The next morning....

En zo werd ik de volgende ochtend alweer vroeg wakker maar dat was helemaal niet erg want Keith zou komen met Annabel, zijn geweldig lieve hond. We zouden met z’n drieen (Keith, Donna en ik) naar het grote dogpark gaan waar Toni en ik gister ook waren geweest en ik had zomaar het idee dat we vandaag veel meer van het park zouden gaan zien. Dat komt waarschijnlijk omdat Keith nogal een energiek menneke is dat niet snel moe te krijgen is ;-)

En precies zo was het; we hebben zo’n 2 uur heerlijk gewandeld en gekletst terwijl Keith Annabel probeerde moe te krijgen door met de bal te gooien. Die hond lijkt echter enorm veel op zijn baasje en was niet kapot te krijgen ondanks het feit dat Keith die bal keer op keer verrekes ver weg wist te gooien….. Hij speelt softbal dus heeft heel wat kracht en wat waarschijnlijk ook meetelde was dat speciale gooiwegbalding waarmee je nog verder kunt gooien.

Was erg gaaf om te zien want Annabel had totaal geen oog voor andere honden, alleen maar voor baasje Keith en die bal, zij is echt zijn meisje, vertederend om te zien!

Annabel is trouwens mega en mega snel, wow! Ik dacht dat die snelheid na een aantal keer rennen wel af zou nemen maar dat was dus niet zo, ongelofelijk.

Water is ook een van de favoriete dingen van Annabel, grappig om te zien hoe zij het water inspringt en de bal uiteindelijk op weet te duiken!

Dit zijn voor mij de gaafste momenten van mijn tijd hier omdat ik die mag doorbrengen met mijn favoriete mensen en dieren, priceless! En nog gratis ook, wat wil een mens nog meer ;-)

Na het park gingen we terug naar Donna’s huis en vond zelfs Keith mijn pastasalade lekker ondanks het feit dat er geen vlees in zat. Hij wist ook mijn Tony Chocolonely te vinden en had zoiets van: wow, that’s a different taste from the chocolate here. Well my dear Keith, there’s a lot of difference in chocolate everywhere bud!

Daarna zag hij mijn cereal staan, choco berries flavor en die moesten natuurlijk ook geproefd worden ;-)

Nadat al mijn spul getest en goedgekeurd was kreeg ik zomaar ineens een hug van Keith en voordat ik met mijn ogen kon knipperen was hij alweer gevlogen...

Hierna zijn Donna en ik naar diverse Green Houses geweest, ze wilde wat tomatenplaten kopen. Dat dit niet de beste dag was om dit te doen kwamen we al snel achter, blijkbaar wil iedereen op Moederdag planten kopen.

Ik was enorm verrast door de grootte van die tuincentrums maar nog veel meer door alle verschrikkelijk lange rijen die er stonden, pfiew!!!!!

Donna was al aan het twijfelen geweest en toen we binnenliepen in een van de grootste zaken zei ze: “are we sure we wanna do this”?

Oh sure, why not? Was mijn antwoord.

Maar ik wist al hoe dit af zou gaan lopen en wist dat we niet lang zouden blijven, Donna haat lang wachten namelijk.

Een paar meter later keerde Donna om en zei: “okay, let’s go” en ik: “I knew this was going to happen” ;-)

Uiteindelijk hebben we toch een wat rustiger tuincentrum gevonden en had Donna toch haar tomatenplantjes. Want ondanks dat Donna een super fijn mens is heb ik wel gemerkt dat zij net zo kan zijn als ik wat betreft hetgeen ze in haar hoofd heeft. Zoals ons moeke altijd zei: “wat jij in jouw koppie hebt zitten heb je niet in je kont zitten”. Oftewel: linksom of rechtsom; als ik echt iets wil gaat dat ongetwijfeld gebeuren ;-)

Toen Donna tevreden was met haar plantjes hebben we een gezonde maaltijd gekookt thuis; broccoli, aardappeltjes uit de oven en een nieuw vega spulleke dat volgens mij net in NL te vinden is te weten Jacks Fruit something. Heel eerlijk gezegd viel dat laatste nogal tegen maar omdat het bbq smaak was hebben we het die avond en de avond erna toch maar opgemaakt, weggooien is zonde immers en gelukkig denken zowel Donna als ik daar hetzelfde over.

