1st night in Napa and more.....

En zoals beloofd kom ik nog even terug op hoe de 1e avond in Napa bij D&G (Diana and Graham) verlopen is. 

We kwamen redelijk laat aan in Napa zelf na een mooie rit van Sofia's huis (die overigens echt ge-wel-dig woont....) naar de nieuwe stek van D&G. Ik had van hun nieuwe stek al wel foto's gezien maar in het echies ziet het er altijd anders uit dan op foto's. 

Precies zo was het nu ook; ik had foto's gezien en daar had ik nu niet echt een "wow" gevoel aan overgehouden. Toen ik het echter in levende lijve zag was dat (gelukkig) heel anders. Het is gewoon een leuk huis, niet te groot maar groot genoeg en een mooie open keuken. De backyard is ook gaaf en behoorlijk groot, zeker als je je bedenkt dat ze in Denver een tuintje hadden met een afmeting die iets groter was dan een stoeptegel...... Niet dat dat Diana ooit tegengehouden heeft om ook daar parties te geven trouwens haha.

Na de "rondleiding" zijn we snel gaan eten en aangezien Diana een goede kok is wat dat erg lekker. Na het eten vroeg Graham of ik nog steeds naar Amerika wilde verhuizen "if the time is right" waarop ik uiteraard bevestigend geantwoord heb. 

Ik zei ook dat ik destijds alle opties bekeken had en zelfs bekeken had of de Greencard Lotery iets voor mij kon zijn maar voordat ik daar aan mee kan doen zijn er nog wat "hobbels" weg te werken. Want je kunt dan wel die Greencard winnen mocht je heul veul geluk hebben, dan nog kost het je zo'n 2.000 euro voordat alle papierhandel geregeld is. 

En uiteraard zul je dan ook moeten zorgen dat je een inkomen hebt want die Greencard zorgt er alleen maar voor dat je mag wonen en werken maar zorgt echt niet voor een werkgever! Dus met wat spaarcenten is het een leuke manier om te proberen naar Amerika te komen maar zonder schiet het niet echt op.

Toen vertelde Graham, net als hij wel vaker gedaan heeft trouwens, dat hij en Diana mij absoluut willen sponsoren mocht ik daadwerkelijk deze kant op willen komen. Nu heeft hij het daar zoals gezegd al eerder over gehad en dat is uiteraard mega lief dat ze dat willen doen. Ik zou dan bij hunnie in huis mogen wonen tot ik een job zou hebben en iets voor mezelf kon kopen/huren. Ook zou hij me dan helpen om met de aanschaf etc van een auto omdat je hier niet zonder auto kunt volgens hem. Dat is echt gewoon heel erg tof want sponsoren betekent wel dat je garant wilt staan voor iemand en dat is niet niks! 

Deze keer echter vertelde Graham"if you've got a return ticket you can overstay your visa and you would be legally here because you'd have a sponsor, us". 

Uh.....come again???????

Yep, volgens Graham is dat echt zo en mag je dan zelfs gewoon officeel gaan werken etc, allemaal omdat je een sponsor hebt...... Kijk, dat noem ik nu nog eens een toffe binnenkomer en voor mij geweldig nieuws! Want dat brengt "my dream" toch een stukje dichterbij als is dat pas over een paar jaar als de "hobbels" weggewerkt zijn. 

Uiteraard ga ik voor de zekerheid eerst nog even navraag doen of dit werkelijk zo is. Niet dat ik Graham niet vertrouw maar ik wil gewoon zeker weten dat dit klopt en officieel is. Niet dat ik me daarop zou gaan verheugen en dat er een kink in de kabel zou komen omdat het niet mag. Denk dat ik inmidddels wel een goed adres heb om dat na te vragen ;-)

Voordeel zou ook zijn dat je niet perse bij je sponser hoeft te verblijven, je mag zelfs aan de andere kant van Amerika wonen/werken, zolang je maar een sponsor hebt. Wat ik me nu zit te bedenken is dat ik ook graag vooraf wil weten hoe lang je een sponsor nodig hebt. Ook niet geheel onbelangrijk om te weten natuurlijk. 

