Eindelijk dan, het begin is gemaakt ;-)

Zit op dit moment lekker buiten, de avonden zijn hier zo heerlijk al moet ik zeggen dat er wel een best wel donkere wolk over komt drijven vanaf de mountains..... Vanuit de backyard kun je namelijk de Rockies zien en die brengen wel eens hele donkere wolken voort. Maar goed, voorlopig waait het alleen nog maar, is het nog steeds droog en lekker zwoel dus deze dame blijft lekker buiten zitten nu het nog kan!

Donna en Steve zijn weer naar een of andere wazige kroeg waar ze free poker spelen, deze keer had ik zoiets van: ik blijf lekker thuis. Had verwacht eerder aan mijn blog te kunnen beginnen maar heb wat gewassen voor Donna en ik ben zo'n muts die de was liever buiten droogt dan in de droger dus na het wassen komt dan automatisch het ophangen/afhalen van de wasjes ;-)  Die hier uiteraard hartstikke snel drogen met die zon en de wind! Nu hangt er nog wat buiten en ik wacht nog heel even met de laatste was buiten te hangen tot die donkere wolk overgewaaid is ;-)

Was ook nog even naar de winkel gelopen om wat te eten te halen, ik ben van het enorm geregelde etenspatroon van Diana nu in het huishouden van Jan Kei terechtgekomen haha! Niet erg, past wel bij mij maar dat betekent wel dat zullie zonder eten de deur uit gegaan zijn en ik zelf iets gemaakt heb. Lekker makkelijk want ik ben niet zo'n keukenprinses zoals de meeste van jullie wel weten. In fact; zit nu tussen het typen door mijn salade nog te verorberen ;-)

But anyways, ik zal proberen bij het begin te beginnen al valt dat natuurlijk niet meer zo mee omdat het al wat langer geleden is. De redenen dat het nu zo lang duurt voordat ik mijn blog aanvul zijn heel simpel:

als 1e word ik hier enorm beziggehouden en dan is de keuze niet zo moeilijk

als 2e heb ik hier een supergave serie op Netflix ontdekt waarvan ik niet eens weet of die in Nederland ook uitgezonden wordt. Ik heb het dan over Heartland en die serie gaat (uiteraard) over een ranch, paarden en alles wat daarbij komt kijken. Donna had er nog nooit van gehoord en dacht niet dat ze er iets aan zou vinden maar inmiddels is zij degene die zowat iedere avond roept: HEARTLAND!!! En hoe kan ik daar dan nee tegen zeggen?

als 3e heb ik helaas veel problemen met mijn slaapbeugel waardoor ik heel wat stappen terug heb moeten doen. Was net voor vertrek naar de kaakchirurg geweest en die vertelde dat de beugel aangepast moest worden maar geloof niet dat hij gedacht had dat het zo dramatisch zou gaan verlopen. Ik wilde de beugel namelijk graag meenemen omdat die me toen al zoveel meer energie gegeven had en ik die energie ook graag hier zou hebben. Dus een afspraak gemaakt voor na de vakantie en dan ben ik die beugel zo'n week kwijt, ook niet echt prettig maar goed, wat moet dat moet.

Afijn, nu was er iets flink mis met die beugel waardoor ik gigantische pijn aan mijn rechterkaak kreeg. Kon nog geen boterham meer eten want dan moest mijn mond te ver open en verging ik zo'n beetje van de pijn. Ik kan jullie vertellen dat ik daar niet vrolijk van werd, man, wat deed dat zeer! Tel daarbij op dat ik nog steeds oordruppels moest gebruiken voor de vreemde ontsteking in mijn rechteroor en dat die oordruppels ervoor zorgden dat de tranen over mijn wangen liepen..... De huisarts had al gewaarschuwd dat het pijn ging doen omdat je blijkbaar door die druppels de zuurgraad in je oor verandert en dat pijn doet maar zoveel pijn? Pffff, ik was erg blij toen de 10 dagen voorbij waren en ik kon stoppen met de druppels.