Uiteraard was het ‘s-avonds TV avond, denk dat we iedere trip een andere serie “afwerken” haha. Dit avondje duurde echter niet lang want we waren allebei eigenlijk best moe en dus lagen we best vroeg in ons mandje. Ik heb toen nog wel een halve aflevering van Chicaco Fire gekeken op mun lappie en toen belde Jim…..

Was wel grappig want ik was helemaal voorbereid voor het geval ik om zou vallen dus had ik ook mijn MRA in. Die moest ik dus snel uit “fritsen” anders ben ik zo niet verstaanbaar en tja, als iemand belt wil je toch wel iets kunnen zeggen ;-)

Jim belde om ons uit te nodigen voor de dinsdagavond, er zou een live country band optreden in the Pickin Parlor in Old Town Arvada, very nice!

Hij kent de eigenaar, is een goede vriend van hem en hij liet het erg leuk klinken allemaal dus ik zou er in elk geval zijn, of D&S mee zouden gaan was nog niet zeker. Komt natuurlijk ook omdat Donna’s boys meestal dinsdagavond softbal spelen en zij altijd gaat kijken. Wellicht zouden de boys vroeg spelen zodat ze nog na kon komen maar dat zou ik de volgende dag wel vragen. Want die lag hopelijk al op 1 oor en omdat zij toch altijd al zo slecht slaapt had ik zoiets van: no hurry, I’ll give you a buzz tomorrow Jim!

Dat was uiteraard goed maar ik zou niet hoeven te “buzzen” want we zouden dinsdagochtend met Ava naar Jim gaan want Ava wilde heel graag op echte paarden rijden en Jim was zo aardig om dat voor haar te laten gebeuren. Hij had wel gezegd: “you’re gonna do it, I’ll assist you” en dat was natuurlijk goed, ik hoopte alleen dat Ava het echt leuk zou gaan vinden.

Want that little princess kan zo maar ineens omdraaien en het helemaal niet leuk meer vinden, kan vriezen en dooien bij haar.

Het was natuurlijk niet my first rodeo, kids en paarden en ik weet in elk geval dat je niks af moet dwingen, zeker niet bij Ava.

Anyways, nadat we afgesproken hadden dat we dinsdagochtend om 10.00 uur op stal zouden zijn werd ons gezellige telefoongesprek beeindigd en ben ik gaan slapen.

===============================

Maandagochtend was ik weer vroeg wakker en heb ik eerst wat dingen op mun lappie gedaan voordat ik naar boven ging. Ook belde ik wat PD’s (Police Departments) want tja, er moet natuurlijk ook wel wat genetwerkt worden als ik dan toch “in town” ben, weet immers maar nooit waar dat eventueel goed zou kunnen gaan zijn in de toekomst ;-)

Ook heb ik Zach gemaild, de report specialist bij “the Westies” oftewel “Westminster PD” om te vragen of ik ook weer een keer bij hem mocht meekijken.

Nadat ik deze “administratie” gedaan had ben ik zelf op stap gegaan met Donna’s auto, dat blijft een heel apart gevoel. Een gevoel dat ik eigenlijk niet eens uit kan leggen buiten het feit dat het goed is haha.

Ik ging als eerste naar Hobby Lobby, gewoon om rond te neuzen en had daar wat tijd voor uitgetrokken want dat is nogal een grote winkel zeg maar.

Toen ik binnenkwam werd ik aangenaam verrast door al het Patriotic spul dat weer in de schappen lag, dat moest ik toch echt eens allemaal van dichtbij bekijken om te zien of er nog “goodies” bijlagen die ik mee naar huis wilde nemen.

Daarnaast hebben zij ontzettend gave tekstbordjes en allerlei leuke hebbedingetjes waarop nu mega veel korting gegeven werd, erg verleidelijk!

