Exciting ride along Napa and more not so nice stuff......

En toen was het vrijdag en het beloofde een mooie dag te worden want ik had de ride along immers EN Louise zou komen!

De ochtend verliep redelijk rustig en dat had ik eigenlijk ook zo gepland want het zou een drukke dag worden dus ik had me voorgenomen niks speciaals te doen voordat ik naar Napa PD zou lopen. Wandelingetje van zo'n klein uurtje, rustig op m'n gemakkie maar een goede workout als je weet dat je de rest van de dag op je gat zult zitten.

Diana was de krant aan het lezen, zag een advertentie over een Garage Sale en vroeg of we nog even snel zouden gaan. Dat leek mij niet echt verstandig want ik weet hoe dat gaat: we gaan dan niet alleen naar die Sale maar ook nog naar andere shops en/of adressen en dat zag ik niet zo zitten. Had geen zin om te moeten haasten en dus is Graham met haar mee gegaan. 

Diana zei dat ze wel weer terug zouden zijn voordat ik zou vertrekken maar mocht dat niet zo zijn of ik dan via de achterdeur wilde vertrekken zodat de voordeur op slot kon blijven. Uiteraard, no probs!

Uiteraard waren ze nog niet terug toen ik vertrok, ik had niet anders verwacht en vol goede moed vertrok ik via de achterdeur richting Downtown Napa naar de Police Department.

Het was zoals altijd geweldig weer en ik heb genoten van mijn wandelingetje. Aangezien ik al eerder was gaan exploren en toen ook in Downtown uitgekomen was wist ik inmiddels precies waar ik moest zijn maar ook dat de Fire Department naast de PD zat. En daar had ik toen al hele toffe trucks zien staan....-))))

Helaas was die vorige keer de batterij van mijn camera leeg en had ik foto's gemaakt met m'n nieuw aangeschaft simpel Amerikaans mobieltje. Die foto's staan er nog wel op maar hoe ik die online krijg??? Snap er geen jota van dus ik had nu voor een opgeladen batterij gezorgd en was extra vroeg aangewandeld zodat ik opnieuw foto's kon maken van die trucks.

Hier is het helemaal niet vreemd dat je de Fire Department binnenloopt en kijkt of er iemand aanwezig is dus dat deed ik nu ook. Tuurlijk was er iemand binnen en tuurlijk mocht ik foto's maken. Het was erg jammer dat die gast erop uit moest om te gaan trainen maar er stond meteen een andere leuke gast klaar om het gesprek over te nemen, hoe cool is dat dan?! 

Helaas had ik niet meer tijd om te kletsen want ik moest immers nog een waiver invullen voordat ik mee mocht op de ride along, anders had ik zeker en vast een "tour" gekregen. Volgende keer dan maar want zoiets kan ik natuurlijk niet laten schieten ;-)

Uiteraard was foto's gemaakt van die toffe trucks en die zal ik ook weer toevoegen zodat jullie ze kunnen zien. Ik was erg onder de indruk van de manier waarop deze gasten de omgekomen collega's tijdens 9/11 herdenken: alle namen van deze omgekomen collega's staan vermeld op de trucks en er zijn ook diverse foto's op de trucks geprint. 

Verder is er in Downtown Napa een 9/11 Memorial Monument wat ik ook erg indrukwekkend vond. Ook daarvan zal ik foto's plaatsen....

Anyways, op naar de PD voor mijn ride along, zou ik met een leuke gast mee mogen rijden???

In 1e instantie hoorde ik een vrouw en dacht: "shoot", dat was niet de bedoeling! Maar dat vrouwke kwam me alleen maar ophalen, gaf me een nieuwe badge voor de ride alongs, gaf me een papierke om te tekenen (die andere papieren konden ze niet vinden maar dit was ook goed, hoe makkelijk haha) en nam een foto van mij met de ride along badge om m'n nek. Ik vond het allemaal prima, had inmiddels kennis gemaakt met de jonge gast die mij zou begeleiden en kon niet wachten om te vertrekken!

Die jonge gast was Brandon en die gaf me eerst een tour door de PD waar ik ook Pat ontmoet heb, degene die mijn ride along geregeld heeft. Dat schijnt nogal een hoge pief te zijn hoorde ik later. Maakt mij eerlijk gezegd niet uit, ik heb niet zoveel met al die rangen en standen, tenslotte zijn we allemaal mensen. 

Pat was erg aardig en toen ik hem een patch van ons gaf was hij helemaal happy. Hij dook meteen een kast in en ik kreeg als dank een patch van Napa PD terug inclusief een speciaal speldje ter ere van het zoveel jarig bestaan van de Napa PD, hoe gaaf! Begint een hele verzameling te worden zo langzamerhand and I love it!

Brandon sloeg in 1e instantie de patch af maar later bleek dat hij er toch wel eentje wilde; hij wilde die alleen niet aannemen "in front of my Sergeant" zo zei hij. 

Hierna gingen we naar de auto waarvan Brandon trots zei wat voor een auto het was en vooral dat het een snelle was, een V8! Okay, dat beloofde wat! Tenminste, als er een "leuke" call zou komen....

