THE party and the day after when things changed again......

Yeah...... THE party..... die begon om 05.30 pm en er kwamen al snel een aantal (hoog bejaarde ;-)) mensen binnengelopen waarvan 1 dame het toch wel erg interessant vond dat ik "Dutch" was en niet bij mij weg te slaan was. Ik heb mijn "doemaarbeleefd" gezicht maar opgezet en af en toe bevestigend geknipt met een "uhuh" en blijkbaar was dat genoeg. Gelukkig kwamen de buren me al snel "redden", doordat dat ietwat vreemd doch niet onvriendelijk maar wel aanhoudend vrouwelijk persoon maar bleef ratelen kon ik niet echt opstaan en weglopen zonder onbeleefd te zijn. En dat kon ik natuurlijk ook weer niet maken dus ik was heeeeel blij dat die buren kennis kwamen maken! 

Die had ik ook nog nooit gezien maar dat waren toch wel mensen waar ik iets meer mee had oftewel: saved by the neighbors haha! Waarvan de vrouw overigens Duits is maar ik daar totaal niks van kan horen ;-)

Langzaam maar zeker kwamen er steeds meer mensen binnen druppelen, zowel via de voordeur maar ook door de poort. Door die laatste kwamen dan de Mexicanen met een hoop lawaai binnengevallen, lively bunch of people! Er waren ook een aantal kids bij (blerstengels noemt iemand anders ze ;-)) en die kwamen zich netjes een voor een aan iedereen voorstellen, dat had ik dan weer niet verwacht. Daarna gingen ze gezellie met z'n allen op het gras spelen en/of binnen in het huis waardoor je gewoon vergat dat ze er waren. 

Diana had uiteraard alles gepland tot op de minuut precies en dus kwamen de "appetizers" om klokslag 19.00 uur op tafel. Daar zaten ook die super speciale garnalen bij die ze bij die super speciale supermarkt gekocht had maar toch tegengevallen waren maar het duurde niet lang of alles was op..... Alsof ze allemaal uitgehongerd waren!

Om klokslag 19.30 uur kwamen een voor een de andere gerechten op tafel en stond er al snel een enorme rij mensen, volgens mij nog steeds uitgehongerd! Helaas had Diana een en ander nogal verkeerd ingeschat en was er, buiten het vlees, eigenlijk gewoon veel te weinig eten voor iedereen. En wat mij verbaasde is dat iedereen een vol bord opschepte en er dus vanuit ging dat er meer dan genoeg was. 

Toen ik eenmaal bij de tafel "gearriveerd" was waren er nog precies 2 aardappels, een klein beetje groente, geen brood meer maar wel schalen vol vlees ;-) Uiteraard heb ik maar 1 aardappel gepakt en gezorgd dat er nog wat groente overbleven maar boy, da's maar een mager dineeke hoor! Ik had nog wel een stukkie knoflookbrood apart gelegd in de keuken maar iemand had zoiets van: hmmmm, lekkah! Dus weg stukkie stokbrood.

Later hoorde ik dat Diana slechts 6 stokbroden gehaald had en vond dat dat maar genoeg moest zijn. Uh....Diana.....38 mensen is veul volluk en die Mexicanen kunnen nogal eten. Met haar ervaring in de catering/restaurant had ze eigenlijk beter moeten weten. Helaas is haar op diezelfde avond een paar keer gevraagd waar "the rest of the food" was en moest ze zeggen dat er niet meer was. 

Gelukkig had de buurvrouw 2 taarten gebakken maar Diana was ook "even" vergeten te vertellen tegen de buurvrouw dat er zoveel man kwamen! Die had toen ook zoiets van: "hoe ga ik dat aanpakken?" Uiteindelijk hebben we gewoon hele kleine stukjes gesneden zodat iedereen van de taart kon proeven en dat stukkie taart heeft er toch wel voor gezorgd dat niemand met honger weg ging. 