Maar nope, ik kocht niks en ben daarna naar Walmart gegaan, ook zo’n heerlijke rondneuswinkel ;-)

Eerder had ik daar gezien dat bh’s in de aanbieding waren en laat ik die nu net nodig hebben! Uiteindelijk scoorde ik 4 bh’s voor 4 dollar per stuk, daar kan geen Nederlandse aanbieding tegenop haha!

Ik zag ook nog een leuke Minion beker die in de aanbieding was, leuk kadootje voor Toni voor de volgende keer want die is gek van Minion zut. Die blijft dus hier in “mijn” la in “mijn” slaapkamer, ook dat blijft enorm bijzonder van Donna….

Helaas was het nog steeds niet echt fijn weer en kreeg ik honger dus ik ben naar Einstein Bagels gegaan om een lekkere bagel te scoren. Toen dat gelukt was ben ik wel buiten gaan zitten want ondanks dat het niet zo’n fijn weer was, was het niet koud.

Ik heb daar mijn bagel op zitten buffelen en ben weer terug naar huis gegaan. Daar aangekomen was Ava nog “present” en die wilde perse met mij spelen. Ze liep rond in haar bruids outfit want zij is ervan overtuigd dat ze met Justin Timerlake gaat trouwen. Ze gaat volgend jaar naar een live concert van hem en weet gewoon dat hij dan alleen maar voor haar zingt, funny little princess!

Uiteindelijk moest Ava dan toch mee naar huis van Meagan ook al wilde ze blijven maar toen ik zei dat we die ochtend daarna naar the horses zouden gaan was ook dat probleem weer uit de wereld en was ik vanaf dat moment Ava’s best friend forever haha.

‘s-Avonds hebben we uiteraard niet veel gedaan buiten TV kijken, heerlijk lui ;-)

======================

En toen was het dinsdagochtend en was het “horse morning” whoo hoo!

Ava was helemaal excited en in stijl; jeans, roze cowboy hoed, oh no excuse me, cowgirl hat, roze cowgirl boots en roze guns, just too cute!!

Donna vertelde dat ze moeite had gehad om Ava boven te houden want die bleef maar vragen waar Miss Colette was. Toen Donna zei: “she’s still downstairs, sleeping” had Ava blijkbaar gezegd: “let’s go G’ma, let’s go downstairs”!

Lang hoefde Ava echter niet te wachten op mij want ik had uiteraard mijn wekker op tijd gezet om zeker niet te laat op stal te zijn.

Omdat Jim en ik zelf zouden gaan rijden nadat Ava paard gereden had, had ik aan Jim gevraagd of ik die dag bij hem kon blijven, we zouden immers die avond ook naar Old Town Arvada gaan. Dat was uiteraard geen probleem (al werd dat later toch weer aangepast, ze zijn hier erg flexibel ;-)))

Dus op de heenweg naar stal waren we gezellie met z’n driekes en Ava was helemaal enthousiast. Tot we vlakbij waren…..

Toen zei ze ineens dat ze niet meer naar de horses wilde, laten we dat morgen doen zo zei ze.

Donna zei dat dat geen optie was want “today is horse day and not tomorrow, tomorrow Mr. Jim is busy”.

In 1e instantie dacht ik: “here we go” maar gelukkig legde Ava zich hierbij neer en werd het alsnog gezellig ;-)

Jim en ik waren al bezig met de horses toen Donna met Ava kwam en we spraken af dat we elkaar bij het Equistrian Outdoor Center weer zouden zien. Jim en ik zouden de paarden daar naar toe rijden en dan zou princess Ava kunnen rijden. Nou ja, rijden, erop zitten als het beestje stapt that is, rustig aan beginnen met dah mupke! Je hebt het plezier zo verpest, da’s niet zo moeilijk maar het mooiste is als ze er fijne herinneringen aan overhouden èn het leuk vinden!

Het was super om weer met paarden bezig te kunnen zijn en wow, wat had ik dat gemist zeg! Die geur alleen al…..