We zijn op pad gegaan en Brandon begon meteen heel enthousiast te vertellen over van alles en nog wat, hartstikke cool. Ook vertelde hij wat voor een apparaat van een geweer er tussen ons in hing maar als sla je me dood; ik weet er echt niks meer van! Wel dat het een flinke "jongen" was, dat hij het sinds zijn 2 jaar binnen de PD al een paar keer op gewapende personen had moeten richten maar gelukkig nog nooit had hoeven afvuren. 

Brandon gaf me een tour door zijn beat van die shift, dat was beat 4 maar normaal had hij beat 3. And guess what? Laat dat nu precies de omgeving zijn waar D&G wonen, hoe toevallig was dat dan!

Hij vertelde ook dat ze daar voor een jaar altijd dezelfde shifts werken en hij werkt 3 shifts van 12,5 uur; vrijdag, zaterdag en zondag. De rest van de week is hij dan lekker vrij om bij het vrouwtje te zijn, zo vertelde hij. Hij was pas een paar maanden getrouwd en zijn vrouw is sindskort in verwachting dus echt newlyweds, very sweet!

Ook werkt hij normaliter altijd in beat 3 en kent daardoor veel van de "lastpakken" die daar rondlopen/hangen. In beat 4 zijn ze wat lastiger te herkennen omdat hij daar niet vaak hoeft te werken. Nu was dat zo omdat niet iedereen in dienst was blijkbaar. 

Die vaste diensten zijn erg prettig om een steady family life op te bouwen en daarnaast is het natuurlijk ook erg handig als je altijd met dezelfde collega's werkt. Je kent elkaar immers goed en hebt geen woorden nodig om te weten wat de ander in kritieke situaties zal doen. Backup is hier heel belangrijk omdat iedereen alleen op de wagen zit en in 1e instantie overal alleen op af gaat. Tenzij je vooraf zoiets hebt van: dat ga ik niet in m'n eentje doen, dan vraag je backup aan en wacht je tot die gearriveerd is. 

En ondanks dat het lange diensten zijn is het ook een stuk gezonder om die regelmatige diensten te hebben, je lichaam hoeft zich immers een stuk minder aan te passen.

Ok, tot zover het gesprek over de diensten, let's move on! 

Beat 4 bestrijkt nogal een groot gebied en heeft ook een groot "gang" gehalte blijkbaar, Brandon reed met mij door een paar straten waarvan je zou denken: die appartementen zien er helemaal niet zo slecht uit. Maar dat schijn bedriegt bleek al snel: hier waren veel gangsters gevestigd, waren veel steek/schietpartijen en het was er behoorlijk gevaarlijk want er gebeurde altijd wel wat. 

Nu was dat meestal in de avonduren te doen en nu zagen we dan ook geen gekke dingen. Maar Brandon vertelde dat er genoeg te zien zou zijn als je de appartementen binnen zou gaan en dat kwam dan weer omdat die appartementen allemaal "sneaky" gangen hadden van binnen. Precies zoals je wel eens op tv ziet..... Maar gelukkig hoefde wij niet naar binnen!

Even later wilde hij een kenteken natrekken en jawel hoor! Wat Deek de 1e keer mee maakte toen ik met hem mee reed gebeurde Brandon nu ook: de computer wilde niet meer.... Zou het dan toch aan mij liggen????

Volgens Brandon niet want het kwam wel vaker voor dat hij de computer opnieuw moest opstarten en daarnaast hadden ze sindskort een nieuw systeem wat wel eens problemen gaf. Joh, echt? Daar hebben wij nu nooit last van ;-))))

Helaas kreeg hij de computer niet meer aan de praat dus moesten we terug. "We'll have to switch cars" and I hate that! Tja...... maar zonder computer ben je tegenwoordig nergens meer.

We kwamen bij de PD aan en zijn eerst naar binnen gegaan omdat Brandon een "call" kreeg dat er iemand iets wilde overleggen over het mogelijk "abusen" van een "restraining order". Hier werkt het helemaal anders dan bij ons: wij zouden als baliemedewerkers die mensen te woord staan en eventueel een mutatie/aangifte opnemen, hier doen ze dat heel anders en worden de Officers van de straat gehaald om dat te doen! Voor Amerikaanse begrippen zijn wij, Nederlandse "deskofficers" al halve agenten, da's toch wel heel apart om te horen hoor!

Brandon had binnen in de PD ingelogd om te kijken hoe en/of wat en even later gingen we samen in gesprek met de dame en haar nieuwe vriend welke de aanvraag gedaan hadden. Het ging over haar ex (hoe kan het ook anders!) die dat order violated had. Bij ons kun je het je niet voorstellen dat er een compleet vreemde (en buitenlander!) bij zo'n gesprek zit maar hier is dat heel normaal. Erg interessant om te horen hoe zij daar hier mee omgaan trouwens. 