Niet dat die enig verschil gemaakt hebben want mijn oor zit nog steeds gedeeltelijk dicht ;-( Gelukkig doet mijn oor zonder die druppels geen pijn maar halfdoof zijn, daar ben ik eigenlijk ook wel een klein beetje klaar mee dus na de vakantie maar voor de zoveelste keer naar de huisarts. Had uiteraard op Google gekeken om te kijken of die kaak en mijn oor misschien iets met elkaar te maken kunnen hebben en dat ga ik maar eens in de groep gooien bij de huisarts en de chirurg, wie weet.

Wat mijn kaak betreft; ik kreeg ineens een ingeving en bedacht me dat ik de beugel wellicht een heel stuk terug kon draaien waardoor het wellicht beter zou gaan. Dat zou dan wel weer betekenen dat de beugel een stuk minder goed zou werken en dat de vermoeidheid waar ik een stuk vanaf was waarschijnlijk weer terug zou komen.... Ook daar zat ik uiteraard niet op te wachten maar goed, ik moest een keuze maken tussen die verschrikkelijke kaakpijn of vermoeider zijn. Die keuze was snel gemaakt, zeker toen ik zag dat ik die beugel inderdaad terug kon draaien!

Helaas moest ik die wel veel verder terugdraaien dan ik verwacht had en jullie vatten m beslist al: na 2 nachten voelde ik helaas het verschil weer en werd ik weer moe wakker ;-((( I was NOT amused en dat ben ik eigenlijk nog steeds niet maar goed, heb eigenlijk weinig keuze dus ik doe het er maar mee. Het weer blijft nog steeds erg top, helemaal mijn weer en ik probeer daar dan ook zoveel mogelijk van te genieten. Kan alleen niet die urenlange wandelingen maken die ik me voorgenomen had te maken maar goed, er zijn ergere dingen denk ik dan maar.

Ok, dat was een "korte" inleiding wat betreft de redenen, nu ga ik proberen te beginnen bij het begin en dat is dan vrijdag 1 juli jl.

Zoals sommigen van jullie weten had ik een redelijk "uitdagende" heenreis geboekt; met de trein naar Schiphol, vanaf daar vliegen naar Orlando, opgehaald worden door een gave SUV, nachtje in hotel in Orlando verblijven en zaterdags de free shuttlebus vanaf dat hotel nemen richting het andere vliegveld in Orlando om vanaf daar via San Antonio naar Denver te vliegen. Hele reis maar dat kwam omdat de prijzen voor de vluchten me nogal tegenvielen en ik zag dat er bij TUI een goedkope vlucht te boeken was.

Die vlogen dus op Orlando maar ik had zoiets van: ok, dan pak ik toch een goedkope binnenlandse vlucht vanaf Orlando naar Denver, moet te regelen zijn hier in dit land.....

Dat viel echter nogal tegen en dat kwam dan weer omdat ik totaal geen erg had in het feit dat er 2 vliegvelden in Orlando zijn. Vond ik niet zo heel snugger van mijzelf maar toen ik van diverse Amerikanen hoorde dat zelfs zij dat niet wisten vond ik mezelf ineens een stuk snuggerder haha.

Helaas viel de reis met TUI nogal tegen ondanks dat zij het allemaal goed weten te verkopen: je zou met DE Dreamliner 787 vliegen en volgens hunnie was dat nogal wat! Nou, ik kan je inmiddels uit eigen ervaring vertellen dat dat nogal tegenviel.

De stoelen waren enorm smal, leken zelfs wel smaller dan de stoelen in de kisten waar ik normaal mee vlieg. Dat vond ik niet alleen, dat vonden de mensen naast mij ook; een van oorsprong Nederlandse dame die met een Amerikaan getrouwd was en al meer dan 30 jaar in de USA woont.

Wat dan wel weer prettig was; we konden onze benen flink strekken want we hadden geboekt bij de exit bij de vleugel.

Helaas was ik vergeten het entertainmentprogramma op tijd te boeken wat inhield dat ik dat tegen een meerprijs van 2,50 euro in het vliegtuig kon regelen. Extra kosten 10 euro maar goed, je wilt toch wel wat muziek luisteren en/of wat tv te kunnen kijken tijdens zo'n lange vlucht.

