Laatste paar dagen Westminster oktober 2017.....

En toen was het maandag en tijd om in de middag de taart op te gaan halen bij Westminster pd, de taart die Sheila speciaal voor mij gebakken had! Super cool en gaaf dat ze dat gedaan had en wow, wat een “heavy” chocoladetaart was dat zeg, een stuk van die taart zou zo ongeveer een hele maaltijd zijn….

Maar eerst ging ik naar de winkels en ik had immers de auto van Donna weer en boy, that felt good!

Ik was nog steeds op zoek naar de cd van Brett Young en eindelijk had ik er een gevonden, me happy! En toen deed mijn pinpas het niet, shoot!!!! Gelukkig had Donna me wat cash gegeven “just in case” en dat kwam goed van pas. Op een later moment de ASN bank maar even contacten om te vragen wat er mis is met die pas want betalen buiten Europa had ik wel aangezet….. Handig als je dan een internetbank hebt zoals de ASN, gewoon even e-mailen en waar in de world je ook bent; je krijgt gewoon via e-mail antwoord en hoeft dus niet naar een vestiging te gaan want die zijn er niet ;-)

Helaas werd het rijden door Jim afgebeld want het was koud en er lag een beetje sneeuw en ijs dus helaas peanut butter gingen we niet rijden die dag. Daar baalde ik enorm van want morgen vloog ik weer terug naar huis en zou ik al vroeg op DIA moeten zijn dus geen mogelijkheid meer om te gaan rijden….

Tuurlijk zou ik de volgende keer dat ik hier was kunnen rijden maar iedereen die mij een beetje kent weet dat ik ontzettend graag nog een keer gereden had en dan zeker op El Negro….. Wanneer ik nu weer zou kunnen rijden was uiteraard niet bekend want ik had nog geen idee wanneer ik weer hier zou zijn.

Jim baalde er zelf ook van maar ja, ook dat is Colorado so you gotta deal with it. Hij bood me aan om me naar Union Station te brengen, dat zou me 1 lightrail ritje schelen. Well, I won’t turn your offer down, love it!

We spraken af dat hij mij morgenvroeg om half 7 op zou halen, brrrrr, early bird!! Hij zou me zoals gezegd dan ook zijn gegevens geven zodat ik schriftelijk contact kon houden als ik zou willen. Ik wilde in elk geval meer informatie over die dame die zich ook met dat project bezighoudt, lijkt me erg interessant. Ben sowieso erg benieuwd hoe zijn project zich gaat ontwikkelen, hoop voor hem dat het snel succesvol is.

Denk dat ik hem de volgende keer wel vraag om een ride along met zijn zoon te regelen, Denver PD is volgens de geleerden hier een stuk drukker dan Westminster PD en dus meer aktie dus ik had zoiets van: cool haha.

Ik was nu ook naar de Dollarstore gegaan omdat die veel goedkoper was dan andere winkels en daar hadden ze o.a. lippenspul van Palmers en dat is cruelty free oftewel niet getest op dieren dus helemaal mijn ding. Prettig bijkomend detail is dat de Dollarstore ook op loopafstand is van Donna dus mocht ik de auto een keer niet hebben dan kan ik er gewoon naar toe lopen. Deze keer had ik echter wel de auto omdat ik ook naar Sheila zou gaan voor die taart en als je daar 1,5 uur mee naar huis moet lopen zou daar niet veel van overblijven.

Na de Dollarstore en het kopen van die gave CD ben ik richting de PD gereden. Ik had voor Sheila en mezelf koffie bij een andere pomp gehaald, deze keer was het er een van Conoco en ik moet toegeven dat die ook best lekker was ;-)

Door het drukke verkeer was ik iets te laat bij de PD maar dat was blijkbaar niet zo erg, ze was er toch nog. Toen ik zei dat ik een stuk achter wilde laten voor Deek zei Sheila dat zij wel een hele taart voor hem zou bakken, dat is nog beter haha. Uiteraard heb ik dat even gemaild naar Deek zodat hij zijn taart zou kunnen “claimen” bij Sheila ;-)

Sheila gaf me nog wat leuke visitekaartjes mee van haar cake baking bizz en die heb ik uiteraard ook aan Donna en Susan gegeven. Die wonen immers hier en wie weet bestellen ze nog wel een keer iets bij haar. Was toch wel het minste wat ik kon doen voor haar….