Het was trouwens toch best nog wel een ongeorganiseerd zooitje want pas toen het donker werd realiseerde D&G zich dat de tuin achter toch wel erg donker was zonder licht ;-)))) En daar zaten uiteraard ook nogal wat mensen..... Gelukkig had een van de Mexicanen snel efkes een bouwlamp gehaald zodat de mensen weer zagen wat ze zeiden. Die gast woont schuin tegenover, eitje dus ;-)

Graham had die middag 2 zakken ijs gehaald en Diana had voor 2 koelboxen gezorgd die ze in de kattenren zou zetten, bij de "bar". Toen die 2 zakken ijs in de boxen gedaan was zag je geen klontje meer liggen maar er werd niet over gepiekerd om nog een keer terug naar de winkel te gaan om ijs bij te halen, dit moest maar genoeg zijn. 

Yeah right, dan ken je de Mexicanen nog niet, die zijn zelf gewoon 2 grote pakken ijs gaan halen, zoveel dat ze niet eens in de koelboxen paste ;-) Die gasten hadden ook hun eigen bier meegebracht maar dat moest wel koud gedronken worden en dus "roggelde" ze dat gewoon zelf. Enorm flexibele mensen en voor alles is een oplossing, handig om die erbij te hebben hoor!

Er was trouwens ook geen licht in de "bar" en dat was dan wel weer grappig om te zien, iedereen die iets in ging schenken nam het mobieltje mee en er was licht.... niet echt veel maar in elk geval genoeg om te zien dat de vloeistof in een glas terecht kwam haha.

Toen de B'day cakes kwamen werd er door een Mexicaanse vriendin van Diana op haar vingers gefloten zodat iedereen onder het afdak kwam staan; er moest namelijk gezongen worden! Dat was wel erg leuk om mee te maken, iedereen was enorm enthousiast en zong uit volle borst mee. Om daarna in het Spaans verder te gaan, uiteraard door de Mexicanen ingezet! Dat maakte dat Diana zich heel speciaal voelde en dat had ze ook wel verdiend; we waren de hele dag druk bezig geweest om er zo'n feestje van te maken immers. 

Al met al was het toch een geslaagde party en uiteindelijk ging iedereen volgens mij best tevreden naar huis. Nee, er waren geen single mannen bij maar dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Diana heeft wel vaker zulke dingen geroepen namelijk ;-))

Diana heeft zich enorm goed vermaakt en leek ietwat teleurgesteld dat iedereen rond 10.30pm weg was maar eigenlijk was dat helemaal niet zo erg. Graham ging naar bed en ik begon vast op te ruimen. Dacht dat het wel handig was als alles in elk geval onder het afdak stond zodat ze mij, als ze vroeg zouden beginnen met opruimen, in elk geval niet wakker zouden maken.... beetje eigenbelang dus ;-)

Diana begon in de keuken af te wassen en zoals gezegd lag Graham al in bed, die helpt eigenlijk nooit mee opruimen. Laten we zeggen dat Graham nogal verwend is/wordt door Diana waardoor hij behoorlijk wat "noten op zijn zang" heeft maar volgens mij hadden jullie dat al wel door haha. 

Na een halfuurtje was eigenlijk alles was zo'n beetje afgebroken en stond alles netjes onder/bij het afdak. Ook Tinka's kattenren had ik leeggehaald en het krabpaalgebeuren weer teruggezet zodat het beestje de volgende ochtend gewoon in zijn ren gezet kon worden. Helaas had ik dat voor niks gedaan want hij is er pas vroeg in de avond ingezet...beetje jammer.

Diana en ik hebben buiten nog even wat gedronken en gepraat maar het was toch echt wel duidelijk dat ze meer dan genoeg van het vloeibare "goud" gehad had dus die ging haar mandje opzoeken, althans, zo zei ze..... Ik ging weer achter de computer zitten om mijn "job" te doen en weer een stukkie te schrijven. 

