17 mei 2018

En toen was het donderdag, 17 mei 2018

Vanochtend zou ik met Donna naar Keith’s new Auto shop gaan en dat vond ik erg gaaf want ik had zo’n beetje alles meegekregen van hoe die ontstaan was en hoe lang dat had mogen duren. Ik had die shop alleen nog niet met eigen ogen mogen aanschouwen en dat ging dus vanochtend gebeuren, gaaf!

Donna gaat meestal de donderdagochtenden naar hem toen en helpt hem dan een beetje opruimen want hij heeft het koleredruk en dan komt opruimen op de laatste plaats. Als er auto’s staan die gerepareerd moeten worden gaan die voor want dat brengt geld in het laatje natuurlijk.

Toen wij aankwamen kon ik met eigen ogen zien dat het een hele nette shop geworden was en dat alles super netjes aangelegd was, very impressive! Had ook een hele professionele uitstraling en hij had niet bezuinigd op zijn investeringen want hij had top of the class machines binnen staan zodat hij ook gewoon goed werk kon afleveren.

Geen half werk dus en hij had zelfs nagedacht over het feit dat hij wellicht meer opslagruimte nodig had of uit wilde breiden, nice job Keith! Hij was zelf uiteraard druk bezig en er stond een mega gave, grote vet coole zwarte RAM truck binnen dus ik hem me daar even aan staan verlekkeren voordat ik de ruimte in ging waar Keith bezig was ;-)

Hij vroeg aan mij hoe de auto waaraan hij bezig was eruit zag en ik moet toegeven: die zag er super uit!

Keith repareert schade auto’s en dat doet hij enorm goed. Ik heb nu inmiddels zoveel foto’s gezien en zag het nu ook met eigen ogen: hij levert perfect werk want het is niet te zien dat er ooit schade is geweest aan die auto’s. Daarna zei hij: “you left something in my car, your sunglasses I think, here are the keys, it’s in my truck”…..

En ik wist precies waar hij het over had want ik miste mijn zonnebrildoos al, had thuis alles al afgezocht maar niks gevonden, thanks buddy!

Tuurlijk was Annabel, Keith’s super lieve hond ook in de shop en nadat Donna wat opgeruimd had, ik het kantoor en de ontvangstruimte geveegd had en we het vuilnis weggebracht hadden, hebben we Annabel meegenomen om een eindje te gaan wandelen.

Helaas wilde Donna niet iets verder rijden naar een doggie park waar Annabel los kon lopen, waarschijnlijk meer omdat ze dacht dat Annabel niet naar haar zou luisteren dus zijn we langs een riviertje af gaan lopen. Niet dat Annabel dat nu zo leuk vond, zij is het niet echt gewend om aan de lijn te lopen en is meer van het heel hard rennen maar ach, ze was er dan toch wel weer even uit.

Ik had mijn slippers aangehouden want het was lekker weer en normaliter ging dat altijd goed maar nu had ik toch een serieuze blaar gelopen, not funny! Dit zei ik pas tegen Donna toen we weer terug bij de auto waren en die zei toen: “why didn’t you mention that”? “Uh, because it wouldn’t have made any difference, I had to get back to the car anyway” ;-)

Toen we weer terug in de shop kwamen bedankte Keith ons (kei net opgevoedde gast, well done Donna!) en hij vroeg Donna om even een spier in zijn schouder te masseren. Daar komt natuurlijk door zijn werk veel druk op te staan en schijnbaar gebeurt dit zo’n beetje iedere week, wel grappig om te zien.

Daarna vroeg Donna of ik water wilde en dat wilde ik wel want zoals ik had gezegd; het was lekker weer en dus dorstig weer. Donna had haar zin nog niet afgemaakt toen ik Keith al richting de koelkast zag lopen om 2 flesjes water voor ons te halen, what a gentleman that guy is!

Hierna zijn we naar Jeanette gereden waar we eigenlijk ook standaard donderdags mee gaan lunchen en/of gaan wandelen. Tenzij er iets anders gepland is natuurlijk maar normaliter wordt daar eigenlijk altijd wel een beetje rekening mee gehouden want het is gewoon leuk.