Dussuh...... I am wederom a happy camper door dit nieuws alhoewel ik nog niet "over the moon" ben voordat ik zeker weet dat het klopt. Klopt het wel en heb ik over een tijdje de kans, tja, dan zit het er dik in dat ik die kans toch een keer ga nemen en die grote plas voor onbepaalde tijd ga oversteken!

Nadat we dit besproken hadden en ik hunnie uiteraard uitgebreid bedankt had voor hun "generosity" zijn we gaan slapen en wonder boven wonder heb ik ontzettend goed geslapen. Slaap trouwens de hele tijd al best goed voor mijn doen, da's thuis helaas wel anders. 

De volgende ochtend wilde Diana graag naar de Outlets en dat kwam wel goed uit omdat ik wilde kijken naar een jurk. Ik ben immers uitgenodigd om mee te gaan naar een Mexicaanse bruiloft in Amerika. Dus Graham heeft ons weggebracht en Diana was nogal opgewonden c.q. lichtelijk ADHD'erig, wat een energie heeft die vrouw zeg! Niet te geloven dat ze 70 geworden is gister! 

Diana zegt dat ze van Graham niet veel weg mag en dat ze het daarom zo fijn vindt dat ik er ben want alleen dan mag ze "naar buiten". Dat is niks nieuws, dat vertelde ze in Denver ook al en van de ene kant kan ik me er iets bij voorstellen maar van de andere kant ging ze in Denver op een gegeven moment ook gewoon haar eigen weg. Die eigen weg leidde dan wel altijd en alleen naar of de gym, of allerlei winkels maar goed, ze ging wel.

Dus dat verhaal neem ik met een korreltje zout, net zoals het verhaal dat ze verteld over Graham en dat er iets mis is met zijn gezondheid. Ja, hij kan een sjachie old grumpy bear zijn en ja, hij kan enorm overdrijven, en ja, het is een belachelijke controlfreak maar van de andere kant kan Diana zelf ook enorm overdrijven wat dat winkelen betreft. Kan me wel voorstellen dat ze Graham horendol maakt op dat gebied. Bovendien, if ever there was a drama queen it's Diana maar dan wel een met een mega groot hart en helaas veel te naief.....;-)

Dat is allemaal dus niks veranderd maar zij doen allebei zoveel voor mij dat ik graag met haar mee sjokte (alhoewel van sjokken weinig te merken is, gas erop bij Diana) naar die kledingwinkels. Tuurlijk kwam ik met lege handen thuis en had zij wel iets gekocht, ik had niet anders verwacht haha.

Toen we thuis kwamen zijn we eerst gaan eten want Graham mocht dan wel de heel tijd thuis geweest zijn, de "master of the house" zal het niet in zijn hoofd halen zelf zijn eten klaar te maken. Wat dat betreft heeft Diana hem veel te veel verwend maar goed, dat is iets tussen hunnie en heb ik niks mee te maken. 

Later die middag zijn we nog naar Ross Dress for Less geweest (waar ik vanaf het begin naar toe wilde voor een jurk omdat ik online leuke dingen gezien had!) en daar heb ik "maar" zo'n 15 jurken aangepast, allerlei modellekes en kleuren. Kon toch niet anders dan dat daar iets tussen zou zitten voor mij?

Dat was ook zo, ik heb een sjieke zwarte jurk gekocht, (plak?) merk Calvin Klein voor 50 dollar. En ik kwam er niet onderuit: Diana moest en zou de helft betalen omdat ze mij nooit een verjaardagskadootje gegeven had. Al mijn protesten dat dat niet nodig was haalden niet uit, zij betaalde de helft, basta! Dus uiteindelijk heeft die jurk mij slechts 25 dollar gekost, koopje! Diana had nog een andere jurk voor mij uitgezocht trouwens maar dat was zo niet mijn kleur maar sis d'r kleur want die was blauw ;-) Toen ik zei dat ik die niet wilde passen omdat ik die niet mooi vond heeft Diana na lang aandringen de jurk uiteindelijk aangepast. Want zowel de verkoopster als ikke zagen wel dat ze zo'n beetje verliefd was op die jurk.  