Ik vond dat Diana wel erg lang weg bleef en vroeg me af wat haar weghield van haar mandje.... Toen ik de woonkamer binnenkwam zag ik dat ze al een ander mandje gevonden had; ze hing met haar glas nog in haar hand op de bank en knikkebolde als de beste! Van de ene kant had ik zoiets van: laat maar hangen (letterlijk haha) maar van de andere kant is dat nu niet echt een lekkere houding om te slapen dus ik heb haar toch maar wakker gemaakt. En nog een keer wakker gemaakt...... en nog een keer wakker gemaakt, sjee, wat alcohol niet kan doen met een mens zeg, pffff..... Maar uiteindelijk is ze toch in haar mandje terecht gekomen en ze had "wonderful" geslapen, ik vraag me af waar dat door kwam ;-))))

Vandaag zouden we niet veel doen maar een rustige dag houden dus zo gezegd zo gedaan. Lekker op m'n gemakkie eerst wat mails gelezen op de Kindle van Donna en daarna op m'n gemakkie een vooral makkelijk ontbijtje klaargemaakt. Ondanks dat ik zo niet vooruit kan op die Kindle wat typwerk betreft (mijn dikke vingers raken nogal eens de verkeerde letters, ongeveer ieder woord heeft minimaal 1x de backspace meegemaakt) is het toch wel prettig om het ding bij me te hebben. Ik zou er echter niet over peinzen om mijn blog erop te typen, geloof dat de Kindle dat niet zou overleven ;-)))

Toen Diana vroeg wat ik wilde doen zei ik dat ik even wat wilde gaan exploren wat bij mij eigenlijk inhoudt dat ik alleen in de omgeving wil rondsnuffelen. Maar ze wilde graag even mee lopen want ze had dit nog nodig en dat nog nodig.... Uh.... exploren is niet gaan shoppen Diana ;-) Dat heb ik uiteraard niet gezegd, ik vond dat ik het best tactisch opgelost had. 

Want ik zei: laten we dan eerst even samen naar die paar winkels lopen en dan ga ik daarna gewoon lekker rondstruinen. Diana wilde me daar wel bij vergezellen maar ze wilde Graham ook tevreden houden en dus is ze niet mee gaan struinen. Dat was overigens maar goed ook want ik was zo lekker NIET aan het opletten dat ik lichtelijk verder gelopen was dan eigenlijk de bedoeling was haha. 

Ik had namelijk online opgezocht waar de dichtstbijzijnde 7-Eleven was en dat was op Lincoln St, zo'n halfuurtje lopen. Mooie wandeling op flipflops (voor de bruine voeten uiteraard ;-)) maar dan moet je onderweg wel de straatnaambordjes blijven lezen....oeps....vergeten!

Uiteindelijk ben ik zo'n 3 uur aan de wandel geweest en dat vonden de voetekes dan weer niet zo tof want ik liep uiteraard nog steeds op de flipflops ;-)

Wat wel weer leuk was, was dat ik een Dutch "ietsje" van koffie tegen kwam, daar moest ik natuurlijk toch wel even vragen wat er nu zo Dutch was. Nederlandse koffie wellicht? Want er zijn hier uiteraard meer dan genoeg Amerikaanse koffie zaken..... Toen ik bij het kleine tentje aankwam zag ik dat er geen zitgedeelte was en alleen maar een drive thru en een soort van McDonald's raam..... Nieuwsgierig als ik was het ik uiteraard gevraagd of hunnie Dutch waren maar dat was niet zo. Meteen maar even uitgelegd waarom ik dat kwam vragen en zo'n opmerking opent deuren hoor! Of in dit geval koffie machines haha. 

Het alleraardigste vrouwke legde uit dat hun "formule" in Oregon begonnen was en dat ze nu in zo'n 7 staten zaten. Hun Customer Service staat hoog in het vaandel zegt ze; zo willen ze met hun klanten kunnen praten en willen ze ook dat de klanten van de muziek genieten. Die overigens al van een stuk verder goed te horen was dus dat zat wel goed ;-)

Ze vroeg me ook wat ik wilde drinken maar ik had een fleske water bij en was in principe op zoek naar die andere koffietent dus nee, ik hoefde niks. But it's a complementary drink since you're Dutch so please, tell me what would you like?! 

Tja..... dan doe hier maar alvast een lekkere French Vanille Cappuccino, eens kijken of die net zo lekker is als bij de 7-Eleven ;-)

Okay, ff teruglezen waar ik gebleven was want drama queen Diana kwam "even" iets melden.... "I'm so worried Colette, somthing's wrong..... I'm having these pains in my left arm and I can't go to bed". 

