hier hebben ze overal fitness apparatuur in elke PD zodat de officers voor/na de dienst kunnen trainen en werken aan hun conditie.

Wel zo handig en motiverend als je het mij vraagt en gewoon helemaal gratis….

Ik hoefde echter niet heel lang te wachten voordat de Serg me op kwam halen en meenam naar de briefing ruimte. Daar werd ik voorgesteld aan de diverse collega’s van de early shift in zijn team en zag ik ook meteen een heel indrukwekkend groot spandoek hangen ter ere van Heath Gumm, de collega die eerder dit jaar omgekomen was tijdens een schietincident.

Ik had daar op Facebook al veel van meegekregen en gezien wat voor een grote impact dat gehad heeft daar en dat bleek nu ook nog een keer. Er wordt nog steeds van alles georganiseerd uit zijn naam en dan niet alleen door de PD maar ook door bv een plaatselijk Firestation, impressive!

Terwijl we naar de briefing room liepen had de serg al gezegd dat hij de briefing was losjes deed en de collega’s wat liet dollen voordat hij overging naar de ernst van de dag. Hij vond dat een prettige manier om de sfeer goed te laten blijven en vond het een soort van teambuilding.

Uiteraard kreeg ik mijn bekende rode tomatenkop toen alle ogen gericht werden op mij tijdens het voorstellen, geloof dat ik daar nooitoftenever meer vanaf kom.

Hierna werden er aan mij een aantal vragen gesteld door de collega’s want ze vonden het allemaal mega interesting dat er iemand vanuit dat kleine kikkerlandje bij hen kwam kijken.

Toen dat voorbij was vroeg de serg aan elke collega om “a story” te vertellen. Dat doen ze blijkbaar ook iedere dag en ook dat was voor de teambuilding en om collega’s inzicht te laten krijgen in wat hun teamleden bezig houdt.

Ik vond dat heel erg bijzonder en zag met eigen ogen hoe goed die aanpak werkte! De sfeer was op dat moment lekker los en relaxt, een goed begin van de dienst! Er werd ook helemaal niet gehaast of zo, totaal niet, tijd genoeg.

Na dit story rondje vertelde de serg dan wat zakelijke dingen en werd er besloten dat ik met Ashley mee zou rijden.

Ook zo bijzonder trouwens: er waren gewoon 4 collega’s te laat voor de briefing en hoewel die met een applaus binnengehaald werden, werd er verder helemaal niet moeilijk over gedaan dat ze te laat waren.

Ik ging met Ashley naar buiten en zij liep richting de auto toen ik zowat tegen wat later bleek Mr. Brooks te zijn opbotste. Niet erg want van hem kreeg ik een hele gave rondleiding, wow!

De commandowagen stond namelijk op de parkeerplaats, net zoals een SWAT car en een voertuig dat naar alle bommeldingen gaat. Ongelofelijk hoe die voertuigen eruit zien en wat daar allemaal inzit cq mee kan!

Mr. Brooks opende het bom squad voertuig en we stapten aan de achterkant in.

Hij vertelde dat er speciale zuurstofleidingen in dat voertuig zaten voor het geval er gevaarlijke stoffen/gas vrijgekomen was. Voor iedere officer was er een zuurstofmasker beschikbaar en het was zo gemaakt dat ze zich ook nog om konden draaien om door de speciale openingen het vuur te openen indien nodig.

Dit voertuig kon 50mm kaliber kogels afweren en was dus enorm gepantserd. Ook de enorme banden op dit voertuig waren niet lek te krijgen zo vertelde hij. De speciale openingen waren uiteraard op dat moment allemaal gesloten maar indien nodig konden die dus van binnenuit geopend worden.

Ik vroeg hoe het dan met de ramen zat want het was geen heuse tank maar er zaten ramen in de cabine.

Mr. Brooks zei dat ook dat glas bullit proof was en 50mm kaliber kogels tegen kon houden, very impressive!

Daarnaast zat er ook veel elektronica in het voertuig, onvoorstelbaar wat ze daar allemaal konden opvragen/doen. Er zaten overal camera’s verstopt om zowel binnen als buiten het voertuig camerabeelden te bekijken maar ook op te nemen.