Kunt wel raden in welke kast die jurk inmiddels hangt ;-)

Het is een lange jurk en eerst hadden we zoiets van: misschien gaan we "overdressed" zijn maar vandaag hoorde ik van Diana dat iedereen in het lang en dus op sjiek gaat, wat een geluk! En vandaag hoorde ik ook dat de lokatie gewijzigd is van de achtertuin van mensen naar een sjieke "vineyard", I like that! Zal me een ervaring zijn zondag en ik vind het supertof dat ik nu ook meteen "a vineyard" te zien krijg! Bedoel, heb daar al zoveel over gehoord maar natuurlijk nog nooit gezien...

Tussen alle bedrijven door bleef Diana maar doorratelen over haar B'day party van vanavond en dreef Graham zo'n beetje tot het uiterste. Nu ik er een stuk beter mee om kan gaan is het eigenlijk best grappig en o zo voorspelbaar: Graham that grumpy bear omdat Diana maar door blijft gaan over wat er allemaal gedaan moet worden en dan vooral op kookgebied. De uitdrukking "oh Diana" komt dan ook regelmatig voorbij, het is erg jammer dat ik de intonatie hier niet kan laten horen maar ik moet nu af en toen echt mijn lach inhouden en weglopen! 

Want Donna en ik hadden het er in Denver nog over, over de ingewikkelde relatie tussen die 2. Donna en ik zeiden tegelijkertijd op dezelfde toon: "oh Diana" en dat was wel hilarisch eigenlijk. 

En eerlijk is eerlijk; ondanks dat ik hunnie allebei ontzettend graag mag kan ik ze allebei goed begrijpen. Want Diana kan je helemaal gek maken, het is een ontzettende chaoot, kan geen beslissingen nemen en blijft maar doorgaan over hetzelfde onderwerp. Bovendien is het een perfectionist waardoor ze zowel zichzelf als Graham over de emmer krijgt. 

Nadat we allebei een jurk hadden gekocht wilde ze Graham niet langer laten wachten en ging ze richting huis om te koken; ze wilde rond 19.00 uur eten.....

Maar ik wilde nog langs een paar winkels en langs de benzinepomp om toch mijn koffie te halen dus ik ben de andere kant op gelopen. Vind het altijd wel leuk om te "exploren", zeker als het in een nieuwe omgeving is zoals hier. Ook heb ik dan tijd om weer even "uit te zoomen" ;-)

Helaas kunnen we geen 7-Eleven vinden in de directe omgeving en dat terwijl we er  alledrie van overtuigd waren dat die vlakbij moest zijn omdat we er een gezien hadden toen we vlakbij huis waren. Helaas pindakaas en dus zat er niks anders op dan bij de benzinepomp op de hoek schuin tegenover hunnie die koffie eens te proeven. Helaas was juist de koffiemachine met de French Vanilla Cappuccino "out of order", dat zul je dan altijd zien....

Toen ik thuiskwam was Diana nog niet met het eten begonnen dus om 19.00 uur eten ging m niet worden, het werd nu 20.30 uur en daardoor werd Graham weer die grumpy old bear. Hij kan dan toch echt wel misselijke opmerkingen maken en zich gedragen als een enorm verwend kind. Om een voorbeeld te geven: Diana had zijn eten gegeven en toen hij een paar happen genomen had zei hij dat het erg lekker was. 

Echter, toen Diana onze borden bracht begon hij te klagen dat het zo laat was, dat hij geen honger meer had en dat hij dit "soort" eten niet lekker vond. Ik heb maar niks gezegd maar dacht er wel het mijne van....

Gekke is dat die twee even later weer "luvy duffy" zijn, heb me daar altijd over verbaasd. Ene moment is het allemaal kommer en kwel tussen die twee en als ik weer kijk zitten ze hand in hand tv te kijken, ik snap daar werkelijk geen jota van! En dat met mijn ge-wel-dige ervaringen op liefdesgebied whoehaha!

Na het late eten hebben we gezellie met z'n driekes een film zitten kijken. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze "mijn" genre op zouden zetten maar niks was minder waar deze keer. 

