Natuurlijk!

(meer foto's zien? Ga naar foto's...)

was mijn vertrek weer eens niet normaal. Trouwens, mijn aankomst in Philly ook niet maar daarover later meer...

Ik was vanochtend mooi op tijd op Schiphol om in te checken en dacht bij mezelf toen ik die lange rij voor de incheckbalie zag staan: laat ik maar eens iets nieuws proberen en bij zo'n geautomatiseerd ietsje inchecken. Dat deden veel meer mensen dus waarom zou ik dat niet kunnen he? Nou.....omdat ik altijd zo'n grote en verkeerde invloed heb op computers haha! Dat was natuurlijk afgelopen maart al zo toen ik bij de Ride Along met Derek zijn boordcomputer lichtelijk liet crashen door mijn aanwezigheid (want ik had dat ding met geen vinger aangeraakt, believe me!) en nu crashte die incheckzuil dus ook toen ik ervoor ging staan....wat zou dat toch zijn met mij?

Anyways, ding werd van een afstand opnieuw opgestart en zou weer moeten werken but guess what!? Echt niet he! Dus maar een andere zuil gebruikt die wel tegen mijn "straling" kon en nu kan ik voortaan zelf op die manier inchecken, best handig en normaliter tijdsbesparend...;-)  Dit had een teken moeten zijn voor de rest van de dag maar helaas, op dat moment stond ik daar totaal niet bij stil deze keer..... denk dat ik ietwat afgeleid was/ben....

Door dit hele geneuzel had ik dus geen tijd meer om ergens in te loggen en/of rond te kijken om iets voor D&G mee te nemen maar moest meteen door naar de gate. Op zich niet erg natuurlijk maar het was wel leuk geweest. Nu zat ik zo in het vliegtuig en we zijn 10 minuten later dan gepland opgestegen. Uiteraard filmpje gekeken en ik dacht te mogen genieten van zo'n superromantische chickflick. Normaliter vind ik die films geweldig en hunker ik naar zo'n zelfde gevoel maar ken het niet. Daar is sindskort toch wel wat verandering in gekomen en nu was het nog steeds wel een leuke film hoor, echt wel maar jeetje.....het was nu toch wel een stukkie heftiger omdat ik tegenwoordig weet hoe het voelt....

Er zat trouwens ook een pas getrouwd stel aan boord van het vliegtuig, helemaal in vol ornaat dus zij in witte bruidsjurk en hij in een wit pak, lachuh! Maar wel een klein beetje teveel van het goede als je het mij vraagt...

De tweede film die ik keek ging over een gast die een negatieve ervaring had, een enorme deuk in eigenwaarde opliep en met een cursus zelfverdediging/boksen er weer bovenop kwam.....is toch ook weer best toevallig.... Ondertussen hadden we regelmatig turbulentie en dat was niet echt heel prettig, gelukkig heb ik tussendoor ook nog wel wat kunnen slapen...Helaas niet met muziek in mijn oren want die deed het gewoon niet, GGGRRRR!

De aankomst op Philly Airport was best smooth, de chauffeur zette de kist bijzonder netjes en zachtjes aan de grond, chapeau! En dan begint het hele circus zoals veel mensen wel weten: Immigration & Customs staan al te wachten! Drugshonden lopen rond en de rijen worden steeds langer. Ik moet zeggen dat ik er tegenwoordig een sport van maak een leuke Immigrations ambtenaar uit te zoeken en zo ook deze keer. Ik had m al gespot, zo'n gast die tenminste wat humor leek te hebben en kon lachen met zijn "clienten". In die rij ging ik staan en wachtte uiteraard netjes mijn beurt af. Dat hij meer zag dan alleen wat voor hem stond werd wel duidelijk toen hij zijn collega riep dat huilende kids in een buggy bij hem moesten komen en niet meer in de rij mochten blijven van hem. Geen van zijn collega's vond het nodig om die kids uit de rij te halen maar hij wel, attent!

En zo kwam ik dus ook voor hem te staan en we hebben inderdaad even leuk staan kleppen. Hij was inderdaad heel aardig, zo aardig zelfs dat hij mij meteen linea recta doorstuurde naar second investigation!!!! Nou ja! Ik had al zo'n vermoeden dat het niet helemaal jofel ging want ik hoefde alleen van mijn rechterhand vingerafdrukken te laten maken en da's niet volgens het boekje. Daarnaast werd mij deze keer het hemd van het lijf gevraagd:

* waar ga je naar toe

* hoe lang blijf je

* hoeveel geld heb je bij je

* wat doe je als je daar bent

* ben je dit jaar al eerder geweest

* hoe ken je zullie

* wat doen zullie voor de kost

* hoe heb je ze leren kennen

* wat voor werk doe jij

etcetc....

