and the story does continue!!

Heeft erg lang geduurd door diverse omstandigheden maar toch ga ik weer verder met mijn blog waar ik gebleven was en dat was bij de vorige keer dat ik hier was.

Ben nu weer in de gelukkige omstandigheid dat ik wederom bij Donna en dus in mijn “home away from home” ben en omdat het op dit moment typisch “Dutch weather” is (regenachtig en bewokkeld) had ik zoiets van: laat ik weer eens wat gaan typen ;-)

Met het toffe uitzicht op de Rockies, al is het uitzicht wat mistig door de regen, en de eekhoorntjes die hier vrolijk over de elektrakabels van rechts naar links huppelen ben ik dus druk aan de typ. Heb zo’n vermoeden dat ik zo meteen wel heel even naar het hoekkie loop, naar de nieuwe 7 Eleven om een overheerlijke koffie te halen, mijn verslaving moet toch gevoed blijven immers ;-)

Anyways, here we go, going back in time:

De volgende ochtend ben ik wat later opgestaan omdat ik eerst lui in bed mijn mail etc gecheckt heb. Toen ik dat gedaan had ging ik naar Walgreens voor coffeecreamer maar helaas hadden ook zij niet de creamer die ik wilde…..

Wat ze wel hadden was een toffe blingbling zonnebril dus was ik toch niet voor niks gegaan ;-)

Daarna ben ik terug naar huis gegaan om me om te kleden want het was weer lekker warm. Toen ik thuiskwam was Donna er met “Princess” Ava die heel veel soep at, hongerlap haha. Hierna ben ik op mungemakkie naar de PD gelopen,deze keer weer eens lekker pionierend via een hele andere weg. Ik had immers een afspraak met Sheila maar toen ik op de PD kwam was Sheila niet te bereiken…..

De Desk Officer zou het blijven proberen terwijl ik bij Subway koffie ging halen….. Dat ga ik dus niet meer doen, bleh…

Weer terug naar de PD gelopen waar Sheila eerst niet te bereiken bleef maar later kreeg de Offcier uiteindelijk wel contact met haar gelukkig.

Sheila kwam me halen en was super enthousiast, zo had ik haar nog niet meegemaakt! Ik kreeg meteen een super gaaf T-shirt van een K9 Officer, love it!!! Ook gaat ze een cake bakken die ik maandag op ga halen zodat ik op de laatste avond kan trakteren tijdens de volgens mij inmiddels traditionele pizza avond bij Susan en John.

Ik wil eigenlijk een stuk cake voor zoetekauw Deek achterlaten maar toen ik dat tegen Sheila zei had die zoiets van: ik bak wel een cake voor hem, no worries ;-)

Sheila en ik hebben het over diverse dingen gehad en ik vertelde haar ook even over Napa en wat ik daar allemaal gezien had, pretty bad stuff…. Toen kwam Commander Traffic voorbij en die stelde zich voor, hopelijk heb ik een goede indruk achter gelaten, je weet immers nooit waar dat goed voor is ;-)

Toen die weer aan het werk ging heeft Sheila me weer een kleine tour gegeven en uiteraard liepen we ook meteen naar de K9 kennels maar helaas was daar niemand te bekennen, no handler and no K9 ;-(

We liepen naar buiten, naar de parkeerplaats waar alle voertuigen staan, zowel privé als dienstvoertuigen. Daar kwamen we de K9 Commander en een former K9 handler tegen, gave gasten! Uiteraard wilde ik daar wel efkes mee op de foto en tof als die gasten waren is dat ook gebeurd. Er stond ook een politiemotor en daar heb ik dan ook meteen maar een foto van gemaakt, ik was er immers toch ;-)

We zijn verder de parkeerplaats opgelopen en Sheila vertelde dat alle voertuigen daar een eigen plek hadden. Nooit gezeur dat er niet genoeg parkeerplaatsen zijn of teveel dienstvoertuigen en iedereen houdt zich netjes aan de regels. 1 van die regels is dat er maar een gedeelte van de parkeerplaats gebruikt mag worden voor privé voertuigen en er is niemand die daar vanaf wijkt.

Zoals ik al zei stonden er allerlei voertuigen, zowel opvallend als onopvallend en heb ik ook daar foto’s van gemaakt. Zo heeft daar iedere detective een eigen unmarked car en hebben Commanders hun eigen unmarked SUV’s dus nooit gezeur over wie welk voertuig meeneemt.

Sheila vertelde dat zij haar BMW gaat inruilen voor een Ford Truck, wow girl, my kinda and dream car!!

Toen we de hele parkeerplaats gezien hadden hebben we binnen ook nog foto’s gemaakt, onder andere van een wand die speciaal gemaakt werd om foto’s van Officers die een onderscheiding gekregen hadden neer te hangen. Daar wordt veel aandacht aan besteed in Westminster PD.

Ik was nog steeds behoorlijk onder de indruk van het enthousiasme van Sheila, werkelijk ongelofelijk maar deed me heel goed dat zij het blijkbaar zo leuk vond om mij te zien.