Toen de film afgelopen was zijn zullie naar hun mandje gegaan en heb ik mijn vorige blog geschreven. Dat doe ik meestal als zullie in hun mandje liggen want overdag zit Graham de meeste tijd achter de computer. Hij doet dan altijd wel een dut maar tegenwoordig staat er een tof comfortabel ligbed in zijn "office" en dus ligt hij daar op. Dat is dus ook waar de laptop staat......

Gister, de dag voor Diana's party was een typische Diana dag. Er moest gekookt worden, er moesten uiteraard boodschappen gedaan worden want omdat ze volgens haar van Graham niet naar lang naar buiten mag moet ze wel iedere dag boodschappen gaan doen ;-)  

Ook mag ze van Graham vaak niet autorijden en wordt haar verteld dat waar ze zeker niet naar links af mag slaan..... Ik zeg dan zoiets van: daar merkt Graham toch niks van, die is thuis en wij zitten in de auto. Maar Diana durft dan al niet meer links af te slaan waar ze eigenlijk naar toe wil en rijdt een heel stuk om om daarna op hetzelfde punt uit te komen. Dat is eigenlijk toch wel heel erg als je het mij vraagt.... 

Maar de dag begon met een Diana "knaller": ze klopte op mijn slaapkamerdeur en vroeg of ik mee ging naar Vallejo. Uh, wa's dah? Oh, that's a very interesting supermarket (wist niet dat die interesting konden zijn trouwens;-)) you're gonna love it! 

Okay, when are you guys leaving? 

In 5 minutes! 

Well, I'm not gonna make that cause I'm not dressed etc. We hadden namelijk niet gepland om daar naar toe te gaan en dus had ik gedacht tijd genoeg te hebben die ochtend. 

Ik zei dat ik 10 minuten nodig had en dat was ok en ja, ik zou daar iets kunnen eten als ontbijt. Dus m'n kleren aangetrokken, snelsnel tanden gepoetst etc en hupsakeetje, mee de auto in. 

Graham zat al te wachten en ik merkte al snel dat er iets aan de hand was. Volgens Diana zou de loodgieter diezelfde dag vanaf 11.00 uur kunnen komen en het was op moment van vertrek al 9.45 uur. Ik dacht dat ik op m'n gemakkie rond zou kunnen kijken in die "interesting" supermarkt maar die vlieger zou dus niet op gaan omdat we meteen terug moesten voor die loodgieter. Ook zouden we niet "out for breakfast" kunnen gaan of uit gaan lunchen vanwege die loodgieter. Dat was eigenlijk wel zo afgesproken de avond van te voren maar ja, ik snap wel dat je de afspraak met een loodgieter voor laat gaan. Alhoewel het dan weer niet zo heel handig is om dat op iemands verjaardag af te spreken natuurlijk....

Ik vond dat allemaal eigenlijk niet zo heel tof en als ik dat vooraf geweten had was ik gewoon thuisgebleven. Want het bleek dat Diana alleen maar naar die speciale supermarkt ging om de garnalen voor haar party te halen. Ook bleek het een Oosterse supermarkt te zijn en laat ik daar nu net helemaal NIKS mee hebben..... Dat vertelde ik Diana ook en die vroeg: "why don't you like it, I love it!" Uh, well, I'm just not into that stuff"..... Dat kon ze niet begrijpen want zij was er dol op. En het is wel zo in Diana's wereld dat ze zich vaak niet kan voorstellen dat mensen iets anders vinden dan zij zelf. Vraag me niet waar dat aan ligt maar dat is al vaak gebleken. Desondanks blijft het een mega lief mens met een veel te groot hart waar mensen vaak misbruik van maken. 

In dit geval werd mijn humeur er niet echt beter op en bovendien begon er een hoofdpijntje op te zetten omdat ik nog niet gegeten had. 

Daarnaast bleef Graham doorzagen over het feit dat ze NU die garnalen moesten gaan halen en zo moesten stressen om op tijd terug te zijn voor de monteur waarop Diana dan weer reageerde dat ze deze garnalen nergens anders verkochten en dat ze toch echt deze moest hebben; alle andere garnalen waren absoluut NIET zo goed als deze. Later zei ze dat de garnalen erg tegenvielen trouwens, voor niks zo'n eind heen en weer gereden....