Onderweg naar de lunch vertelde Donna tegen Jeanette over Jim en zei: “he couldn’t even liquer her up” maar zowel Jeanette als ik verstonden: “he couldn’t even lick her up” dus wij lagen in een scheur hahaha!

Donna keek ons verbaasd aan maar schoot ook in de lach toen wij haar vertelden wat wij verstaan hadden, that was pretty funny! Maar ze doelde natuurlijk op het feit dat ik geen alcohol drink en dat Jim mij dus niet dronken kan voeren, best veilig dus want ik weet dan ook altijd wat ik doe/zeg en vergeet dat ook niet zo 123 door een kater of zo ;-)

We zijn deze keer weer gaan lunchen in hetzelfde tentje als waar we vorige keren naar toe gegaan zijn maar deze keer was mijn pizza niet zo lekker helaas. De pizza die ik normaliter pak was van het menu af, dat was de reden dat ik een andere gekozen had maar die beviel niet zo helaas.

Wat dan wel weer erg gaaf was, was dat de gast achter de counter zei: “oh, I see you’re a Police Officer”!

Ikke: “yeah, sortah indeed” en toen pas realiseerde ik me dat ik het K9 T-shirt van de Westy’s aan had dat Sheila mij vorig jaar gegeven had, ik had daar helemaal niet bij stilgestaan!

Die gast weer; “Would you like a 10% discount”?

Ikke: “Sure, thanks, very kind of you”!

Die gast weer: “We thank YOU for your service”! Kijk, da’s nog eens tof om te horen dat ze je bedanken voor je service, thanks buddy!

Wat ook wel beviel was het gezellige bijkletsmomentje met beide dames en omdat Jeanette en ik zo zaten te kletsen hadden we niet in de gaten dat mijn buzzer af ging omdat mijn pizza klaar was.

Donna had dat wel gezien/gehoord dus die liep naar binnen om mijn pizza te gaan halen ;-)

Toen we klaar waren was zij ook degene die afruimde omdat Jeanette en ik nog steeds in een goed gesprek waren over relaties, waarschijnlijk omdat haar dochter binnenkort gaat trouwen….

Daarnaast hebben we het even over Calafell Spanje gehad, Jeanette zou dolgraag een keer mee gaan in September als daar het Rockabilly festival gehouden wordt. Dat leek mij natuurlijk een heel strak plan, heel gezellie dus wie weet gaan we daar volgend jaar september wel gezellig samen naar toe, you never know….

Toen was het toch echt weer hoog tijd om Jeanette terug naar haar werk te brengen en zijn wij, zoals altijd, via de thriftstore waar ik wat leuke detective boeken gescoord heb, naar Standley Lake gereden om daar een overheerlijk lange wandeling te maken.

Ik vind het daar altijd heerlijk wandelen want je ziet er van alles en het is gewoon een mooi lake.

Deze keer was er echter een zwaar irritant persoon aan het varen op een bootje met de disco zo hard aan dat je die letterlijk kon verstaan, bah!

Donna had zoiets van: da’s toch niet zo erg maar ik vond dat niet kunnen. Je komt daar om van de natuur, rust en stilte te genieten en dan is er zo’n loser die dat op die manier even verpest omdat die zo nodig op moet vallen….. not very cool in my book!

Toen we zo’n klein uurtje gelopen hadden hadden we al verschillende grote roofvogels gespot en zelfs een Pelikaan, gaaf!

Omdat we toch ook weer terug moesten lopen zijn we na zo’n 1,5 uur omgedraaid en werden we onaardig verrast door de vele kleine vliegebeestjes die vooral rondom mij vlogen, iiiieeeksss!

Donna had er niet zoveel last van maar rondom mijn hoofd vloog echt een zwerm van die “creatures”, not funny! Ik heb de hele tijd met mijn lege waterfles rond mijn hoofd lopen zwaaien om die beestjes een klein beetje op afstand te houden want ik werd gek van dat gezoem in mijn oren, wat maakten die een lawaai! Het waren dan wel geen muggen maar ze zoemden verschrikkelijk hard en boy, dat was nog eens irritant!

Donna had zoiets van: zullen we dan via de weg teruglopen, we komen zo bij een splitsing waar we de weg op kunnen. Dat is wel een stuk om maar ja…. Hmmmm, daar was ik dan niet zo van, liep liever in de natuur langs dat meer af maar ja, die vliegebeestjes waren er waarschijnlijk ook nog.

Uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen om langs het meer te blijven lopen en toen we ons pad vervolgden, dat iets verder van het meer af lag, kwamen we er al snel achter dat het toen wel gedaan was met de vliegedingen dus me happy haha.

Ondertussen hadden we ook een aantal ganzen met hun kleintjes gezien, daar waren we zo’n beetje op een meter langsaf gelopen, super cute! En ja, daar komen tzt ook foto’s van op dit blog no worries ;-)

Toen we bij de auto aankwamen voelden we allebei onze voettekes eigenlijk best wel en hadden we zoiets van: dat was een mooie wandeling maar we zijn blij dat we kunnen zitten haha.

Via een Walmart zijn we teruggereden want ik wilde nog een jerrycan greenthee scoren maar helaas was die daar, very strange by the way, uitverkocht!? Wel heb ik daar een leuke blingbling ring gescoord van maar liefst 3 dollar en omdat de speciale soort van chippies in de aanbieding waren hebben we die ook maar meegenomen. Dat zijn gedroogde bonen in verschillende smaken en dat klinkt lang zo lekker niet als ze in het echies zijn ;-)

Omdat ik toch echt wel iets te drinken nodig had reed Donna nog even langs Kingsuper waar we dan ook meteen maar yoghurt meenamen en daarna was het dan toch echt tijd om met onze voetjes omhoog te gaan zitten want we waren echt moe. Voldaan, maar ook gewoon moe.

Toen we thuis waren kreeg Donna een bericht van Keith en het bleek dat de rode auto waarover hij mijn mening gevraagd had, van een of andere bekende sportheld was, wow! Die gast speelde nu niet meer maar had o.a. bij de Bronco’s gespeeld en was dus zeker niet de minste!

Deze gast was blijkbaar ook erg tevreden geweest met het werk dat Keith verricht had en dat kan in dit geval alleen maar werk opleveren, wij waren super blij voor Keith natuurlijk!

Keith wilde niet dat Donna iets op FB zou zetten maar ik had zoiets van: Keith moet gewoon vragen of die gast een goede review op zijn website wil zetten, daar is toch niks mis mee?

En toen was het dus This is Us time en konden onze voettekes lekker uitrusten haha. We hadden er alleen niet op gerekend dat het zulke heftige afleveringen zouden zijn, pfffff!!

Ik hoorde Donna al regelmatig sniffen en naar de tissuebox grijpen en ook ik moest moeite doen om niet emotioneel te worden…. Dat doe ik namelijk niet in gezelschap, althans, niet zo makkelijk.

Maar uiteindelijk ging ook ik voor de bijl en de manier waarop Donna reageerde vond ik dan eigenlijk wel weer grappig:

Zonder op of om te kijken pakte ze de tissubox en hield die voor mijn neus haha. Volgens mij zie je zoiets normaliter alleen maar in de movies ;-)

En daar zaten wij dan: 2 vrouwen van toch wel middelbare leeftijd, te sniffen bij een emotionele aflevering op TV…..

Steve bleef heel verstandig in zijn kantoor zitten haha.

Toen belde Jim mij om een afspraak te maken om naar de horses te gaan en dat werd dus vrijdagmiddag, heerlijk! Ik zou daar alleen naar toe gaan om de beestjes te verzorgen, Jim moest de Limo rijden en wist niet zeker of hij erbij kon zijn.

Maar hij had al gezegd: they’re your horses too en dus vond hij het helemaal niet erg dat ik daar weer naar toe zou gaan. Mocht hij wel komen zouden we nog even gaan rijden maar dat was nog niet zeker.

No worries, that job is important en ik ben toch allang hiphophappy dat ik weer zoveel met paarden aan de gang kan gaan!

Niet lang daarna zijn Donna en ik naar onze mandjes gegaan maar zoals vaker deze trip werd het niet zo’n fijne nacht als ik gehoopt had want ondanks het toffe vooruitzicht van die vrijdagmiddag (of misschien wel juist vanwege dat toffe vooruitzicht....) sliep ik weer bijzonder slecht helaas.