Deze keer was ik niet lang bij Sheila gebleven want ze had het druk dus ik liep alweer snel met die mega chocotaart naar buiten. Omdat we afgesproken hadden dat we diezelfde avond weer pizza zouden eten bij John & Susan ben ik naar huis gereden.

Bij hunnie aangekomen had Susan weer iets lekkers klaargemaakt, deze keer was het vega chili en gelukkig not spicey, speciaal voor ikke. Ook zo’n lief mens, die Susan!

Na het eten was er uiteraard mijn taart maar omdat die zo zwaar was ging die niet op, nog niet eens misschien. We hebben een stuk achtergelaten bij Susan en de rest mee naar huis genomen.

Het was weer eens erg gezellig daar en er werd overheerlijk gekletst door iedereen. Zij maken met z’n allen eigenlijk best veel mee en vertellen er allemaal over, heerlijk om daar tussen te zitten! John en Steve gingen naar de “Man cave” om sport te kijken en wij gingen met z’n driekes naar de soort van 2e huiskamer op de 1e etage, erg cool!

Traditie voor de dames is om dan samen een film te kijken maar deze keer werd er eigenlijk alleen maar gekletst ;-)

We gingen niet te laat naar huis omdat ik zo vroeg op mocht en dat kwam op zich wel goed uit want D&S zijn zelf ook niet echt van die nachtbrakers.

Gelukkig had ik mijn koffers al zowat helemaal gepakt, dat doe ik eigenlijk altijd zodat ik de laatste avond niet teveel meer hoef te doen. Tegenwoordig is pizza night bij J&S sort of traditie en daar wil ik gewoon van kunnen genieten zonder te hoeven denken wat ik allemaal nog zou moeten doen.

Meestal lukt het me net om alles gepakt te krijgen zonder overgewicht maar de weegschaal hier (en thuis trouwens ook kwam ik achter) wijkt af van de weegbanden op het vliegveld dus het blijft altijd spannend of ik alles mee naar huis kan nemen.

Hoe fijn is het nog steeds dat Donna een paar jaar geleden gezegd heeft dat ik een speciale la in “mijn” slaapkamer heb waar ik spullen mag achterlaten voor de volgende keer ;-) Ik had toch die grote fles koffiemelk gehaald, de Peppermint Mocha en hoopte dat die er niet uitgehaalde hoefde te worden….

Na de laatste spullen ingepakt te hebben voor die avond heb ik toch nog even Private Practice gekeken omdat ik die laatste avond toch altijd weer een beetje emo ben omdat ik weer naar huis ga en ik wilde afleiding zodat ik toch nog een beetje goed zou slapen. Dat laatste lukte gelukkig ook ;-)

De volgende ochtend ging de wekker al vroeg, om 5.30 want om 6.30 werd ik immers door Jim opgehaald. Het was zijn voorstel om zo vroeg te gaan, volgens mij was dat eigenlijk niet nodig maar iemand die aanbiedt om mij naar het station/vliegveld te brengen ga ik uiteraard niet tegenspreken! Bovendien was dat voorlopig de laatste mogelijkheid om meer info te krijgen van hem, zijn interessante project en die Israelische dame.

Maar vroeg bleef het, sodeju……

Uiteraard was Donna al wakker en die sjouwde mijn zware koffers naar boven, wat een ding he....