Brandon heeft het hele verhaal aangehoord, die mensen betrokken mij trouwens zelf bij het gesprek en lieten een voicemail horen m.b.t. een gesprek tussen haar ex en een van de kids. Niet zo spannend allemaal maar het was wel op het randje zo zei Brandon. Hij kon die ex niet meteen op gaan pakken maar als die iets verder zou gaan in zijn gesprekken met de kids dan zou dat absoluut gaan gebeuren. 

In het court order stond namelijk dat er wel contact mocht zijn, "friendly contact" zo noemen ze dat hier en dat mocht zowel via de telefoon, mail als per sms. Ook wisselen de ouders om de week wat de zorg van de kids betreft waardoor ze elkaar eigenlijk nooit hoeven te zien. Want dat wisselen gebeurt als de kids op school zitten; de ene ouder brengt de kids vrijdagochtend naar school en de andere haalt ze diezelfde dag na schooltijd op. Niks mis mee zou je zeggen maar uit de voicemail bleek dat "daddy dear" op andere tijden bij de school gestaan had. En dat mag dus niet. Helaas had moeders toen geen melding gemaakt want volgens Brandon zouden ze dan "on the spot" komen "and we'll take him to jail straight away"! Wow.....da's hele andere koek dan de Nederlandse koek! But I kinda like it...

Ook was het nu zo dat Brandon de contactpersoon voor deze mensen bleef en gaf hij zijn eigen visitekaart af. Dat is dus ook heel normaal hier en werkt op zich natuurlijk voor de mensen ook erg prettig; de officer waarmee het gesprek gevoerd is weet immers alle details al waardoor ze niet iedere keer het hele verhaal hoeven te herhalen. Daarnaast hoeft een collega niet hele verhalen in te lezen om te bekijken wat er allemaal al gezegd/geschreven is maar kan er eventueel snel aktie ondernomen worden. Klinkt best logisch allemaal op 1 puntje na: die officers worden allemaal naar binnen geroepen hiervoor en zijn dus van de straat. Da's dan weer niet zo handig...;-(

Na het gesprek zijn we weer verder gegaan maar niet nadat Brandon me netjes van wat drinken voorzien had. "You need to stay hydrated", erg attent! 

We hebben zoals gezegd cars geswitcht, alle zut overgeladen in een andere auto en geprobeerd in te loggen. Dat lukte in 1e instantie weer niet maar een collega zei dat het systeem wellicht zou "connecten" als we onderweg waren. Alrightie, let's move!

Maar hoe Brandon het ook probeerde, het systeem bleef weigeren hem in te loggen dus we moesten voor de 2e keer terug om te switchen, dat zou car nr 3 worden....

"Uh.... have you ever had this problem before Brandon?"

"Nope, this is the worst and never happened to me before"

Tuurlijk had ik hem het verhaal verteld van Deek en hij begon nu toch ook wel te twijfelen aan mijn aanwezigheid maar dat zei hij dan gelukkig wel met een glimlach om zijn mond, geloof dat hij het van de andere kant ook wel grappig vond. (gelukkig)

Ondertussen waren er al een paar uur voorbij gegaan, hadden we toch iemand naar jail gebracht en hadden wat andere "calls" afgehandeld. De persoon die naar jail gebracht was, was iemand uit zijn eigen beat want hij kon het niet laten om daar toch even rond te rijden om te kijken of hij een van zijn "vaste" klantjes zag. Dat was ook het moment dat we langs D&G reden trouwens, funny!

En niet ver van hun huis werd er dus een van de straat geplukt; eentje die nogal wat achter zijn naam had staan; diefstal, gebruik van van alles, sexual offender maar ook eentje die "a biohazard' was oftewel nogal wat ernstige besmettelijke aandoeningen. 

Brandon pakte het erg netjes aan moet ik zeggen en die gast verweerde zich dan ook geen moment. Het was wederom erg interessant hoe snel dat soort zaken hier afgewikkeld worden en deze afwikkeling verschilt ook van Denver. Hier worden dit soort mensen meteen naar jail gebracht, in Denver moeten ze eerst mee naar de PD om daar ingeboekt te worden en om vingerafdrukken te nemen. Als dat allemaal klaar is worden ze in Denver naar jail gebracht. Hier worden ze dus zoals gezegd meteen naar jail gebracht en doen die gasten daar alles. 

We waren dan ook binnen het uur weer terug op straat, mega snel! 

Ondertussen werkte de computer nog steeds niet en zijn we weer teruggereden naar de PD waar hij uiteindelijk hoorde dat hij de hoofdcomputer achterin de auto eens moest rebooten, wellicht zou dat helpen. Dus alles weer uitgeladen zodat hij bij die computer kon en eureka, hij was ingelogd! Ja, in die computer ja.... nu nog maar afwachten of de computer voor in de auto nu ook mee wilde werken. Gelukkig was dat het geval, was Brandon weer helemaal happy en konden we weer de straat op, MET werkende computer, wel zo handig!

Brandon zei dat ik wel wat langer mocht meerijden als ik zou willen want al die computerproblemen hadden veel tijd opgeslokt van mijn ride along tijd. Dat was dan toch weer erg aardig van hem, hij had immers ook kunnen zeggen: "bad luck, see ya!" 