Bij de supermarkt aangekomen ben ik wel heel even mee naar binnen gelopen omdat Diana gezegd had dat ze daar binnen wel een soort van ontbijt hadden maar toen ik heel even rondgekeken had zag ik toch echt niks dat mij kon bekoren en dus zei ik tegen Graham dat ik buiten wel op hunnie zou wachten. Diana was al naar binnen gegaan om de garnalen te gaan halen en Graham zou gaan zorgen dat ze voort zou maken, hoe gezellie ;-)))

Ik heb buiten overheerlijk in het zonnetje gezeten tot ze terugkwamen en we weer naar huis gingen. We waren net voor 11.00 uur thuis maar die loodgieter is nooit op komen dagen..... Graham vroeg aan Diana of het donderdag of vrijdag was dat hij zou komen en Diana wist pertinent zeker dat het donderdag was "want het was haar verjaardag". 

Uiteindelijk bleek dat het dus toch vrijdag was en niet donderdag dat die loodgieter zou komen..... 

Diezelfde donderdagmiddag wilde Diana nog "even" naar de Dollar Store omdat ze daar zo'n leuke spullen hadden voor weinig geld. Ze wilde zelf rijden maar dat liet Graham niet toe dus reed hij naar de Dollar Store. Graham is echter totaal geen shopper en heeft erg weinig geduld op dat gebied dus terwijl Diana op haar gemak rond wilde kijken zat hij haar continue op haar huid om toch eens op te schieten.... Ik had al besloten dat ik later wel een keer terug zou gaan om op mijn gemakje rond te kijken, leek me best een strak plan ;-)

En omdat het haar verjaardag was wilde Diana naar een Happy Hour bij een of andere Mexicaanse bar, dan "even" terug naar huis omdat ze afgesproken had met een hondeneigenaar om kennis te maken voordat ze op die hond gaat passen volgende week om daarna naar een "open mike" tent te gaan waar iedereen op mag treden maar we moesten dan wel weer om 21.00 uur terug zijn omdat er tafels gebracht zouden worden voor haar feessie de volgende dag. Hoe zo chaotisch?

Anyways, we zouden om 04.30 uur naar dat Happy Hour gedoetje gaan dus ik was klaar maar Diana was nog steeds aan het koken. Uiteindelijk vertrokken we net voor 17.00 uur met de auto om nog geen 5 minuten lopen verder de auto weer neer te zetten. Die Mexicaanse bar zit dus erg dichtbij, echt wel op loopafstand maar hieruit bleek het typische Amerikaanse gedrag om overal de auto voor te pakken ;-)

Het was een simpele kroeg, deed een beetje Spaans aan met alle grote tv schermen en op ieder scherm weer een andere sport. We kregen de kaart en zochten uit wat we wilden eten en ik dacht dat we wel snel zouden bestellen, we moesten immers om 18.00 uur weer thuis zijn om kennis te maken met Mr. Doggie.....

Maar nee, het was nog te vroeg om te bestellen. Een kwartier later was het dan blijkbaar de juiste tijd om te bestellen en ik bestelde een Caesar's salad en nacho's waarvan ze beloofd hadden dat ze beslist niet pittig zouden zijn. Yeah right, my *ss! 

Toen die nacho's om 17.30 uur kwamen hadden ze er de "befaamde" rode saus op gedaan, bah bah! Dus maar een stuk of 5 nacho's gegeten, die zonder saus en verder gegaan met de salad. 

Graham zei tegen Diana dat het tijd werd om te gaan en vroeg de rekening. Zij hadden allebei hun kleine gerecht al op en ik was de enige die nog aan het eten was. Dit was het avondeten en dus wilde ik mijn salad wel opeten maar boy, heb ik die effe binnen 5 minuten naar binnen moeten stouwen zeg. 