Niet lang hierna hebben we afscheid genomen en heb ik onderweg zoals ik beloofd had met Diana gebeld. Zij vertelde dat Graham de dag daarvoor uit bed gevallen was terwijl zij even met de hond aan het wandelen was en hoe geschrokken ze was. Dat kon ik me uiteraard heel goed voorstellen…. Ze heeft meteen 911 gebeld waarop 2 cops en 4 firefighters gekomen waren om Graham weer op te rapen, te verzorgen en terug in bed te leggen. Voor zover ze konden zien had hij “slechts” zijn arm en hoofd bezeerd maar ik had zelf het idee dat deze val meer veroorzaakt zou kunnen hebben en dat bleek later dus inderdaad zo te zijn.

Heb een behoorlijke tijd met Diana gebeld en toen was mijn gsmmeke bijna leeg. Maakt niet uit, ben via een bekende weg, Oakwood, teruggelopen en uiteraard even langs de 7 Eleven gelopen. Met koffie in de hand de Safeways binnengelopen om vega spul te kopen. En ja, je mag hier gewoon met je bak koffie door de winkel lopen, doen ze helemaal niet moeilijk over, kunnen wij nog iets van leren ;-)

Ik kwam thuis en heb samen met Donna wat gegeten, beetje zoals gebruikelijk en daarna zijn we naar Ray en Meagan gegaan. Kon het niet laten om even met Coconut, hun kleine enthousiaste hondje te spelen. Meagan vertelde dat ze gek werd van het geblaf door het enthousiasme maar dit hondje was erg leergierig dus even geoefend en het was al snel een stuk minder. Nu zij nog maar ze zijn niet zo consequent en daar ligt dan toch wel het probleem….

Nadat Ava weer eens hartelijk gelachen had zijn we met Ray naar het wekelijkse base- of softball gegaan, ik ga meestal mee kijken als ik hier ben. Vind dat altijd kei leuk om te zien en ook deze keer won het team van Ray. Terwijl we zaten te kijken kreeg ik nog een bal tegen mijn nek van een of ander rotjong dat zich pas verontschuldigde nadat zijn moeder zei: “ go on, say you’re sorry”!!

Gelukkig kan ik wel wat hebben en werden die gastjes verder weg gestuurd maar ze waren super annoying aanwezig en zo dacht niet alleen ik er over….. Ray vertelde op de terugweg enthousiast over van alles en nog wat in de auto, gaaf om hem zo te zien want hij kan ook wel eens a little down zijn. Volgens Donna is Meagan niet altijd de makkelijkste en op zich kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Van de andere kant is het een toffe meid dus zij gaan het wel overleven met z’n allen ;-)

Nadat we Ray afgezet hadden zijn wij richting huis gegaan. Donna liet me bij thuiskomst foto’s van haar overleden man Frank zien. Keith was 15 toen zijn vader overleed en hij heeft daar een behoorlijke tik door gekregen destijds. Is toen een beetje van ut padje geraakt maar schreef op die jonge leeftijd ook een brief aan Donna waardoor zij wist dat hij positief zou gaan veranderen en dat heeft hij zeker ook gedaan gelukkig. Zowel Ray als Keith zijn toffe gasten die hun moeder op handen dragen en een fijne familieband hebben.

Steve is volgens Donna wat jaloers op de band die zij met Ray en Keith heeft, zijn familie is niet zo’n fijne familie helaas…..

Na dit toch wel wat beladen gesprek hebben we nog wat TV gekeken om weer te ontspannen, Donna laat het niet makkelijk zien maar ik zag dat ze het even niet makkelijk had. Donna is erg gesloten alhoewel ik wel merk dat ze me af en toe wat toevertrouwt en dat is fijn want ook zij kan niet alles alleen verwerken. Steve is niet de makkelijkste om mee te praten dus daar kan ze eigenlijk niet terecht met dit soort zaken, best jammer als je getrouwd bent.

Toen we allebei zo’n beetje omvielen zijn we maar naar bed gegaan ;-)

De volgende (woensdag) ochtend had ik mijn wekker gezet want ik zou Toni en Scotte zien whoo hoo!!! Het weer was weer overheerlijk dus dat zou genieten worden die dag! Ik zou eerst met hunnie kofife gaan drinken en bijkletsen, daarna zou ik horse ranches gaan bezoeken en gaan genieten van die voor mij overheerlijke sfeer/geur van de stallen/paarden, gaaf vooruitzicht! En hoe cool om een auto onder mijn kont te hebben, zo lief van Donna!

We hadden om 9 uur bij de koffieshop afgesproken en ik was er als 1e bij koffieshop. We hadden 3 uur om bij te kletsen en ik dacht: da’s best lang maar wow, die vlogen voorbij!

Scotte vertelde iets over Toni’s idee om mijn foto op hun pagina te zetten bij de Patreon’s en erbij te vermelden dat ik degene was die ze in gingen huren als ze dat betreffende sponsorbedrag hadden, WHAT?!?!?