Nu had ik vooraf al met iedereen overlegd over het feit dat Louise zou komen juist op de ride along dag en dat ik niet precies kon zeggen hoe laat ik thuis zou zijn. Ik had iedereen verteld dat de ride along minimaal zo'n 4-5 uur zou duren, dus tot zo'n uurtje of 7. Daarnaast had ik gezegd dat het tijdstip van terugkomst ook zou liggen aan de meldingen die we zouden krijgen want ik ben nu eenmaal afhankelijk van een officer die aan het werk is en kan niet tijdens een serieuze melding zeggen: "ok bud, take me home". Zo werkt dat natuurlijk niet.

Louise had gemaild dat ik vooral niet moest haasten en dat ze zich wel zou vermaken met D&G. Diana had ook gezegd dat dat helemaal niet erg was en Graham verwees me door naar Diana dus ik had zoiets van: ok, dan ben ik iets later dan 7 uur terug maar dat is niet erg want ze weten hoe het zit. 

Meteen toen ik tegen Brandon gezegd had dat ik wel wat langer mee wilde rijden zag hij een bestuurder van een hele gave zwarte pickup truck door zijn raam op de grond spugen. Hij besloot daarop de bestuurder aan de kant te zetten om hem even duidelijk te maken dat dat toch vooral niet de bedoeling is. 

Zo'n traffic stop kan heel wat andere zaken naar boven brengen want ze mogen hier van alles natrekken en dat begint uiteraard bij het kenteken en de bestuurder zelf. 

Nu bleek dat de bestuurder een "suspended licence" had wat zoveel betekent als een ingenomen rijbewijs en dus mag hij niet rijden. Wat weer inhield dat die gave truck voor minimaal 30 dagen inbeslaggenomen werd! Die sukkel had iemand bij zich die wel een geldig rijbewijs had waardoor dit alles voorkomen had kunnen worden maar goed, blijkbaar wilde hij zelf rijden. 

De truck bleek van zijn moeder te zijn die natuurlijk ook niet echt blij was... Toen ik vroeg hoeveel het ongeveer zou kosten om zijn auto terug te krijgen hoorde ik dat de kosten van opslag zo'n 55 dollar per dag bedragen en daarnaast moet deze gast de kosten van de "towtruck" betalen dus dat gaat lekker in de papieren lopen! En dat alles had hij kunnen voorkomen door zijn bijrijder te laten rijden....

Anyways, dit hele gebeuren duurde maar liefst zo'n 1,5 uur en dat kwam vooral doordat de towtruck driver nogal een slakkegangetje had. Niet wat betreft het op komen dagen, dat duurde niet lang maar voordat die de truck eens op zijn wagen had staan, ik werd er gewoon moe van om hem te zien lopen! 

Normaliter wachten ze niet tot die gasten klaar zijn maar omdat de jongens van de gave pickup aan de overkant van de straat bij een maat stonden te kijken hadden de officers (want voormalig instructeur van Brandon, backup Bryan was ook gearriveerd...) zoiets van: we wachten wel efkes tot die towtruck driver vertrokken is voordat ze hem te lijf gaan. 

We stonden bij een redelijk drukke weg en op een gegeven moment stopt er een auto voor het rode licht, raampje open en "mijn" country muziek aan, flink hard! Vroeg Bryan aan mij: "do you ever listen to this kinda music?" Uh, echt wel, "I love this music!" 

"Me too, I love country music" zei Bryan. 

Ik keek hem verwonderd aan en zei: "Wow, you're the first guy I've met here that likes this kinda music, nice!"

"Well" zei de towtruck driver die toen even bij ons stond, "I also like this music!"

"No way, 2 guys that like this music!"

Brandon was nog aan het schrijven maar had blijkbaar het hele gesprek wel gevolgd en zei: "I like this music too, I listen to it all day"......

"Yeah right, 3 guys that like country music??? You've got to be kidding me!"

"Nope" zei Brandon, "I truly listen to this kinda music all day, love it".

Dat was dan wel weer grappig en vooral erg onverwacht ;-)

Afijn, uiteindelijk was die langzame schildpad dan toch vertrokken met de inbeslaggenomen gave truck en konden wij onze weg weer vervolgen. Omdat het inmiddels 8 uur was wilde ik aan Brandon vragen of hij me thuis af kon zetten maar voordat ik de kans kreeg zei hij dat hij nog even iets moest overleggen met Bryan. 

Omdat die een andere kant op gereden was reden we naar een of andere parkeerplaats waar we Bryan zagen staan en gingen links langs hem staan. Door mijn raampje werd er overleg gepleegd tot er een melding kwam..... "code 33 at the Stadium"......

Brandon keek Bryan aan en riep"WHAT??????" 

En voordat ik met mijn ogen kon knipperen schoten beide wagens als een speer vooruit, alle toeters en bellen aan en scheurden we net als op tv achter elkaar aan richting het Football Stadium van Napa.

Wow.....dat was de 1e keer in al die jaren dat ik dat mee maakte maar dat was eigenlijk ook iets waarop ik al jaren had gewacht: om met toeters en bellen door de straten te scheuren, op weg naar een serieuze melding. 