Nu is Diana nogal niet eigenwijs maar ach, laat ik het toch nog maar een keer proberen:

Uh....je hebt ook nogal veel gedaan de laatste tijd, veel stress gehad (want die stresst werkelijk waar over ALLES) en heel veel lopen sjouwen met tafels/stoelen etc., het zal iets teveel geweest zijn.

Nope, that's not it, I know how that feels, this is different. I'm so worried something wrong and I might have to go to hospital..... 

Okay, then go to the hospital (simpel zou je denken, toch?)

"But I don't want to wake Graham up, he's gonna worry to much"

En op zulke momenten moet ik dan toch echt wel even de "nog even iets meer geduld please" knop indrukken hoor. Ik bedoel, of je gaat naar bed en zorgt dat je onderhand eens wat fatsoenlijk uitrust, of je gaat naar het ziekenhuis en laat het checken. Ik voel uiteraard niet wat jij voelt dus ik kan die beslissing niet maken maar je zult toch echt zelf een beslissing moeten maken...... Kunt slechts de hele nacht opblijven zitten en zitten te "miepen" of je nu wel of niet moet gaan, toch? 

Heb ook nog even vriendelijk (en dat was echt vriendelijk inderdaad) duidelijk gemaakt dat het toch wel handig en veel beter voor haar eigen gezondheid zou zijn als ze ze niet zo'n zorgen om alles en iedereen zou maken maar eens wat meer aan zichzelf zou denken op dat gebied. Voorbeeld:

morgen is die Mexicaanse bruiloft en ook daarover is ze enorm aan het stressen. Want een kennis van die gasten zou voor de bloemen zorgen maar had nu zoiets van: ik ben moe dus vanavond niet. Heel vervelend uiteraard maar niet jouw probleem! Je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen, hoe graag je ook zou willen. En al helemaal niet als je er zelf zowat aan onderdoor gaat.... 

Afijn, peptalk gegeven en uiteindelijk is ze toch naar bed gegaan. Maar niet nadat ze de kattenbak van Tinka de kat mee naar hun slaapkamer nam "cause I'll feel so much better with him around me". Nu overdrijft ze enorm met die kat en vindt Graham het absoluut niet prettig (meer) dat de kat op hun bed slaapt maar daar heeft ze dan weer geen boodschap aan.... it's complicated die twee haha.

Maar het het arme beestje krijgt alleen maar afgewogen eten waardoor hij zo mager is als een lat en ook zijn vacht ziet er niet goed uit, zo dof als wat..... Ondertussen blijft ze mekkeren dat hij er zo slecht uit ziet en aan mij vragen hoe het toch zou komen dat hij zo mager is. 

Als ik dan vertel hoe ik het zou aanpakken krijg ik 101 redenen waarom dat allemaal niet zou werken en "hoezo moet ik hem ontwormen? Ik heb nog nooit een kat ontwormd"...... Beetje hopeless case dus.

Zie nu dat het licht uit is in de slaapkamer en geloof ook dat ze wel genoeg "slaapmutsjes" op heeft dus hopelijk heeft ze een goede nachtrust en staat ze morgen zonder pijn in haar arm op. Dan kan ze van de wedding gaan genieten en is dit alles snel weer vergeten ;-)))

Kee, verder met het verslag!

Ik zou ook nog naar Louise in Ventura gaan die me Santa Barbara zou laten zien.... Zou that is want vandaag heb ik dat helaas moeten cancellen en wel om de volgende reden. Ik had gedacht dat Graham me wel naar de opstapplaats voor die trein zou kunnen/willen brengen maar die had al ontzettend veel moeite om me op te komen halen toen ik hier aankwam. Blijkbaar begint zijn leeftijd nu echt "in te kicken" en eerlijk is eerlijk: hij rijdt beslist ook niet meer zo goed als hij gedaan heeft. 

Gelukkig wil hij dat wel toegeven, althans, voor de langere afstanden. Dat hij op kleinere afstanden ook niet echt "solid" meer rijdt is nog "a bridge too far" en wil hij niet horen. Ondertussen mag Diana de auto niet vaak meenemen want "she get's lost all the time, I NEED to drive her"..... En ze mag al helemaal niet rijden als hij erbij is, no way Jose. 