Dus ikke met mijn, jawel, RODE envelopje naar het kantoor waar ik alles in mocht leveren en plaats mocht nemen in afwachting van alles wat er komen zou. Tuurlijk had ik zoiets van: kom maar op guys, kheb geen gekke dingen bij me, geen gekke dingen gedaan (althans, niet waar zij van zouden moeten schrikken haha) en vertel altijd netjes de waarheid (hier dan....;-))

Niet heel veel later werd ik door dezelfde vriendelijk gast die mijn papieren ingenomen had geroepen en werd ik weer ondervraagd. Maar nu ging het wel een stukkie verder want hij vroeg naar mijn werk ID en dat werd van voor naar achter en terug bekeken en de gegevens ingevoerd. Was ik blij dat ik dat vergeten was uit mijn tas te halen! Dat laat ik eigenlijk altijd thuis namelijk! Anyways, op zich ook een aardige gast hoor want toen ik vertelde waar ik werkte was zijn interesse gewekt en wilde hij weten wat ik deed en/of gedaan had. Toch een raakvlak he...;-)

Ik vroeg hem of hij Diana's adres wilde hebben maar dat was niet nodig. Hij wilde het telefoonnummer! Ja, dat weet ik niet uit mijn hoofd maar staat wel in mijn gsm uiteraard! Toen wist ik al dat hij eea zou gaan navragen, dat was niet zo moeilijk uiteraard! Niet erg maar ik hoopte dat ze thuis waren anders kreeg die gast alleen de voicemail met de naam Graham Gill te horen. My luck kennende......was dat dus precies zoals het gebeurde! Normaliter schakelen hunnie de telefoon door naar de gsm maar deze keer natuurlijk niet he.....nee..... Toen hun gsmmetje maar doorgegeven in de hoop dat iemand op zou nemen. Hij ging bellen en ik mocht mijn koffer van de band gaan halen.

Ondertussen hoopte ik dat Graham op zou nemen want Diana de dramaqueen zou meteen giga in de stress raken als ze deze gast aan de lijn zou krijgen, niet goed voor haar hart haha! Maar ja, jullie raden het vast al wel: het was natuurlijk Diana die opnam! Ik hoorde aan de manier waarop die gast sprak dat hij Diana aan de lijn had toen ik met mijn koffer terugkwam en had zoiets van: ojee, zware paniek en way too much information! Daarnaast was het nog niet makkelijk het gesprek te beeindigen hoorde ik wel en da's typisch Diana haha!

Ik vroeg hem of hij inderdaad Diana gesproken had en hij bevestigde dat. Toen ik ze dat ze nu dan toch wel gestrest zou zijn werd dat ook bevestigd dus ik heb morgen wat goed te maken denk ik haha! Gelukkig had Diana gewoon netjes antwoord gegeven op zijn vragen alleen iets meer info gegeven dan nodig was want toen ik weg mocht gaan kwam die gast voorover leunen op de balie en vroeg zachtjes: do you have health issues? Ikke: nee, gelukkig niet! No? Are you sure? You don't have any health issues? En toen ging het belletje rinkelen bij mij: Diana! Dus ik maar snel gezegd: Oh, you're talking about the ovarian cyste? Thank God that's a whole lot better now otherwise I wouldn't be standing here! En gelukkig was hij tevreden met dat antwoord....;-)

Dus weer een toffe ervaring erbij, ik vind dit soort dingen altijd mega interessant natuurlijk! Die gast was ook heel aardig trouwens en vond mij betrouwbaar genoeg overkomen om mij door te laten gaan. Hij verontschuldigde zich voor het feit dat hij dat zo had moeten doen maar ik had zoiets van: ik vind het niet erg hoor, you have to do your job! En zo is het uiteindelijk ook, toch?

Okidoki my fans, ik ga richting de gate met onderweg uiteraard nog een bathroom brake en hoop over niet al te lange tijd in het hotel te mogen zijn. Morgen vlieg ik zoals de meeste weten door naar Denver en uiteraard probeer ik snel weer een verhaaltje hier neer te zetten en fotookes te plaatsen!

Voor nu zeg ik: good night voor jullie (het is hier nu 4.22 pm) en ik "spreek" jullie snel weer! Geniet van het mooie weer, ik zal proberen nog meer te sturen!

Ciao for now but I'll be back!