Deze code 33 betekent namelijk: "officer needs assistance" en net zoals je op tv ziet gaan alle maar dan ook werkelijk alle collega's die op straat zijn terplaatse. Het duurde dan ook niet lang voordat ik voor, naast en achter mij een oorverdovend lawaai van alle sirene's hoorde en de straat verlicht werd door alle verschillende kleuren zwaailichten.

Je ziet zoiets wel eens in films, een lange kolonne van patrol cars die iemand achtervolgen. Nou, precies zo zag het er dus uit! We scheurden werkelijk waar langs alle auto's, links en rechts inhalend, met piepende banden slippend door de bochten en ik??? 

Ik weet dat het heel slecht van me is omdat dit echt serieuze meldingen zijn en dat ik voor gek verklaard word door veel mensen maar ik genoot van elke seconde! Wat een stilte in de wagen (want dan is er meteen radiostilte terwijl die normaliter alle minuten door de wagen klinkt) wat een spanning en wat een adrenaline! 

Nog geen halve minuut later kwamen we terplaatse met nog zo'n 8 andere wagens, sprongen alle collega's uit hun wagens en renden naar hun collega welke met een of andere gast aan het vechten was. 

Ik stapte even later uit om wat dichterbij te gaan kijken wat er nu precies aan de hand was toen ik zag dat er een vrouwelijke collega naar haar wagen rende en een of andere tas pakte. Ik dacht dat dat een EHBO tas was maar het bleek later een tas te zijn waarin een soort tuigje zit. Daar kunnen ze mensen mee "opvouwen" en "restrainen" oftewel ervoor zorgen dat een persoon niks meer kan. 

Het bleek om een 16- of 17-jarige jongen te gaan die ladderzat was en nogal wat verzet gepleegd had. Om deze gast te kalmeren waren zeker 5 collega's betrokken en werd hij door dezelfde collega's de auto in gedragen/gelegd. Ondertussen deed die gast wat veel zatlappen doen; hij schold de collega's uit voor van alles en nog wat om vervolgens in lachen uit te barsten en meteen weer te roepen: "fuck you bitch!"

Er werden terplaatse meteen diverse verklaringen opgenomen en foto's gemaakt van het eventuele letsel van de collega's die met deze gast gevochten hadden. Er moest in dit geval uiteraard een heel dossier opgemaakt worden en daarvoor was bewijslast nodig. 

Wij hoefden niet te blijven maar kregen wel een andere opdracht. Omdat het om een "minor" ging maar ook om de vrouwelijke collega te beschermen die door de zatlel aangevallen was moesten we mee naar het ziekenhuis als backup. 

Want in dit soort situaties worden de "minors" eerst door de politie naar het ziekenhuis gebracht om nagekeken te worden voordat ze naar "Juvi" gebracht worden. 

Zo gezegd zo gedaan en ik had verwacht dat wij de enige waren maar er waren maar liefst 6 collega's meegekomen als backup. Zelfs de verpleging in het ziekenhuis vroeg zich af wat er toch allemaal aan de hand was want er waren wel veel cops aanwezig ;-)

Dat staat waarschijnlijk allemaal "on tape" want hier draagt iedere officer blijkbaar een recorder bij zich waarmee dit soort zaken opgenomen worden om als bewijs te dienen. Brandon kwam dat netjes even mededelen voordat die gast naar binnengebracht werd, "just so you know, this is all gonna be recordeded".....

Nu zou ik toch al niet veel gezegd hebben, houd me in dit soort situaties netjes op de achtergrond maar ik vond het wel tof dat hij me even kwam waarschuwen. 

Ondertussen werd die gast binnengebracht en het schelden was nog steeds niet voorbij, hij bleef maar aan de gang. En juist dat is precies hetgeen ze on tape wilden hebben om aan "the judge" te kunnen laten horen. Want hier moeten de cops vaak naar "court" om hun zaken te verdedigen, zowat iedereen die ze naar jail brengen moet voorkomen en omdat er zoveel rechtzaken zijn moeten de cops ook veel getuigenissen afleggen in de rechtbank. Een "recording" is dan uiteraard enorm belangrijk om een beeld te schetsen van de situatie.

Terwijl ik dit zit te typen voel ik de adrenaline weer helemaal door mijn lichaam gaan, mafkees die ik ben maar wow, wat was dat gaaf om mee te maken zeg! En dan heb ik het uiteraard over de rit van een halve minuut, niet over de rest. De rest was allemaal wel enorm interessant maar om zo'n jonge gast zo idioot gedrag te zien vertonen is natuurlijk not funny at all!

Jullie snappen natuurlijk wel dat het toen al snel een stukje later was dan 8 uur maar op zich viel het nog mee; het was net iets over half 9. Wij mochten al snel het ziekenhuis weer verlaten en toen vroeg ik aan Brandon of hij me dan toch maar thuis af wilde zetten. 

Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin an, ik had nu de smaak goed te pakken maar goed, ik kon het natuurlijk niet maken de hele shift mee te blijven rijden. Als Louise niet gekomen was had ik dat beslist wel gedaan, de hele 12, 5 uur maar dat houd ik dan maar te goed voor de volgende keer ;-)

Brandon heeft me netjes afgezet en nam toen wel heel graag een patch van ons in ontvangst, ik was blij dat ik er toch nog even naar gevraagd had. Die jongen had zo zijn best gedaan om mij een goede ride along te geven dat hij dat ook zeker verdiend had.

Ik was dus helemaal "high" maar wist niet dat dat gevoel heel snel zou verdwijnen....

Want toen ik aanbelde deed er in 1e instantie niemand open. Huh, da's vreemd, volgens mij zag ik toch nog wel licht branden en ze zullen toch niet allemaal al om 20.45 uur in bed liggen? Da's wel erg vroeg!

Dus ik keek even door de raam, zag Graham op de bank zitten (die zo'n 1,5 meter van de voordeur af staat) dus ik klopte nog maar een keer op de deur en zei: "it's only me."

Toen ging de deur wel open en zag ik Graham die zei: "I KNOW IT'S ONLY YOU AND IT'S NOT OK!!!" Die hoofdletters geven een beetje het geluidsniveau aan waarop hij riep.

Ik wist niet waar hij het over had maar hij ging helemaal uit zijn dakplaat! Om een idee te geven, dit werd er zoal gezegd, ik zal het in normale letters typen maar het werd net zo hard geroepen als toen de deur geopend werd:

"it's not ok, you really done it this time", "you left while you've invited a very nice lady to go with the Police", "you live the Police", "Fuck the Police", "Piss off to Holland where you belong", "I thought you were a nice lady but you're crap" en "you're no longer welcome here".......

Wow....... die had ik dus echt niet zien aankomen! 

Diana zei niet veel maar zei wel: "you've misbehaved today Colette, we're done".

Huh???? Ik probeerde uit te leggen dat we die twee meldingen gehad hadden, dat die laatste toch echt heel serieus was en dat ik alles vooraf netjes met iedereen overlegd had maar daar werd niet naar geluisterd. Sterker nog, ik werd gewoon genegeerd en het stel ging naar bed. 

Louise lag al te slapen toen ik thuis kwam, dat vond ik erg vreemd maar wist toen natuurlijk niet hoe dat kwam. 

Kunt wel stellen dat ik die nacht bitter weinig geslapen heb ook al was het een hele comfortabele bank waarop ik lag. Ik had Louise "mijn" kamer gegeven en zei dat ik wel op de bank zou slapen, dat vond ik heel normaal in deze situatie.

Maar wow, ik was echt helemaal verbijsterd door deze agressieve Graham en wist werkelijk waar niet wat me overkwam. Zo had ik hem nog nooit gezien! 

Nu had Diana wel gezegd dat hij agressief was geweest tegen haar maar ik had me daar toch iets anders bij voorgesteld. 

Afijn, ik zat dus op de bank, totaal niet meer "high" van mijn gave ride along maar me druk makend over hoe Louise hierover dacht en hoe dat morgen (zaterdag) verder moest. Want tja, als ik daadwerkelijk niet meer welkom was dan was het wellicht een strak plan om met Louise mee naar Oakland te reizen zondagochtend vroeg en daar dan maar 2 dagen te verblijven tot mijn vlucht naar Denver vertrok dinsdag.

Heb ook nog andere opties bekeken: hoe duur de B & B's waren hier in Napa maar dat maakte niet uit, die zaten allemaal vol vanwege (natuurlijk weer zo'n "heb ik weer" weekend") Labor Day Weekend.... Daarnaast heb ik gekeken of er eventueel betaalbare vluchten waren die zondag of maandag richting Denver vertrokken. 

Ook vroeg ik me af of Louise uberhaupt nog wel mee wilde gaan naar Downtown Napa en of die ook zo boos was op me. Allemaal erg onzeker en zo niet prettig!

Uiteindelijk viel ik dan toch in slaap maar werd niet lang daarna wakker van Louise die naar het toilet wilde maar de weg niet kon vinden. Die heb ik even de weg gewezen en was verwonderd dat ze mij niet herkende. Maar dat kwam misschien doordat het een vreemd huis was en ze haar bril niet op had, op zich vond ik dat redelijk logisch.

Daarna heb ik nog zo'n 2 uur geslapen toen ik weer wakker werd. Louise werd toen ook wakker, had deze keer haar bril op en we hebben in de gang opnieuw kennis gemaakt. 

Bleek dat Graham haar de avond vantevoren een fikse Gin/Tonic ingeschonken had waardoor ze nogal van de wereld geraakt was. Ze had totaal niks meegekregen van het geschreeuw van Graham (wat volgens mij 6 huizen verderop nog te horen geweest was) en was (gelukkig!) helemaal niet boos. "Daar had je toch zo naar uitgekeken en we hadden het daar toch over gehad?" 

"Uh ja, maar D&G dachten daar heel anders over...."

"Oh, nou, kan zijn maar ik niet hoor, don't worry"

Pffffff, pak van mijn hart!