Tuurlijk heb ik ondertussen al een keer bij Diana in de auto gezeten en daar was niks mis mee, snap niet dat ze zich zo door hem laat tegen houden maar ook in dit geval is dat niet iets dat ik ga "regelen". Dat speelt namelijk al jaren, was in Denver ook al zo en daar duurde het ook erg lang voordat ze zelf rond reed. In het begin raakte ze nogal snel over de flos en was inderdaad snel de weg kwijt. Dan raakte ze zo in de stress dat ze niet meer logisch na kon denken en ook niet kon bedenken als je een paar keer links of een paar keer rechtsaf zou slaan, je weet op hetzelfde punt uit zou komen ;-)  Het was daar zelfs zo erg in het begin dat ik beter de weg wist dan haar toen ik voor de 2e keer kwam ;-)

Maar laten we vooral haar leeftijd niet vergeten, ook zij is natuurlijk op een respectabele leeftijd en dan doe je gewoon wat voorzichter als je in de auto zit. En doe je er waarschijnlijk wat langer over voordat je de weg weet, so what? Ze hoeven niet meer te gaan werken en hebben tijd zat. 

Anyways, geloof dat ik ietwat af aan het dwalen ben haha. Omdat Graham mij niet weg kan brengen en ik hem dat uiteraard ook niet wil vragen nadat ik gehoord heb dat hij die afstanden liever niet meer rijdt wordt het een stuk lastiger of eigenlijk lichtelijk onmogelijk om op tijd op de opstapplaats te zijn. Die trein gaat namelijk al om 8.45am en ik heb geen enkele manier gevonden om daar zo vroeg te kunnen komen. 

Dus heb ik vandaag Louise maar gemaild (had het liever via de telefoon gedaan maar ze nam niet op) en geschreven dat het waarschijnlijk niet door kon gaan omdat ik er simpelweg niet op tijd kon komen. Ik had nog 1 laatste hoop en dat was navragen bij de buren. Die zijn een stuk jonger en wisten wellicht wat meer. Helaas hadden die ook niet veel opties..... Jammer dat wij moeten werken anders had een van ons jou wel even weggebracht, hoe aardig is dat dan weer?! Heb die mensen gister pas voor de 1e keer gezien immers. 

Vond het zo NIET tof om Louise (en mezelf...) zo teleur te moeten stellen, we hadden ons er beiden zo op verheugd immers. Nu is het natuurlijk niet zo dat ik me niet ga vermaken hier, er is hier genoeg te doen maar goed, het is wel weer iets dat niet doorgaat en dat is en blijft jammer. 

Buiten het hele feit dat het lichtelijk onmogelijk is om met de bus op tijd bij dat opstappunt te komen telt het financiele gebeuren ook nog mee. Als ik een paar keer extra de bus moet pakken kost dat bij elkaar opgeteld al snel ruim 100 dollar en dat is simpelweg boven mijn budget, had ik niet op gerekend. Graham heeft me namelijk al gevraagd de bus terug te pakken naar het vliegveld als ik weer naar Denver vlieg en waarschijnlijk gaat dat ook zo als ik vanuit Denver naar huis vlieg. Niet erg en allemaal heel begrijpelijk maar extra kosten zijn extra kosten en ook daar zit een limiet aan. Verstandig zijn is niet altijd fun maar goed, uitstel is in dit geval zeker geen afstel: volgende keer plan ik het gewoon heel anders!

Ga nu even kijken of ik wat foto's kan uploaden hier zodat jullie ook wat beeldmateriaal kunnen bekijken, misschien ook wel leuk. Heb alleen niet de illusie dat er overal een onderschrift bij zit, denk dat ik een paar verschillende albums ga maken met verschillende titels zodat wel duidelijk is waar de foto's gemaakt zijn of wanneer maar dat ik niet onder tig foto's commentaar hoef te schrijven. Denk dat het voor mij ook best wel verstandig is om niet al te laat naar bed te gaan, moet er morgen toch een beetje "gladgestreken" uit zien op die wedding om een goede 1e indruk te maken op wie dan ook ;-)))

So for now is het cheerio, talk later!