Daarnaast zat er een satelliet op en kon er op allerlei manieren gecommuniceerd worden, dit voertuig heeft behoorlijk wat indruk op mij gemaakt!

Ook de andere voertuigen werden geshowd door Mr. Brooks en ik blijf het altijd erg interessant vinden maar zeker ook heel erg bijzonder dat alle registers geopend worden daar. Ik krijg daar echt alles te zien wat ik maar wil zien, er wordt uitleg gegeven over van alles en nog wat, ik krijg veel informatie mee over allerlei casussen, ze zijn daar een stuk makkelijker wat betreft privacy.

Net zoals op hun FB pagina’s trouwens want daar lees ik regelmatig berichten waarin alle gegevens van daders staat inclusief de feiten die ten laste gelegd worden.

En dan heb ik het dus over de publieke FB pagina’s die iedereen ter wereld kan zien, geen besloten pagina’s!

Op sommige websites van PD’s zag ik zelf een link naar “inmate info”. Toen ik daarop klikte viel mijn mond open van verbazing….

Want daar zie je dus gewoon de foto’s inclusief alle informatie van iedereen die op dat moment in de gevangenis zit, wanneer ze zijn gearresteerd, waarvoor, hoe lang ze nog moeten zitten, persoonlijke informatie etc.

Een mega groot verschil met ons land dus!

Maar je kunt daar ook gewoon background checks doen van iedereen en kijken of er een sex offender in je buurt woont want die moeten allemaal geregistreerd zijn. Ik moet zeggen dat ik dat eigenlijk best goed vind, je kunt dan tenminste een klein beetje voorbereid met iemand zaken doen, kijken in wat voor buurt je woont en/of kijken met wie je die date aangaat ;-)

Anyways, toen die tour voorbij was ben ik bij Ashley in de auto gestapt en gingen we op weg. Ik hoopte wel dat ze wat zou “ontdooien” want ik vond haar in 1e instantie nogal gesloten en humeurig. Omdat ik dat zo niet gewend ben van de Amerikanen was ik benieuwd of dat een speciale reden had en ik zou er al snel achterkomen dat dat inderdaad het geval was.

Onze 1e call kwam eigenlijk redelijk snel, al om 8.20 uur kregen we een melding van een gast die had geroepen dat hij “a gun” had en dat zou gaan gebruiken.

Dus wij hupsakee “lights and sirenes” aan en Ashley probeerde tussen het drukke verkeer door te racen om snel op de PD te komen.

Dat viel echter nog niet zo mee want wow, die Amerikanen gaan gewoon niet aan de kant voor hulpverleners! Of ze vliegen alle kanten op omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren maar de meesten reageerden gewoon totaal niet!

Daar snap ik daadwerkelijk helemaal niks van, als je zelf in de problemen zit wil je toch ook dat hulpverleners snel ter plaatse kunnen komen?

Anyways, we crosten van links naar rechts op de rijbanen en moesten allebei enorm opletten op al het verkeer want er zijn daar enorm veel drukke en grote kruisingen met veel verkeer.

Uiteindelijk kwamen we dan bij de PD en zagen we een jongeman met een rugzak op de grond zitten. Ashley was de 2e collega die ter plaatse kwam en liep richting haar collega.

Uiteindelijk bleek het allemaal erg mee te vallen, die gast had maar wat geroepen en had helemaal no gun at all! Ik zag 2 collega’s recht voor mijn neus met hem aan de gang gaan, ondervragen, fouilleren en boeien. Dat laatste doen ze nogal snel hier, voor hun eigen veiligheid maar zeker ook voor de veiligheid van de verdachte.

Als later dan blijkt dat ze niet gearresteerd worden gaan de boeien weer gewoon af, no harm done!

We zijn hier niet echt lang gebleven, ik denk zo’n 20 minuten en daarna vervolgden wij onze weg weer.

Het was wel leuk om een keer overdag een ride along te doen want je ziet dan veel meer uiteraard haha. Zoals het drukke verkeer maar ook veel meer van de omgeving en dat blijft genieten!