Donna en Ava stonden al ongeduldig te wachten en nadat Jim Pebbles en Black aka El Negro afgezadeld had kon Ava op Misty gezet worden. Jim had de grootste “arena” uitgekozen om in te wandelen, lekker dan zeg! Het was namelijk nogal niet zwaar lopen in dat mulle zand, Jim was de “leader” en ik liep naast Misty en hield Ava vast zodat ze vertrouwen kreeg. Ze durfde namelijk die 1e keer bijna niet de zadelknop los te laten en moest erg wennen aan het heen en weer geschud worden door Misty.

Het is ook nogal wat voor zo’n klein meske natuurlijk maar ze deed het niet slecht en haar gezicht begon steeds meer op te klaren, het duurde zelfs niet lang voordat er een glimlach op haar gezicht kwam, nice!

Wat ook wel leuk was voor haar was dat de andere 2 paarden gewoon los in diezelfde bak liepen al stonden die meer stil langs de kant om van het lekkere gras aan de buitenkant te snoepen. Dat was ook precies de reden dat Jim de paarden losgelaten had ;-)

Ava had me trouwens eerder erg verrast door met mij mee te gaan naar het mobiele toilet dat daar stond….. Donna was ook erg verrast dat ze met mij meeliep want toen we bij de Foodtrucks waren was het nog een heel gevecht om Ava mee te krijgen om zo’n geval binnen te gaan maar nu was er totaal geen twijfel en liet ze mij haar gewoon helpen, wow!

Ik was sinds het hele paardengebeuren haar beste vriend en dat heeft geduurd tot ik vertrokken ben, hopelijk gaat Donna inderdaad regelmatig met haar naar Jim toe zodat ze nog meer vertrouwd kan raken met paarden.

Als ik dan de volgende keer terug kom gaan we een stapje verder, als dat dan tenminste nog niet gedaan is ;-)

Ava had de tijd van haar leven en wilde ook op Black rijden maar dat hebben we die dag maar even niet gedaan, Jim vond dat niet zo’n strak plan. We hebben wel alle paarden geaaid uiteraard en wortels gegeven al durfde Ava toch niet helemaal zelf de wortel uit haar handje te laten eten.

Niet erg, komt wel als ze het wat vaker gedaan heeft….

Toen kwam het moment dat wij zelf zouden gaan rijden en we afscheid namen van Ava en Donna.

Jim reed Misty en nam Pebbles aan een touw met zich mee en ik reed Black, geweldig dier!

Volgens Jim was het niet zo’n makkelijk paard maar ik heb totaal geen problemen gehad met Black, althans, niet toen ik aan het rijden was maar daarover later meer ;-)

Het is daar ontzettend gaaf om een stukkie te rijden, heerlijk stil en die natuur met de Rockies…..zucht….. I’m in love!

We hebben het rustig aan gedaan, de paarden van Jim zijn ook al op leeftijd maar ik vond het niet erg om rustig aan te doen, wilde veel te veel genietend om me heen kijken! Heb die dag ook voor het eerst een enorm steile helling “beklommen” of eigenlijk heeft Black die beklommen en ben ik er zo maar op blijven zitten haha!

Want ik had dat nog nooit gedaan en had zoiets van: really?! Nu?!? Op mijn 1e dag na zo’n lange tijd?!

Maar volgens Jim was het voor Black geen probleem en had hij alle vertrouwen in mij…..yeah right…. Hij meer dan ik!

Die helling is zo steil dat de paarden er tegenop moeten galoperen en ik heb Black de ruimte maar gegeven, vertrouwend op zijn kunnen en heb me aan die zadelknop vastgehouden. Grapjas Jim had ook nog eens gezegd: you lead the way dus hoppa, weg was Black!

Stiekem was ik wel blij dat ik veilig boven aankwam maar het was ook een super tof gevoel dat Black en ik dit samen gedaan hadden! Je voelt op het moment dat het paard tegen die helling galopeert de enorme kracht van het dier, een onbeschrijfelijk gevoel!