We hebben nog even bijgekletst omdat we allebei zo vroeg waren en ze vond het fijn dat ik weer was geweest. Heb haar uiteraard hartelijk bedankt voor alles wat ze doet en gedaan heeft voor mij, geweldig gewoon! En zei that I’ll be back ;-)

Jim was iets te laat maar ondanks dat we hem nog niet lang/goed kenden hadden we allebei het idee dat hij wel zou komen dagen en precies zo was het, very nice!

Donna zei nog wel dat ik haar moest bellen/texten als er iets niet goed zou gaan en dus heb ik haar meteen getext toen Jim mij zijn details gaf zodat ze gerustgesteld was.

Jim lijkt wat alternatief maar gelukkig niet zwevend want dat gaat mij iets te ver. Hij wil zo’n beetje hetzelfde gaan doen zoals een vriendin van mij met paarden doet; grounden, teambuilen, spiegelen met horses etc, erg gaaf!

Door het kletsen waren we de koffie vergeten, net zoals met Donna regelmatig gebeurt dus op het station koffie voor ons beiden gehaald. Hij wilde nog wat langer buurten maar ik zag de trein en omdat ik nooit wil stressen heb ik die toch maar gepakt en gelukkig gaf hij mij daar gelijk in.

Hij zei weer dat hij het zo gaaf vond om mij te zien werken met Misty en wat hij zo bijzonder vindt is voor mij heel gewoon: been aanleggen en zo naar links/rechts laten gaan, halthouden en achterwaarts gaan, niet echt veel bijzonders voor mij. Voor hem wel en helemaal omdat Misty daar zo goed op reageerde, dat had hij blijkbaar niet verwacht. Tja, gewoon beetje aftasten en elkaar leren kennen op een rustige manier, that’s all bud!

Wat hij ook weer zei: “ It’s gonna work out, you’re a horse person! Next time you’ll ride Black”!

Daarna hebben we afscheid genomen en ben ik echt de light rail ingelopen die me (helaas) naar DIA zou brengen. Wel een fijne en makkelijke manier om naar het vliegveld te reizen, prettiger dan met de bus.

Onderweg zag ik nog een hertje langs het spoor vlakbij DIA maar ik was helaas te laat om dat vast te leggen, bummer!

Uiteraard was ik op tijd op het vliegveld en ik dropte binnen no time mijn koffer bij Floyd van het drop point en ik wist het toen nog niet maar ik zou later nog veel meer met Floyd te maken krijgen….. Die zich mij trouwens dan nog zou herinneren, pretty cool! (denk ik haha)

Gelukkig woog de koffer minder dan ik dacht, geen 50 maar 47 pounds dus dat zat ook snor, blijft altijd weer spannend ;-)

Daarna ben ik door Security gegaan waar volgens mij een dog handler examen moest doen of zo, hij liep keer op keer met zijn hond langs de lijn mensen en werd in de gaten gehouden door een andere TSA gast die van alles opschreef, hopelijk is hij geslaagd!

Ik was zo door Security heen, duurde nog geen 20 minuten en daarna kon ik op zoek naar koffie en iets te eten. Ik had namelijk nog niks gegeten en dat begon ik wel een beetje te voelen. Baalde er wel van dat de pinpas het nog steeds niet deed maar gelukkig had ik geld van donna gekregen en kon ik vooruit. Ik zou haar terugbetalen via mijn Amerikaanse rekening waarop zij ook gemachtigd is en dus geld kan afhalen.

Omdat ik de weg inmiddels een beetje ken op DIA ben ik overheerlijke Caribou coffee gaan halen en naar de Pizzahut gegaan waar een heerlijk verse pizza from scratch voor mij gemaakt werd, yammie!