De 2e call die kwam gaf aan dat iemand dacht dat er iemand in de woning was dus wij gingen er met een collega op af maar er bleek niemand in de woning aanwezig te zijn.

Ook kregen we een call van een bezorgde buurvrouw die vertelde dat ze haar buurman wel hoorde maar niet zag en later geen antwoord meer kreeg. Wij waren als 1e ter plaatse en Ashley stapte op haar gemak uit, hoorde de buurvrouw aan en liep op haar gemakkie om de woning heen om polshoogte te nemen.

Daarna klopte ze aan maar er werd niet opengedaan.

Samen met haar collega die inmiddels ook ter plaatse gekomen was zijn ze weer naar achter gelopen en uiteindelijk kwam er via de voordeur dan toch iemand naar buiten gelopen. Ashley en haar collega hadden blijkbaar aan de achterzijde contact gemaakt en het bleek dat de buurman aan de telefoon gezeten had. Er was verder helemaal niks aan de hand met hem dus nadat de buurvrouw gerustgesteld was zijn wij weer verder gegaan.

Er werden een aantal traffic stops gedaan en bij een van hen kwamen we de serg tegen dus stonden we even te kletsen. Dat doen ze daar regelmatig, staan ze in tegenovergestelde richting zodat de bestuurders dichtbij elkaar staan.

Nadat er de nodige info uitgewisseld was en ik ook de serg een Hollandse stroopwafel gegeven had reden we weer verder. Ik was die ochtend vergeten de stroopwafels in de briefingruimte uit te delen dus deelde ik ze onderweg uit en dat beviel die gasten eigenlijk best goed haha.

We kwamen een Jeep tegen waarvan het kenteken weer ingevoerd werd. Oeps, this one’s got a warrant! Dus stopteken en hupsakee, aan de kant met die handel.

Helaas bleek het niet om de juiste bestuurder te gaan dus moest Ashley deze gast weer laten gaan want van hem was alles prima in orde.

Hierna werd ik zo’n beetje overgeheveld in een andere patrolcar want Ashley bleek 9 maanden geleden kersverse mamma geworden te zijn en dus moest er nog gepompt worden. Ik zou een uurtje met officer Wellman meerijden, die later de bijnaam Mr. Bowling/Mountain Dew kreeg van mij ;-)

Deze meneer Wellman was veel spraakzamer dan Ashley en vertelde over zijn scheiding, zijn kids van 8, 13 en 15 die nu bij hem woonden, zijn nieuwe vriendin, het feit dat hij zo’n beetje 4 keer per week gaat bowlen (vattie m?) en over zijn gedrevenheid wat het werk betreft.

Eigenlijk had ik gewoon bij hem willen blijven want dit was er eentje die “pro active” was en echt probeerde the streets veilig te krijgen en houden.

We zijn even voor a bathroom stop bij het ziekenhuis gestopt, precies hetzelfde ziekenhuis als waar Deek en ik eerder gestopt waren dus ik wist wat daar allemaal te krijgen was haha. Hij was nogal slaperig en had zoiets van: ik moet even een oppepper hebben dus nam Mr. Bowling een Mountain Dew uit de koelkast en tja, dat is ook wel een drankje waar ik blij van word dus ook ik nam een blikje mee en daarna zijn we weer op pad gegaan.

Zodra Mr. Bowling een paar slokken genomen had veerde hij ineens op en had weer energie voor 10 zo vertelde hij.

Grapjas, doe maar net alsof want zo is het natuurlijk helemaal niet maar goed, ik vond het wel leuk gevonden en hij bracht het ook heel leuk dus missie geslaagd ;-)

En vanaf dat moment had hij dus de bijnaam Mr. Mountain Dew, vooral omdat hij zo lekker overdreef en bleef overdrijven, zelfs toen ik weer opgehaald werd door Ashley.

Het was verder een rustige shift op 1 call na en die kwam om 15.30 uur, zo’n beetje end of shift: Er was een paniek telefoontje binnengekomen dat er iemand boven in de slaapkamer aanwezig was terwijl de dochter des huizes binnen was. Moeder had gebeld en durfde zelf niet naar binnen te gaan en dat was uiteraard ook afgeraden door de politie.