Ik was namelijk al bang dat ik in 1 klap 3 vrienden kwijt zou zijn en dat zou toch wel enorm zuur geweest zijn. Van de andere kant vond ik het behoorlijk overdreven om over zo'n 1,5 uur zo'n stampij te maken en was ik ook nogal, hoe zal ik het zeggen, "not amused" (en da's nog netjes) over wat ik allemaal naar m'n hoofd geslingerd had gekregen want dat was nogal niet niks!

Tuurlijk was ik nog steeds erg benieuwd hoe die andere 2 zouden reageren maar was tegelijkertijd alvast heel opgelucht dat Louise en ik gewoon naar Downtown Napa zouden gaan en dat zij nergens mee zag.

Diana was inmiddels ook wakker geworden en met Louise als soort van bliksemafleider gingen we met z'n 3kes naar de keuken. Daar bleek dat er helemaal niks aan de hand was tussen Diana en mij, ze vertelde tegen Louise dat Graham zo'n "bad temper" gehad had de avond ervoor. Ook zei ze dat hij haar eerder op de dag al op dezelfde manier behandeld had.

"So we're ok" vroeg ik aan haar? 

"Oh yeah, don't worry, everything's fine"

Nou, ik wist me dan toch ook nog wel te herinneren wat zij gezegd had maar goed, als we "fine" waren dan kon ik daar nog wel overheen stappen. Diana drinkt tegenwoordig nogal wat (helaas en waarschijnlijk niet zonder reden maar toch) en ik zal niet vergeten wat ze gezegd heeft maar was toch ook wel opgelucht dat wij in elk geval "ok" waren. 

Hoe Graham erover dacht vond ik op dat moment een stuk minder belangrijk, tenslotte ben ik bevriend geraakt met Diana en was zijn gedrag ronduit onacceptabel geweest.

Tenminste, als hij nog zou weten wat hij gezegd/gedaan had that is.....

Want toen hij binnen kwam wandelen behandelde hij mij alsof er nooit iets gebeurd was en leek zich totaal niet te herinneren wat er zich de avond van tevoren afgespeeld had. Toen ik dat later aan Diana vroeg beaamde zij dat: Graham wist van niks meer. Normaliter heeft hij spijt en verontschuldigd hij zich (wat het overigens lang niet altijd goed maakt natuurlijk) maar soms is hij gewoon echt de hele "film" kwijt en gaat hij op de normale manier verder.

Zo dus ook gister. Maar ik was heel blij dat Louise en ik weg zouden gaan en pas terug zouden komen tegen de tijd dat we naar het verjaardagspartijke bij de buren zouden gaan. 

Ik kon namelijk nog niet gewoon tegen Graham doen, daarvoor was er teveel gezegd en moest ik het eerst allemaal "even" laten bezinken. 

Het kwam dus helemaal goed uit dat Louise en ik zo'n stuk gingen wandelen, heerlijk! Zonneke scheen lekker en we zijn op ons gemakkie richting Downtown gewandeld, onderweg lekker kakelend over diverse zaken om elkaar beter te leren kennen.

Want echt kennen deden we elkaar nog niet; we hadden elkaar immers slechts een uurtje in de Amtrak trein gesproken een paar jaar geleden. Sinds die tijd wel mailcontact gehouden en een paar keer geSkypt (zonder beeld) maar face to face was toch weer iets nieuws voor ons allebei.

Gelukkig was de klik die we destijds voelden er nog steeds en hebben we een hele leuke dag gehad. Op dat gebied passen we goed bij elkaar; houden van een wandelingetje, vooral niet snelwandelen, lekker rondsnuffelen in een stadje en ondertussen onze ogen de kost geven.

We kwamen dan ook lichtelijk vermoeid maar voldaan thuis en hadden gelukkig nog even om op adem te komen voordat het feest begon. 

Ik had die tijd ook echt nodig gehad om een en ander te kunnen laten bezinken en toen Graham heel normaal deed kon ik ook weer wat normaler doen. Ondertussen nog steeds over alles nadenkend maar toch, de sfeer was in elk geval weer ontspannen.

Toen ik het er later nog met Diana over had en na veel denkwerk/observatiewerk had ik zoiets van: ook ik denk nu dat er iets niet helemaal goed is met Graham en dat de leeftijd zijn sporen begint achter te laten. 

Donna had hetzelfde vandaag, die had ik nog even gebeld om te "sparren" want die kent hunnie uiteraard ook erg goed. Maar Donna kwam met nog een andere verklaring die ook niet geheel onlogisch klonk: "Well, you know, if it was just water Graham's drinking but it's not, he drinks quite a lot".....

Dat klopt en na verteld te hebben dat hij vanochtend in de problemen gekomen was toen hij iets op wilde rapen (hij kon niet meer op of neer en zag eruit alsof hij 120 was!) had zij zoiets van: "I wonder if he had some kind of stroke".....

Zo had ik het nog niet bekeken maar op zich zou dat zijn vreemde gedrag wel verklaren, in combinatie met de drank that is. Het lijkt erop als hij af en toe kortsluiting in de bovenkamer krijgt waardoor hij zich totaal niet bewust is van wat hij doet. Volgens Diana gaat het soms zo ver dat hij over zijn hele lichaam trilt van kwaadheid. 