Zeker nadat ik erachter gekomen was dat mijn lappie dat ik deze keer meegenomen had, me nogal in de steek liet op het vliegveld. Normaliter kon ik zonder stroom een hele tijd van mijn lappie genieten maar het kreng had besloten dat dat niet meer ging gebeuren..... Erg jammer want ik had me erop verheugd tijdens de vlucht al aan mijn blog te gaan beginnen. Die vlieger ging nu dus niet op want in het vliegtuig kun je je lappie niet inpluggen helaas.

Dus besloten om dan toch maar dat entertainmentprogramma te nemen ondanks dat dat eigenlijk tegen mijn principe was. Ik had namelijk vooraf gebeld met TUI om te vragen of er wel een standaardfilm te zien was en of er wat muziekzenders te beluisteren waren, net zoals op de andere vluchten die ik gemaakt heb.

Helaas pindakaas, niks van dat alles! Als je daar ook maar een beetje van wilde genieten moest je gewoon 10 euro betalen anders had je gewoon niksnadanoppes.

Dus degenen die vooraf geboekt/betaald hadden klapte de schermpjes uit en begon te morrelen aan de instellingen van het entertainmentprogramma......zonder enig resultaat helaas. Even later klonk er een niet zo'n heel enthousiaste stem door de luidsprekers die vertelde dat ze "wat" problemen hadden met dat programma en ze er mee bezig waren.

Right.... op dat moment begon ik een beetje het gevoel te krijgen dat het niet meer goed zou komen met dat programma. Mijn gevoel was een beetje gebaseerd op de eerdere gebeurtenissen met mun lappie en gsm die op het vliegveld ook weigerde contact met de wifi te maken.

Helaas was dat gevoel helemaal juist.....

Ok, dan me maar verheugen op het eten en drinken dat je normaliter tijdens zo'n vlucht aangeboden krijgt. Ik ben waarschijnlijk een van de weinige mensen maar ik geniet altijd enorm van het eten in het vliegtuig ;-)

Inmiddels had ik kennis gemaakt met mijn 2 buurtjes; die van oorsprong Nederlandse dame en haar Amerikaanse hubby. Heel aardige mensen die me dingen vertelden waarvan mijn nekharen overeind gingen staan en zelfs ik het woord " discriminatie" in mijn mond nam. Iets dat ik niet graag doe maar in dit geval vond ik toch echt dat zij daar het slachtoffer van waren.

Wat bleek namelijk?

Wij hadden dus alledrie bijgeboekt maar ik had daar slechts 11 euro voor hoeven betalen, zij maar liefst 40 euro per stoel! Bovendien hadden zij nog een upgrade willen boeken maar omdat zij Amerikaans zijn konden zij die niet boeken?! Daarvoor had je een Nederlands adres, telefoonnummer en heel de rattenplan nodig en toen ik dat hoorde kwam het woord discriminatie inderdaad in me op. Ik vind dit zo te belachelijk voor woorden!

Anyways, dat bleek niet het enige te zijn dat tegen zou gaan vallen....

Het eten was goed, echt niks van te zeggen maar helaas werd er alleen water geserveerd. Alle andere drankjes (en dus ook de frisdranken die normaliter gratis zijn) daar mocht je effe lekker voor betalen! Oh, en dat gold ook voor de meeste koffie/thee rondes die gemaakt werden. Ik begon een beetje te snappen waarom deze vlucht zo goedkoop was ;-(

De vlucht op zich ging gelukkig redelijk smooth maar leek nu wel 3x zo lang te duren omdat er geen afleiding was.

Eenmaal geland leek het allemaal snel te gaan maar schijn bedroog want toen kwam Homeland Security om de hoek kijken en dat heeft al met al toch zo'n uur geduurd. Inmiddels had ik al wel door dat dit inderdaad een enorm klein vliegveld betrof want toen we eenmaal door die Security heen waren stonden we eigenlijk meteen buiten, rare gewaarwording!