Dat was de 2e keer die dag dat we met toeters en bellen naar de PD reden en daar aangekomen zag het er, zoals daar vaker gebeurd, blauw van de blauwblauw. Er waren al een paar collega’s ter plaatse en uiteindelijk stonden er maar liefst 8 patrol cars die op die call gereageerd hadden.

Er werden meteen orders uitgedeeld en de collega’s hadden zich al snel verspreid rondom het complex voor het geval dat er een gast de woning uit zou vluchten.

Daarna trokken ze hun wapens en werd de woning binnengetreden terwijl moeder natuurlijk buiten moest blijven wachten, je weet immers maar nooit wat je aantreft.

Niet lang daarna kwamen de collega’s terug en werd het sein veilig gegeven, er was niemand in de woning aangetroffen. Waar zo iemand dan vandaan haalt dat er een onbekende in de woning aanwezig zou zijn snap je dan eigenlijk ook niet maar goed, beter even gecheckt hebben dan dat je voor een andere veel serieuzere melding moet komen!

Er kwam een andere collega naast ons staan die Mr. Bowling even goed (excuse my French) afzeek maar eigenlijk wel op een grappige manier.

“Every PD has a special officer and Wellman is ours, he’s our retarded guy”…

Dat werd natuurlijk met een grote lach gezegd en het is daar echt zo: als je niet meer “over de tong gaat” is er iets mis dus hij zal enorm goed liggen binnen zijn team.

Deek heeft het ook al eerder gezegd: als je niet meer geplaagd wordt moet je je zorgen gaan make over hoe je collega’s over je denken en dus lachten wij daar allemaal hartelijk om; Mr. Wellman nog het hardste ;-)

Omdat het zo’n beetje end of shift was zijn we terug naar de PD gereden want het was zoals gezegd een rustige shift en Ashley kon dan haar paperwork nog afwerken.

Toen we weer terug waren op de PD heb ik in de agentenwacht het evaluatieformulier over de ride along ingevuld. Dat was dus wel anders dan bij Westminster PD want daar heb ik geen evaluatieformulier. Eigenlijk heb ik dat bij geen enkele andere PD ooit gezien…..

Ik gaf het formulier aan de serg en zei dat ik helemaal vergeten was Dutch patches mee te nemen, zo niet handig! Maar ik beloofde ze op te sturen als ik weer thuis was en dat vonden ze eigenlijk allemaal ook wel erg tof.

Dus de serg gaf mij zijn kaartje en toen ik las wat er op zijn visitekaartje stond moest ik moeite doen om niet in de lach te schieten…… Heb er ook geen opmerking over gemaakt want ik had zoiets van: volgens mij maakt iedereen daar een opmerking over dus laat ik dat maar niet doen. Want wat stond er op zijn kaartje als je het hardop las? Sergeant C.S. I en dat vond ik eigenljik best hilarisch haha. Natuurlijk schreef je zijn achternaam als Eye maar spreek het maar eens hardop uit ;-)

Ik had eerder die dag al een kaartje gekregen van die gast waarmee ik een uurtje meegereden was toen Ashley even weg moest en hem blijf ik gewoon Mr. Bowling aka Mountain Dew noemen haha. Hem had ik ook beloofd patches op te sturen dus terwijl ik dit nu schrijf liggen de enveloppen klaar om te versturen, a promise is a promise immers en ik houd niet van empty promises!

Toen dit alles gedaan was ben ik weer via de 7 Eleven uiteraard terug naar huis gereden en hebben we weer overheerlijk lam op de bank TV liggen kijken. Ik had bij thuiskomst eerst nog even met Steve en Donna achter buiten gezeten en gezellig gekletst, er zijn van die dagen dat het gewoon echt reuze gezellie is met z’n driekes.

Daarna zijn we zoals gezegd naar binnen gegaan en hebben op de bank onze salades opgepeuzeld terwijl we naar This is Us keken. Die avond duurde het niet zo heel lang voordat zowel Donna als ik naar ons mandje gingen want we waren allebei eigenlijk best moe.