En Black vond het blijkbaar ook erg leuk om te doen want boven aangekomen gaf hij nog een vreugdebokske na haha.

Jim volgde al snel met Misty en Pebbles en zei: “I kinda forgot to tell you to hold on to that knob but you did very well, you’re a natural”…. Well, txs Mr. Jim with the horses, keep those words coming ;-)

Jim gaf aan dat er iets tussengekomen was en dat hij niet naar het concert kon. Oh bummer, I was looking so much forward to that!

Toen hij dat hoorde zei hij dat hij mij na het rijden thuis af zou zetten en dan zijn uiterste best zou doen om mij alsnog mee te nemen naar het concert, zo zie ik het graag Jim haha.

Hij vertelde dat hij al vroeg met pensioen gegaan was van het heel Firefighter gebeuren, hij was eind 50 en dat was nu zo’n 9 jaar geleden. Hij gaf toe dat hij eigenlijk iets te vroeg gestopt was met werken vanwege het geld maar van de andere kant blij was omdat hij nu zo kon genieten van de paarden.

Maar hij vertelde ook dat er in zijn situatie sinds 2 jaar een negatieve verandering gekomen was omdat zijn vrouw waarmee hij 35 jaar getrouwd was van hem gescheiden was…… Dat is nogal wat op die leeftijd en na al die jaren, ik vroeg op dat moment maar even niet teveel door omdat ik dacht dat het nog net even iets te vers zou zijn.

Hij ging verder en vertelde dat hij eigenlijk een goed pensioen had maar dat zijn ex nu de helft daarvan kreeg en tja, dan valt het ineens allemaal niet mee natuurlijk. Hij was van plan om de paarden te verhuizen naar een goedkoper adres maar dat is later toch niet doorgegaan. Hij had toen zitten rekenen wat het hem zou kosten aan benzine en dan zou het een duurder adres worden helaas.

Want waar hij nu staat worden de paarden gevoerd, krijgen water en de paddock wordt uitgedaan en dat zou op het nieuwe adres niet zo zijn. Dat moest hij dan allemaal zelf doen en dan zou hij iedere dag heen en weer moeten in tegenstelling tot nu. Nu gaat hij 1x per 3 dagen of zo en dat scheelt natuurlijk enorm.

Jim vertelde verder over zijn 2 zoons die nog bij hem wonen en ook over zijn ex die weer teruggekomen is van weggeweest. Zij was blijkbaar naar een andere staat vertrokken met een of andere loser/lover maar was daar in de problemen gekomen en een bar uitgezet of zoiets. Ik kon het niet helemaal volgen maar het was wel duidelijk dat Truus de Mier terug naar huis gekomen was.

Het huis staat nog steeds op beider naam en dat moet nog aangepakt gaan worden. Eigenlijk had de rechter al bepaald dat het verkocht moest worden maar omdat Jim zijn zonen nog bij hem wonen was dat nog niet gebeurd.

Als dat wel gebeurd was, was er genoeg geld vrijgekomen omdat het huis best veel waard is blijkbaar, volgens Jim een half miljoen met de hoge huizenprijzen in Westminster op dit moment…… Hij had zijn ex dan “slechts” 65.000 dollar hoeven te betalen en de rest was voor hem geweest. Als hij dat nu maar eens gedaan had…..

Hij vertelde dat hij pas gaat verkopen als zijn zoon welke nu thuis zit weer een baan heeft zodat die op zichzelf kan gaan wonen want hij wil zijn zoon niet in de problemen brengen. Nice dad maar denk je ook een beetje aan jezelf? Als jij in de shit komt kun je je kids helemaal niet meer helpen….

Jim bleek een hele aardige gast te zijn die voor veel mensen klaarstaat. Dat bleek uit zijn verhalen maar ook uit de vele telefoontjes die hij kreeg van mensen die zijn hulp vragen. Om nog maar te zwijgen wat hij allemaal voor mij doet met de paarden, very impressive! Want zeg nu zelf; hoe vaak hadden wij elkaar vorig jaar gezien?