Deze keer heb ik niet verder rondgekeken, ik had immers toch geen geld dus ben ik rustig ergens bij de gate gaan zitten, heb gegeten en verder aan mijn blog gewerkt. Ik liep weer eens achter maar ja, het blijkt dat ik bij Donna en hier in Westminster veel meer bezig gehouden wordt door de steeds meer vrienden die ik maak dan bij Diana in Napa waar ik altijd tijd genoeg had om aan mijn blog te werken en eigenlijk veel achter liep. Voor mij eigenlijk wel super natuurlijk en ik probeer nu gewoon iedere dag steekwoorden op te schrijven waar ik dan later een verhaal van maak….

De boarding was on time en omdat ik zelf mijn kofferke niet boven mijn hoofd getild kreeg, kreeg ik hulp van een hele aardige basketbalgast, althans, zo leek het wel; hij was donker en erg lang, zeker niet verkeerd om naar te kijken haha.

Daarna pakte ik mijn oortjes, heb deze aangesloten en het usb kabeltje aan mijn gsm gehangen zodat die opgeladen werd, zoooo handig tegenwoordig! Ik was helemaal klaar voor de terugvlucht!

Yeah...jammer dan, de piloot riep om dat hij tijdens zijn rondje iets opgemerkt had, kweet niet precies wat het was maar een ietsje moest gerepareerd worden en dat zou minimaal 2 uur gaan duren!

“ So folks, let’s get you off this plane so you can move around a bit and won’t have to stay seated….. But please do take everything with you cause we don’t know if you’ll be on this same plane”!

Shoot, dat was de 1e keer dat ik zoiets mee maakte, weer een nieuwe ervaring ;-)

Dus alle zut maar weer meegenomen en meteen in de rij gaan staan bij de desk om te vragen wat nu want ik zou mijn connection flight dus echt wel gaan missen, dat was al voorspeld.

Toen ik eindelijk aan de beurt was, het duurde allemaal nogal lang en dat is natuurlijk begrijpelijk, dacht ik al dat ik Floyd, die gast van vanochtend zag. Hij herkende mij ook, best grappig al heb ik totaal geen idee waarom hij mij herkende, kan alleen hopen dat hij dat om een positieve reden deed haha.

Floyd vertelde mij dat hij me kon overboeken op een vlucht naar Brussel maar dan zou ik de Flixbus etc gaan missen dus ik vroeg heel vriendelijk of het wellicht mogelijk was om naar A’dam te vliegen. Vragen staat vrij immers en zeker in dit land, daar ben ik inmiddels wel achter. Zo lang je het gewoon netjes en respectvol doet tenminste maar dat is logisch in my book.

Floyd ging kijken en ja hoor, dat was mogelijk. Dan zou ik morgenvroeg NL tijd om 10.45 in A’dam aankomen. Niks mis mee, dan zou ik de trein pakken en zou ik nog eerder thuis zijn dan dat ik in Brussel de trein en de Flixbus zou pakken! Het zou me dan wel zo’n 13 euries kosten omdat ik die Flixbus niet kon nemen en daarnaast extra geld kwijt zou zijn vanwege de trein maar ja….. nothing to do about it want het was overmacht.

En dus begon Floyd optimistisch aan de overboeking maar pfffff, die ging niet geheel soepel zeg! Hij kon niksnadanoppes aan mijn vlucht veranderen!

Floyd: “I’ve never seen this before in my life”!

Ikke: “Well, I seem to have that influence and get that a lot: get into situations in which people say what you just said...”

Floyd: “Aha, so it’s your fault” ;-)

We hebben er een beetje mee staan vervelen want ach, hij kon er immers ook niks aan doen en deed zijn uiterste best om het allemaal toch voor elkaar te krijgen voor mij “since I remember you from this morning”.

Uiteindelijk waren er 2 medewerkers, 2 computers en 1 helplijn nodig om mij om te om boeken, niet normaal meer. Inmiddels waren we ruim een uur verder, boardingtime voor die nieuwe vlucht zou niet lang meer op zich laten wachten en de gate was schuin tegenover die van mijn eerdere vlucht naar JFK dus maar schuin overgestoken en bij die gate gaan zitten.