Maar als ze hem daar later op aan spreekt is het allemaal niet waar, moet ze niet zo overdrijven en natuurlijk heeft hij geen hulp nodig. Sinds afgelopen vrijdagavond ben ik hem eens goed gaan observeren en daar denk ik dan toch heel anders over maar goed, dat ga ik hem echt niet vertellen. Daar zullen zij samen toch echt uit moeten komen en daar kan ik niet bij helpen. 

Die stroke van Donna zou echter ook zijn andere, bijzonder niet prettige gedrag richting Diana verklaren. Het zou Diana zelf ook helpen als ze duidelijkheid zou krijgen over wat er eventueel aan de hand is want zij denkt vaak dat hij zich expres zo gedraagt. Daar heb ik dan toch mijn twijfels weer over.... Ook omdat ik zie dat hij in de laatste 3 jaar toch behoorlijk oud geworden is, hij zich als een echt oud mannetje voort beweegt en ook moeite begint te krijgen met het rijden van lange afstanden en/of afstand tussen hem en zijn voorganger inschatten....

Hele lastige situatie en ik zou willen dat ik Diana ermee kon helpen maar dat gaat ook niet. Ik kan en wil me hier niet mee bemoeien, dit is toch echt iets dat zij met z'n twee zullen moeten uitzoeken. 

Heb Diana wel geadviseerd haar zorgen te delen met de kids van Graham maar dat wil ze vooralsnog niet en daar houdt het voor mij dan ook weer op.

Ondertussen ben ik blij dat Diana en ik vanmiddag samen even weggeweest zijn, gewoon om onze band toch weer even te versterken. Want het zal ook allemaal niet makkelijk zijn voor haar met zo'n controlfreak als man die je enorm op je huid zit over werkelijk alles. 

Morgenvroeg gaan we naar een of andere vineyard (misschien, kan nog veranderen) en dan gaan we gezellig naar Sophia, de dochter van Graham. Daar zijn we ook geweest toen ze me opgehaald hadden van San Francisco Airport en dat vind ik een geweldig mens. 

Dus morgen gaat ongetwijfeld ook leuk worden en ondanks dat dan als snel het laatste gedeelte van mijn trip aanbreekt ben ik blij dat ik dinsdag terugga naar Denver..... Donna en Steve zijn een stuk more "easy going" en Denver is gewoon toch meer "mijn" omgeving dan Napa. Niet alleen omdat ik daar al langer kom, dat gevoel had ik gewoon vanaf het begin af aan al in Denver. 

Hier ken ik inmiddels ook al behoorlijk de weg, regelmatig zelfs beter dan Diana maar ja, ik ga dan ook exploren en zij krijgt daar weinig kans voor.

In Denver staan er nog wat leuke dingen te wachten: allereerst het concert van the one and only Tim McGraw waar ik met Donna and Steve naar toe ga, helemaal geweldig! Daarnaast kreeg ik van Donna een text dat ze kaartjes heeft voor Saturday Night Fever, wow! Of het een film of musical is weet ik niet maar dat maakt me niet uit, girls night out want haar toffe schoondochter gaat ook mee! Denk dat ze zich een beetje zorgen maakte om me want ze vroeg een aantal keer of ik me wel vermaakte hier ;-)

En al klinkt het allemaal er serieus en zijn er beslist momenten waarop ik zoiets heb van, pfffff, ik zorg er echt wel voor dat ik op tijd ook leuke momenten heb waarop ik overheerlijk kan genieten van al het Amerikaanse om me heen en vooral het weer! O, en niet te vergeten aan mijn verslaving kan werken, French Vanilla Cappuccino ;-)))

Dan staat er nog een ontmoeting met Toni op het program, da's de dame die destijds mijn ride alongs regelde in Denver en me "hooked up" heeft met Deek. Als het een beetje meezit gaan we samen zondag naar Westminster PD om bij te kletsen en in mijn geval afscheid te nemen van Deek. 

Zaterdag gaan we ook naar Rocky Mountain Park, lekker genieten van de mooie natuur daar en overheerlijk wandelen, daar heb ik nu nog eens zin an! 

Ook wil ik nog een andere dag even langs de PD om afscheid te nemen van Sheila, de alleraardige dame die deze keer mijn ride along geregeld heeft en me zo hartelijk ontvangen heeft.

Als laatste ga ik ook nog even langs Bruce en Lana, een paar apart maar wel een paar waarmee je kunt lachen. 

Drukdrukdruk dus nog maar wel helemaal leuk! 

En na dit ontzettend lange verhaal met z'n ups en downs ga ik mijn mandje in, tis alweer 2 uur hier en morgen staat er immers weer een leuke dag voor de deur. Denk niet dat ik voordat ik weer in Denver ben de gelegenheid heb om een verslagje van morgen te maken maar volgens mij heb ik jullie nu wel zo'n beetje voor een maand bezig gehouden ;-))))

Truste!