Juist, slechts 2x en de 1e keer was maar een kort gesprek omdat we elkaar tegen kwamen terwijl hij aan het rijden was en Misty toen erg ongeduldig was.

Wat betreft zijn project “Equine Experience” heb ik het idee dat hij enorm “eager” is maar van organiseren niet veel kaas gegeten heeft. Ik vraag me af of dit ooit echt van de grond gaat komen maar hij heeft er een grenzeloos vertrouwen in dat het goed gaat komen.

Hij had van mij al diverse links gekregen van organisaties die wellicht interesse zouden hebben in zijn programma en volgens hem is het not “if” but “when”. Ik hoop van harte dat hij gelijk krijgt want ik gun het hem van harte!

En mijzelf ook trouwens want mocht het daadwerkelijk ooit zover komen heeft hij grootse plannen voor mij. Uh…. Waar heb ik dat toch eerder gehoord ;-)

Dus nee, ik was en ben niet zo dom om meteen weer in sprookjes te gaan geloven en ik heb hem in een later gesprek verteld over Stan the Man en zijn “empty promises”. Daar had Jim dan weer geen goed woord voor over en hij begreep mij volkomen toen ik zei dat ik op dat gebied behoorlijke trust issues had.

Maar eerlijk is eerlijk; tot op dat moment kon ik niet anders zeggen dan dat Jim deed wat hij zei en als hij iets niet na kon komen belde hij netjes. Dat had hij vorig jaar zelfs al gedaan toen Donna en ik naar stal zouden komen voor een sessie. Hij belde toen dat hij “stuck in traffic” was en dat hij een halfuur later zou zijn. Impressive and very nice Jim!

Ondertussen waren we weer terug bij stal gekomen en nadat we de beestjes verzorgd hadden bracht Jim me terug naar huis.

Thuis waren Meagan en Ava er nog en Ava kwam meteen op me afgerend, pakte mijn hand en liet die niet meer los ;-)

Omdat ik weer enorme zin had in mijn koffieke vroeg ik aan Meagan of Ava met mij mee mocht lopen en dat was uiteraard prima. Meagan gaf me zelfs haar Starbucks kaart zodat we daar koffie en lekkers konden gaan halen. Zij kreeg punten voor alle aankopen dus dat was 2 vliegen in1 klap; zij blij en ik blij haha.

Ava was geen moment vervelend ondanks dat dit princesje toch echt behoorlijk verwend wordt. Dat merkte ik op de terugweg toen ze alle spullen aan mij wilde geven en haar eigen drinken/eten niet wilde dragen.

Maar helaas peanut butter, daar trapte deze dame niet in en dus kwam the princess bedrogen uit haha. Ze hoefde niet alles te dragen maar omdat mijn handen vol waren moest ze toch wel 1 ding dragen. Ik wilde namelijk perse dat ze mij een hand gaf omdat er nogal wat verkeer reed en zo’n mupke kan zo maar ineens de weg oversteken wat ik uiteraard wilde voorkomen!

Vreemde ogen dwingen want ondanks dat ze tegensputterde kwam ze er al snel achter dat dat niet hielp en heeft ze haar eigen drinken gewoon netjes vastgehouden ;-)

Toen we thuiskwamen gingen Meagan en Ava snel naar huis omdat Ray thuis zou komen en die wilde eigenlijk wel wat eten voordat hij naar softbal ging (lijkt me ook wel logisch…)

Net toen die twee vertrokken waren belde Jim op: we gingen toch naar het concert whoo hoo!!!

Hij zou me rond 17.30 uur op komen halen en dan zouden we naar Old Town Arvada rijden, super gaaf!

Totdat hij me op zou komen halen heb ik geprobeerd het ride along form voor Adams County PD in te vullen maar dat lukte voor geen meter! Ik had eerder die dag met iemand van hunnie gebeld en die had al gezegd dat ik het eerst moest downloaden, dan invullen en weer terugmailen maar ook dat lukte niet.

Omdat er op dat moment niemand thuis was kon ik het uit niet uit (laten) printen zodat ik het dan in kon vullen, scannen en terugmailen dus wat nu?