En ondertussen moest ik ook Diana duidelijk maken dat het niet handig is om iemand voor je party uit te nodigen die je slecht 5 minuten gezien hebt! Want er kwam een man naast mij zitten waarmee ze in gesprek gegaan waren terwijl ik die salad naar binnen zat te proppen en dus niet aan die conversatie kon mee doen. 

Toen we weg gingen zei ze tegen mij dat dat toch wel een superknappe man was en vroeg ze zich hardop af of ze hem zou uitnodigen. Uh, echt niet he, lijkt me niet echt verstandig. Bovendien, ik weet helemaal niet of ik hem leuk vind of niet, dat kan ik echt niet zeggen na 5 minuten. Knap vond ik hem in elk geval niet, hij was gewoon "gewoon".....;-))))

En dus zijn we naar huis gegaan en waren nog geen 2 minuten binnen toen de hond met z'n baasje aan de deur stond. Het was een nette gast met een cocker spaniel en Diana was helemaal excited. Zullie hebben even gepraat en na een klein halfuurtje is de man weer vertrokken. Dus ik dacht; ok, dan gaan we nu naar die "open mike" maar niks was minder waar: Graham ging een drankje voor Diana maken en zij kwam op haar gemakkie bij ons zitten. 

Graham vroeg of het wel nut had om naar die tent te gaan omdat we alweer zo snel terug moesten zijn maar Diana wil niks missen dus ja, het had echt wel nut en it's 19.00 so let's go! Blijkbaar is dat DE tijd om te gaan en is er voor die tijd niemand aanwezig vandaar dat ze eerst een drankje wilde hebben. 

Bij die tent aangekomen was het wel leuk hoor, maar niks voor mij en blijkbaar ook niet echt voor Graham. Maar omdat het Diana's verjaardag was mocht zij kiezen dus zij heeft genoten en wij hebben met elkaar zitten kletsen. Voor zover dat mogelijk was vanwege de harde muziek ;-)

Om half 9 vroeg ik of zullie er nog erg in hadden dat er tafels gebracht zouden worden en guess what...... Dat hadden ze dus niet. Diana was helemaal in haar element en was het totaal vergeten en Graham vergeet tegenwoordig nogal eens wat dus ook die had er totaal niet meer bij stil gestaan. Stiekem was ik wel blij dat we moesten vertrekken maar dat heb ik uiteraard niet gezegd, da's niet tof immers.

Ook deze keer waren we op tijd thuis en Diana liep naar de buren om te vragen hoe laat de tafels precies zouden komen. Helaas werd er niet open gedaan en kwamen er die avond dus ook geen tafels.....

Waarna we weer gezellie een filmpje gekeken hebben en weer was het een fimpje naar mijn smaak, de wonderen zijn de wereld nog niet uit haha. Halverwege de film ging Graham echter naar bed want hij was moe. Hij vroeg aan Diana of ze mee ging, die had al een hele poos op de bank zitten slapen (niet geheel en al verrassend gezien de hoeveelheid alcohol die ze genuttigd had....) maar nee, ze wilde de film afkijken. Om nog geen minuut later weer in dromenland te zijn haha.

Ik heb de film wel afgekeken en heb ook daarna weer aan mijn blog gewerkt. Uiteraard heb ik Diana tig keer wakker gemaakt en is zij uiteindelijk naar bed gegaan waar ik blij mee was omdat ik zag gebeuren dat ze van de bank af zou pleuren. Diana's geluk kennende zou ze dan iets breken dus het leek mij verstandiger als ze naar bed ging ;-)

Vandaag was het dan D-day, B' day party day! En dat heb ik geweten, gelukkig had ik me er mentaal goed op voorbereid. Bovendien heb ik heel sneaky de controle "overgenomen" en Diana verteld wat ze moest doen. Als eerste een lijst maken van wat er allemaal moet gebeuren want die hupt van het ene karweitje naar het andere waardoor er nooit iets af komt en ze zichzelf totaal horendol maakt. 