Terwijl hij mij aan het helpen was had Floyd sandwiches besteld die inmiddels waren aangekomen en daar zaten zelfs vega versies bij, great service! Ik had inmiddels aangegeven dat my bankcard mij in de steek liet dus dat ik weinig opties voor eten had en de collega van Floyd zei dat ik wel 2 sandwiches mee mocht nemen, wederom very nice Delta!

Heb die 2 dan ook een aantal keer hartelijk bedankt en ik kreeg ondertussen nog een keer excuses van Floyd. Toen ik zei dat hij dat ook niet kon helpen zei hij: “better be safe here then unsafe up there” en precies zo is het natuurlijk; better to be safe then sorry!

Nope, het is niet prettig maar dit is overmacht en ik ben blij dat de piloot iets opgemerkt had tijdens zijn rondje!

Weet ook echt wel dat er beslist mensen zijn die hier geen begrip voor hebben maar die moeten zich maar eens afvragen wat nu belangrijker is; veiligheid of die paar uur op een mensenleven….

Bovendien; het kan altijd erger en met een positieve instelling kom je veel verder. Scheelt ook veel stress en met stress maak je het alleen maar erger voor jezelf en je omgeving. Als stress je nu zou helpen om het sneller te fixen zou ik zeggen; go for it maar ook dat is niet zo dus nee, ik zie het nut van stressen in zo’n situatie dus echt niet.

Heb mijn flixbus online gecancelled en ook daar kreeg ik goede service; voor een volgende rit binnen 12 maanden heb ik het bedrag dat ik nu kwijt was tegoed, helemaal niet verwacht. Had liever het geld terug gehad maar dit is ook prima. Dat hoop ik dan want ik weet niet of ik binnen die tijd nog een keer ga en of ik dan weer via Brussel ga maar de service vond ik in elk geval goed.

Toen ben ik een aantal mensen gaan bellen om te laten weten wat er aan de hand was:

Toni, Sheila, Donna, Jim en ons pa.

Jim belde meteen en zei: “it was very nice meeting you and we’ll stay in touch” Pretty nice! Donna belde ook snel: “ so I guess it was good to get up that early huh haha. Are you coming back to stay another night” I wish!!

Toni texte terug en ook van ons pa kreeg ik een reactie. Wist dat hij graag zou weten dat ik een stuk later aan zou komen dan gepland en een bericht is snel gestuurd.

Er was een hele aardige stewardess on board, zij gaf aan dat ik met de trein naar E gate moet in Atlanta, wel zo handig. Ik zou nu immers niet via JFK vliegen maar via Atlanta, dat was ook de reden dat ik tig keer gevraagd had of het allemaal goed zou gaan met mijn koffer. Er was mij verzekerd dat die rechtstreeks naar A’dam gevlogen zou worden, okay.

Deze vlucht zou slechts iets meer dan 2 uur duren dus dat viel alles mee.

We kregen weer snacks en drinken dus mij hoorde je niet klagen. Jammer alleen dat er geen tv schermpje is maar je kunt wel met je lappie connecten en films/series kijken, dat dan wel weer. Dat heb ik echter niet gedaan, heb weer aan mijn blog gewerkt en zou op de volgende vlucht wel wat films/series of zo kijken. Ging er vanuit dat er dan wel een schermpje voor mijn neus zou zitten en hopelijk ook een usb connectie waardoor de gsmmekes opgeladen kunnen worden. Lappie zou niet opgeladen kunnen worden dus dan nu maar snel bloggen, heerlijk naar Brett Young luisteren. Die cd die ik gister eindelijk gevonden/gekocht had bij Walmart en meteen maar geript had op mijn lappie!

Had ik misschien een vooruitziende blik gehad? No idea maar nu kon ik in elk geval wel naar hem luisteren terwijl ik typte, loved it!