Net als de gewaarwording dat er aan de overkant van de straat iemand stond te wachten met een bordje waarop mijn achternaam in verlichte letters stond, best wel cool haha. Normaliter zie je zoiets voor andere mensen, tenminste, ik wel ;-)

Anyways, dat lekker ding van een chauffeur waarop ik gehoopt had was in geen velden of wegen te bekennen maar goed, privechauffeur is privechauffeur en SUV is SUV. Alhoewel.....dat laatste zeker niet, zit behoorlijk wat verschil in gave bakken ;-)

Ik was wel heel blij dat het allemaal zo lekker verliep, was alleen lichtelijk teleurgesteld dat deze gast een grijze SUV bij zich had, in het zwart zijn ze zoveel malen gaver! En dat weet ik omdat ik natuurlijk mijn ogen hier nooit in mijn zak heb zitten en bovendien had Peetje mij al hele gave foto's gestuurd van zo'n zelfde auto als die mij op zou komen halen. Alleen was die van hunnie wel zwart (uiteraard ;-))

Deze meneer bleek uiteindelijk de eigenaar van het luxe transportbedrijf te zijn en ook de meneer met wie ik de hele tijd gemaild had. Jammer dat zijn naam zoveel leuker was dan hijzelf haha. En een kletsmajoor dat het was, jesus man, niet te geloven! Kon er bijna geen woord tussen krijgen dus dat heb ik dan ook maar niet geprobeerd ;-)

Hij heeft me wel netjes bij het hotel afgeleverd en ook het inchecken daar verliep helemaal op rolletjes. Ik had dat hotel geboekt met de fly miles die ik "verdiend" had bij een Amerikaanse maatschappij en had verwacht dat ze me in een niet zo'n jofele kamer zouden stoppen maar niks was minder waar. Tenminste, dat vond ik en aangezien ik de gast was, was dat voldoende ;-)

Aangezien ik voor mijn vlucht naar Denver pas 24 uur van te voren in kon checken en de boarding pass kon printen had ik dat nog niet kunnen doen. Had zoiets van; dat probeer ik in het hotel wel te regelen en anders probeer ik dat wel te regelen via de gsm, in het hotel was immers gratis Wifi zo stond op de site.

Nou, niet alleen in het hotel gratis Wifi maar zelfs op de kamer dus dat was ook wel gaaf. Bovendien hadden ze daar 2 speciale computers staan waarop je in kon checken bij diverse luchtvaartmaatschappijen en op bijbehorende printers je boarding pass uit kon printen. Erg goed geregeld al zeg ik het zelf!

Maar eerst moest ik even iets gaan eten, ik had inmiddels toch echt wel honger gekregen. Het was zo'n 22.00 uur en de bar serveerde eten tot 23.00 uur dus eerst mijn spullen op de kamer gezet en meteen maar even gaan eten.

Vond dat wel erg tof, precies zo'n hotelbar als je vaak op tv ziet; rond en daar eten ze dan ook aan. Ik bestelde taco's en moet zeggen dat die er best wel in gingen. Daarna heb ik ingecheckt en mijn boarding pass uitgeprint zodat ik dat allemaal geregeld had en me daar niet meer druk om hoefde te maken. Bovendien vloog ik met Southwest en daar is het boarden op volgorde van inchecken, je kunt daar geen stoelen reserveren. Aangezien ik al laat was wilde ik toch echt op dat moment inchecken om niet helemaal als laatste te boarden en dus nog een beetje keus aan stoelen had.

Toen dat alles geregeld was ben ik naar mijn kamer gegaan en ben gaan slapen in een van die twee grote bedden. Eerst natuurlijk een keus gemaakt in welk bed ik zou gaan slapen, wat een luxe! Helaas sliep ik niet zo goed als ik gedacht had want daar begonnen de problemen met de beugel al en ik was dan ook alweer redelijk vroeg op.

Had mezelf een ontbijtje beloofd in het restaurant en heb daar heerlijk speciaal voor mij vers gebakken wafels gegeten, overheerlijk Amerikaans haha. Maar ik had toch weer een hele reisdag voor de boeg dus een stevig ontbijt was niet geheel onverstandig.