Vandaag ging het op die manier iets beter en ik vertelde dat ook tegen Graham. Die maakte zich zorgen dat Diana veel te veel te doen had en bang was dat ze flauw zou vallen. Dat kwam omdat we vanochtend aan het sjouwen gegaan waren met de opklapbare tafels en alle stoelen die ze geleend had van 3 deuren verder. Graham is nooit zo'n aktieveling geweest maar baalt er nu enorm van dat hij nog maar zo weinig kan doen om het voor Diana makkelijker te maken. Op lichamelijk gebied that is, we hebben het maar even niet over het mentale gedeelte ;-)

En dus kreeg ik van Graham het ene verhaal en van Diana het andere die ervan baalde dat Graham zo lelijk deed. Die had namelijk gezegd dat hij hoopte dat dit haar laatste verjaardagsfeestje zou zijn want het was allemaal veel te veel. Dat was natuurlijk ook niet erg aardig maar ik kon me zijn "point of view" toch ook wel indenken. Een man wil nu eenmaal voor zijn vrouwtje zorgen en galant zijn en helaas kan hij dat lichamelijk gewoon niet meer aan. Dat is bijzonder frustie en dat heb ik ook aan Diana proberen uit te leggen.

Zij wilde het in 1e instantie niet echt als probleem accepteren want ze had toch tegen hem gezegd dat ze het niet erg vond om het zelf te doen? Op dat moment had ze niet de capaciteit om in te zien wat voor gevoel dit alles Graham gaf.....

Dus mijn best gedaan om een beetje te bemiddelen en om duidelijk te maken dat het gewoon erg frustrerend is om te moeten merken dat je lichamelijk achteruit aan het gaan bent. Bij Graham is het duidelijk de leeftijd, een respectable leeftijd van 84 overigens, en dat is niet makkelijk om te moeten accepteren. Ondanks dat Diana aangaf het zo niet te zien had ze later toch met Graham gepraat daarover en blijkbaar hadden mijn bemiddel pogingen nut gehad. Daar was ik wel blij mee want het is voor beiden gewoon veel prettiger als ze zich een beetje in de ander kunnen verplaatsen. Want dat er naast die irritaties veel "love" tussen die twee is, is mij ook erg duidelijk....

Diana en ik gingen nog even naar de winkel omdat ze verse bloemen wilde halen en deze keer mocht ze zowel de auto meenemen en ook linksaf slaan om " a shortcut" te nemen. Op de terugweg zou ze stoppen bij de benzinepomp zodat ik een koffie kon gaan halen maar ze reed verkeerd dus dat ging m niet worden. Nu zit die benzinepomp zoals gezegd op 2 minuten lopen dus ik zei dat ik wel even terug zou lopen. 

Zegt ze: oh, could you get me 2 packages of Flan huppeldepup please? Uh, okay, hoe ziet dat eruit? Nou, gewoon 2 verpakkingen die bij de toetjes staan. Right..... da's is best niet duidelijk ;-)

Ik was bijna weg toen ze me terugriep en zei dat ze ook nog melk nodig had. Uh.... volgens mij komen we net van de supermarkt af? Ja, klopt maar ik was dit helemaal vergeten. Tja, dat krijg je met een chaootje he ;-)))

Dus ik als eerste de koffie gehaald, gelukkig was dat machien weer gemaakt en optimistisch liep ik die supermarkt binnen. Om vervolgens die hele winkel 3x gehad te hebben en toen pas iets van een Flan verpakking zag. Want natuurlijk stond er niks van die zut bij de toetjes maar heel ergens anders in de winkel en voordat ik dat ontdekt had was mijn koffie ook op. 

Gelukkig was het wel het juiste spulleke en was Diana weer helemaal happy. 

En ik mag wel zeggen dankzij mijn "strakke" leiding en heel wat hand en spandiensten vandaag was Diana mooi op tijd klaar om zich rustig klaar te maken voor haar feessie, daar was ik erg blij om. Want om gestresst aan je feestje te beginnen is natuurlijk helemaal niet leuk!

Morgen meer over dat feessie dat overigens een stuk rustiger verlopen is dan ik verwacht had en absoluut veel eerder afgelopen was dan ik verwacht had. Nu is het bedjeslapen tijd, het is inmiddels alweer 2.00 uur, time flies when you're having fun!