Gelukkig doen ze daar niet moeilijk en had die dame zoiets van: “have you ever been arrested”? No? Okay, I’ll hook you up for tomorrow morning 6.45am and if needed you can fill out another form then.

Wow, zo makkelijk als dat hier gaat! Want met hunnie was ik nog nooit op stap geweest dus hunnie kenden mij nog niet op dat moment. Maar de woorden: “I’m a desk officer” krijgen hier alle deuren open cause you’re one of us ;-)

Ook nu weer was hij netjes op tijd en dus reden we gezellig richting Old Town met die rammelde truck van hem ;-)

Het was niet druk op de weg dus we waren er zo en nadat we de truck geparkeerd hadden liepen we richting the Pickin’ Parlor, een gitaarwinkel waarvan de eigenaar een vriend van Jim is. (http://www.picknparlor.com/)

Omdat het nog vroeg was, was het niet druk en kon ik even rondkijken in de winkel. Een gezellige typisch Amerikaanse winkel waarin heel veel guitaren hingen. Er waren er ook veel weggezet vanwege het concert en de hele winkel stond zo’n beetje vol met opklapstoeltjes.

Jim zag meteen wat artiesten, hij kent ze blijkbaar zo’n beetje allemaal, en dat waren ook van die typisch Amerikaanse gasten, cool! Ze hadden van mij wel wat jonger mogen zijn maar ach ;-)

Jim trakteerde daarna op een overheerlijk ijsje en toen dat op was gingen we terug om naar het concert te gaan.

Het schenen best bekende gasten te zijn, in elk geval de man met de mooiste stem te weten Jon Chandler. Wat een mooie warme stem heeft deze man zeg, ik genoot met volle teugen!

Jim en ik hebben om de beurt videos gemaakt met onze gsmmekes zodat we om de beurt lamme armen hadden haha. Maar op deze manier hadden we zowat het hele concert op kunnen nemen, enige dat we hoefde te doen was de videos delen met elkaar maar daar was nog tijd genoeg voor op dat moment. O hoe graag ik terug zou willen gaan naar dat moment….. hoezo heimwee?!

Tijdens de pauze zijn we even naar buiten gewandeld en Jim ging ergens een bar binnen om even op een zachte stoel te gaan zitten. De dame achter de bar vroeg wat we wilden bestellen en keek wel een beetje vreemd toen Jim zei dat we niks hoefden.

Ik zei dat dit best normaal was in Nederland, daar ga je niet zo maar zitten en bestel je niks, da’s niet de bedoeling. Volgens Jim is dat hier redelijk normaal en mochten ze het er niet mee eens zijn dan hoor ik het wel en vertrek ik gewoon weer zo zei hij.

Ik moet toegeven dat die stoelen wel even lekker zaten, die klapstoeltjes waren ook niet alles ;-)

Na 10 minuten zijn we weer teruggelopen en hebben we buiten heel efkes met Kit, de eigenaar van de shop en vriend van Jim gepraat en we hebben zijn 3 legged doggie even geknuffeld. Dat beestje lag erg depri te kijken toen wij binnenkwam maar toen hij zijn baasje zag werd het ineens een hele andere hond, gaaf om te zien!

Toen begon het 2e gedeelte van het concert en ik zag dat er nog plek was aan de zijkant op een bankje. Dus ik wees naar Jim dat ik daar ging zitten en hij volgde me braaf haha.

Nu was dat niet zo verwonderlijk want het was een goede plek met goed zicht op de artiesten zodat we leuke videos konden maken.

Toen het concert afgelopen was zijn we naar huis gereden, Jim is blijkbaar iemand die normaliter vroeg zijn mandje induikt en dat was nu natuurlijk niet gelukt.

Thuisgekomen heb ik nog even met Donna zitten kletsen, hebben we uiteraard weer een aflevering This is Us gekeken en daarna ben ik naar beneden gegaan om te gaan slapen. Ik had immers een vroege ochtend voor de boeg!