Daarna ben ik mijn spullen gaan pakken, heb buiten even met het valet parking manneke staan praten en toen arriveerde de shuttlebus al. Tussen de bedrijven door heb ik nog wat foto's gemaakt van het hotel en vooral van de omgeving van het hotel en genoten van het Amerikaanse sfeertje om me heen.

Op het vliegveld aangekomen was het even zoeken naar hoe en/of wat maar al snel begreep ik dat ik in de lange rij bij Southwest moest gaan staan omdat ik een koffer in wilde checken. Het was zowat het drukste weekend van het jaar in verband met July 4th en ook daar had ik helemaal geen erg in gehad toen ik boekte..... Niet erg want die rij bij Southwest was zo weggewerkt en het was wel gezellig wachten want er hing overal Stars and Stripes versiering, gezellie ;-)

Eenmaal in de centrale hal van het vliegveld wist ik even niet wat ik zag; was dit de vertrekhal??? Zoooooo ontzettend gaaf, helemaal in Disney style, met volgens mij hotelkamers welke uitkwamen in deze hal, ik wist niet wat ik zag. Uiteraard heb ik ook daar heel wat fotookes getrokken! Er was zelfs live muziek daar en het was erg jammer dat ik daar niet langer van kon genieten want die speelden niet slecht.

Ondertussen had ik de borden gezien met de vluchtinfo en was ik op zoek naar de gate voor mijn vlucht welke om 12.00 uur zou vertrekken. Zoals gezegd vloog ik met Southwest maar de enige vlucht die ik zag had een vertrektijd van 11.45 uur en dat klopte natuurlijk niet. Ik snapte er geen snars van maar later bleek dat ik lichtelijk van de wap geraakt was door alles wat er in die vertrekhal te zien was.... Mijn vlucht naar Denver ging namelijk via San Antonio en dus moest ik niet zoeken naar de vlucht naar Denver maar naar...... juist! San Antonio, slapert!

Gelukkig was ik ruim op tijd vertrokken met die shuttlebus (ik HAAT haasten als ik reis!) en dus was ik ook nog ruimschoots op tijd bij de gate nadat ik ook hier weer door Security was gegaan. Toen richting de gate gelopen en ook hier werd je weer met een soort van lightrail treintje opgehaald om naar de gate te gaan, vind dat toch altijd zo grappig! En ja, tuurlijk zijn daar ook foto's van en zelfs een videootje maar dat krijg ik niet geupload dus dat kan ik nu niet showen.

Het was efkes wennen dat ik geen vaste stoel had maar ik kwam niet onaardig uit; naast een Amerikaans vrouwke dat een hondje bij zich had. Ze ging met haar man en 2 kids naar haar ouders, July 4th vieren. Dus we hadden wel een klein beetje te kletsen op die korte vlucht. De rest van de tijd heb ik mijn ogen dicht gehad of genoot ik van de gratis (!) snack en frisdrank ;-)

Ook deze vlucht verliep op een paar " bumps in the road" smooth en ook de landing was niet verkeerd; op naar weer een nieuw vliegveld haha.

Dit bleek ook een klein vliegveld te zijn maar dat vind ik nooit erg, ik vind het altijd erg leuk om rond te spieken op zo'n vliegveld. Dat heb ik dan ook gedaan en daarna ben ik op tijd bij de gate gaan zitten. Waar we al snel een hele vervelende waarschuwing kregen: "weather is developing in the Denver area which means that this flight might be delayed, the flight might be directed to another airport or the plane might circle around the airport longer before landing"......

NO WAY!!!!!

Daar zat ik natuurlijk niet echt op te wachten maar ja, wat kon ik eraan doen? Het is normaal dat je rond Denver Int. Airport te maken krijgt met een bumpy flight/landing maar dit was nog net even iets erger..... We vertrokken met vertraging en ik hoopte maar dat het allemaal mee zou gaan vallen. Gelukkig bleek dat ook zo te zijn, we hebben onderweg wel even het sign " seatbelts fastened" gehad en inderdaad even wat turbulentie maar daarna was het weer rustig. Tot vlakbij Denver......;-((( Ik was toen wel heel erg blij toen we aan de grond stonden en met mij volgens mij vele anderen ;-)

Wat wel gaaf was op die Southwest vluchten was dat je voor 2 dollar kon zorgen dat je "high in the sky" je What's App etc kon gebruiken, dat vond ik nog eens cool zeg! En dat hebben een aantal mensen dan ook geweten haha.