Vlucht was ietwat bumpy maar niks dat ik niet kon handelen en tja, rondom Denver Rockies is het normaliter nu eenmaal bumpy, hoe vaker ik ga, hoe meer ik leer ;-)

Ondertussen waren we alweer bijna een uur airborne en was ik aan het genieten van de muziek, snacks en coke. Ook had ik al 1 sandwich soldaat gemaakt, had beetje honger ;-)

Helaas was er geen tijd meer voor koffie in Atlanta want ik moest snel naar de volgende gate voor mijn connecting flight, bummer!

Toen ik in A’dam aankwam heb ik een hele lange tijd op mijn koffer gewacht die maar niet verscheen. Alle koffers waren van de band gehaald en nadat ik bij een andere bagageband gewacht had om te kijken of daar mijn koffer wellicht lag (die vlucht kwam van JFK vandaar) had ik zoiets van: zou het dan toch mis gegaan zijn en zou mijn koffer naar Brussel gevlogen zijn??

Omdat ik inmiddels zo’n 1,5 uur gewacht had ben ik naar de balie gegaan om navraag te doen en precies zo was het; mijn koffer was inderdaad naar Brussel gevlogen! Mijn koffer was al wel gesignaleerd in Brussel en zou de volgende dag om 8 uur op schiphol zijn. Daarna zou mijn koffer thuis bezorgd worden, dat is dan wel weer service natuurlijk. Enige waar ik aan dacht was die koffiemelk, zou dat nu wel of niet mogen??

Had zoiets van: daar kom ik vanzelf achter, nu wordt die koffer natuurlijk tig keer binnenstebuiten gekeerd bij de diverse douanes.

Ik ben hierna met de trein naar huis gegaan en was blij dat ik thuis was want boy, die jetlag begon weer op te spelen. Heb Jim’s idee om te gronden door met mun blote voeten in het gras te zitten uitgeprobeerd, dat zou helpen bij de jetlag volgens hem (en volgens internet)

Moet zeggen dat ik het idee had dat het inderdaad wel wat hielp dus dat ga ik de volgende keer maar weer doen denk ik.

Donderdag werd ik rond 11 uur gebeld dat mijn koffer op Schiphol gearriveerd was en dat die vrijdag bezorgd zou worden. Oeps, dat wordt lastig want dan mag ik werken! Maar ook dat was geen probleem, er kon ook op het werkadres bezorgd worden! Super service, kan niet anders zeggen.

En inderdaad werd mijn koffer keurig netjes op vrijdag bezorgd op mijn werkadres door TNT. Ik kreeg 2 smsjes met een tijd waarop de koffer bezorgd zou worden, goed geregeld. !

Toen ik thuiskwam heb ik mijn koffer uitgepakt en was verbaasd dat zelfs de koffiemeld er nog in zat. Zelfs nadat mijn koffer door TSA doorzocht was maar dat is voor mij eigenlijk as usual, no surprises there ;-)

En zo was ook die reis weer teneinde gekomen maar wat had ik weer genoten in Westminster…. En wat voor gave dingen mag ik telkens meemaken cq fijne nieuwe mensen mag ik leren kennen, blijft keer op keer erg bijzonder en omdat sommige contacten zich keer op keer verdiepen word ik daar elke keer nog blijer van.

Op naar mijn volgende Westminster “avontuur”!!!

En het grappige is dat ik daar inmiddels weer aan begonnen ben want deze laatste paar blogs heb ik in Westminster schreven ;-) 

Binnenkort dus het 1e deel van mijn huidige Westminster verblijf waarvan ik ook deze keer weer geen genoeg van kan krijgen! Zeker niet omdat ik nu vet gaaf een soort van "eigen" paarden heb hier, boy, wat heb ik dat gemist......

Daar moeten jullie nog heel even op wachten, ga nu zo'n beetje richting mun mandje en heb lang genoeg getypt ;-) 

So long folks but no worries; I'll be back!