En toen was ik eindelijk in Denver, whoo hoo!

Ik had met Donna (waar ik logeer) afgesproken dat ik wel "even" de bus zou pakken want dat was net zo makkelijk. Liever gezegd, dat was veel makkelijker dan dat zij door die hele drukte zouden moeten komen rijden en die bus vertrekt vanaf het vliegveld dus hoe moeilijk kon het zijn? Donna had immers uitgezocht welke lijn ik moest hebben en ik was de vorige keer ook met de bus gegaan dus wat kon er mis gaan, ik wist immers waar die bussen vertrokken.

Yeah right, dat was inderdaad een gevalletje "ik wist waar die bussen vertrokken" want toen ik op het perron aankwam bleek dat men de vertrekplaats van "die bussen" gewijzigd had. Ik kreeg diverse niet geheel duidelijke aanwijzingen en omdat het slechts een maand geleden gebeurd was hadden ze de bewegwijzering voor het gemak nog maar even zo gelaten..... Dus iedere keer als ik de borden volgde kwam ik op hetzelfde punt uit.

Natuurlijk ben ik niet te flauw en heb een aantal keer gevraagd waar ik die bus kon vinden maar zelfs toen was het nog niet geheel duidelijk en makkelijk. Maar ook al was ik ondertussen best wel moe, hongerig en toe aan "thuis" zijn, ik moest en zou die bus vinden ;-)

En dus vond ik die bus uiteindelijk ook, helemaal in het nieuwe gedeelte van het vliegveld en dan helemaal ergens onderaan waar je denkt totaal niks meer te vinden. Daar heb ik een kaartje gekocht en bleek helaas dat ik door al dat gezoek de bus net gemist had; nu hoefde ik "slechts" 1,5 uur te wachten....... Dat was dan wel weer jammer want op zo'n moment wil je gewoon verder reizen en aankomen op de plek van bestemming.

Omdat er daar beneden niksnadanoppes te zien/krijgen was ben ik maar weer terug naar boven gegaan en heb daar mijn gsm wat opgeladen. Er zijn daar gelukkig heel wat stopcontacten voorradig waar je je spullekes op kunt en voroal mag laden. Zo kon ik dan ook Donna waarschuwen dat ik veel later zou aankomen want zij zou me bij de bushalte op komen halen. Wel prettig als zij geen uren zou hoeven wachten.

Uiteindelijk toch maar weer naar beneden gegaan want ik wilde het risico niet lopen dat ik ook deze bus zou missen. Gelukkig duurde het toen niet zo lang meer voordat de bus kwam en na toch weer een hele dag reizen kwam ik dan eindelijk bij de bushalte aan waar die lieve Donna al stond te wachten. Zooooo heerlijk om weer in Westminster te zijn!!

En omdat die bushalte vlakbij Donna's huis is waren we dus zo thuis en was ik zo weer in "mijn" appartementje beneden in de basement. Alwaar mijn "roommate" Sasha mij al op zat te wachten en dat was eigenlijk best gezellig! Sasha zou hoogstwaarschijnlijk bij mij slapen maar als ik dat niet zou willen moest ik haar maar buiten zetten en de slaapkamerdeur sluiten..... Voor alle duidelijkheid: Sasha is de kat van Susan, een gezamenlijke vriendin ;-)))

Na gezellig wat bijgekletst te hebben zijn we allemaal naar bed gegaan, Donna moest de volgende dag op haar cutie kleinkind Ava passen en ik was ook erg blij dat ik mijn hele grote mandje in kon! Want ik wist nog van de vorige keer dat ik hier in een supergaaf groot en hoog bed zou slapen, heeeeeerlijk!

Tot zover het begin van het blog mensen, het is nu bijna middernacht en mijn ogen vallen zowat dicht. Maar niet getreurd, er volgt nog veel meer tzt want ik ben in mijn blog pas net aangekomen ;-)