Ik doe voor mijn gevoel echt niet veel maar alles wat ik doe stellen ze erg op prijs, ik hoop echt voor hunnie dat deze gezamenlijke droom van hen werkelijkheid wordt want ze doen/laten er werkelijk alles aan/voor….

Na de koffie hebben we nog even door Olde Town Arvada gewandeld, leuke omgeving en daarna heb ik gezocht (en gevonden uiteraard haha) naar Fuzzy’s, een Mexicaans restaurant waar ik ooit eerder met Susan en Donna geweest was. Daar heb ik mijn korte broek aangetrokken want het was kei goed weer dus no way zou ik in mijn lange broek blijven zitten!

Na mijn lunch ben ik naar diverse ranches gereden en vond ik de Miss Roxy ranch de gaafste ranch,. Hele aardige wat oudere dame die met wat hulp een behoorlijke ranch “up and running” houdt. We hebben even gekletst en toen ik weer ging zei die lieve dame: “you are welcome to come back any time”, how sweet!

De volgende ranch was iets minder alhoewel ik niemand zag om te vragen hoe het zat…. Ik zag namelijk diverse geiten met afgesneden oren en eentje met een hele scheve bek, arme beesten. Maar hier zouden dat ook net zo goed rescue animals kunnen zijn dus het was wel jammer dat ik dat niet na kon vragen.

Ik ben maar weer snel vertrokken want het voelde toch niet echt lekker en de volgende ranch was een ranch vlakbij Deek’s huis, de Iron ranch. Die lieten mij als enige een waiver laten tekenen voor het geval er iets zou gebeuren, beetje vreemd want je was “not allowed to enter the pens of pastures” en verder waren er geen stallen waar je doorheen kon lopen maar goed, ik heb getekend, hun feessie ;-)

Het was echt mijn weer; lekker warm (anderen zouden het zekers te weten te warm gevonden hebben) en ik kwam onderweg een outdoor Equistrian Center tegen. Daar hadden ze een aantal plekken om paarden voor even te stallen, een arena met zowaar een tweetal kleine tribunes, een andere arena, a roundpen en een grote picknick area die overdekt was.

Ook kon je vanuit daar zo een eind de natuur inrijden, erg gaaf!!

Ik kwam in gesprek met iemand die haar paard aan het inladen was en hoorde van haar dat de gemeente Arvada eigenaar van dit hele spulleke was. Sommige Non Profit organisaties mogen er gratis gebruik maken om wedstrijden te organiseren maar ook bewoners van Arvada mogen hier gratis gebruik van maken, gewoon omdat ze in Arvada wonen….. Cool!

Ik wilde eigenlijk richting de bewoonde wereld rijden toen ik meerdere bordjes met “ranch” langs de weg zag dus toen ik weer een sign zag ben ik dat zandpad ingereden. Terwijl ik dat deed en begon te twijfelen of daar nog wel iets zat zag ik iemand op een paard aan komen rijden.

Hij zei mij dat daar geen ranch meer was en we raakten aan de praat. Hij was Jim with the horses en nodigde mij uit om een keer naar zijn paarden cq het werk dat hij daarmee doet te komen kijken. Hij werkt nu sporadisch met PTSD (PTSS) Vets en is van plan om daar zijn project van te gaan maken.

Dat klonk natuurlijk wel erg goed en nadat we afspraken dat ik samen met Donna zou komen kijken gaf hij mij zijn nummer en vervolgden we beiden onze weg.

Tijdens ons gesprek had hij me al uitgenodigd om een keer iets op te zetten voor vrouwen en hij had zoiets van: ik heb daar een vrouw bij nodig omdat vrouwen nu eenmaal makkelijker met vrouwen dan met mannen praten.

Hij zou met Donna en mij gaan werken zodat wij zagen hoe/wat hij deed en dat zou ons niks kosten behalve een sixpack. Pretty nice dus ik had echt zoiets van: dat gaan we dus echt wel doen!

Nu heb ik natuurlijk al behoorlijk wat negatieve ervaring met “Stan the man” en stel me niet veel meer voor van allerlei eventueel loze beloftes maar de kans om te rijden liet ik me natuurlijk niet ontnemen!

Na het ranch/Jim with the horses “avontuur” ben ik naar een boekhandel gereden die daar in de buurt lag. Ik wilde Joe Navarro boeken halen, dat is een oud FBI agent die boeken schrijft over bodylanguage, mega interessant! Bij een nearby gelegen bakker een niet zo’n lekkere pastasalade gegeten en een rootbeer meegenomen, die was wel lekker haha.

Helaas had die boekhandel geen boeken van Joe en toen ben ik doorgereden naar de Walmart waar later, toen ik net thuis was, een schietpartij plaatsvond, pretty weird thought!

Anyways, ook hier hadden ze niet “mijn” coffee creamer, de 2Go Peppermint Mocha. Ze hadden wel hele grote flessen maar ik was niet zeker of ik die mee naar huis mocht nemen dus die heb ik maar even daar gelaten…. Toen ik de Walmart uitliep was het buiten al donker, daar had ik in de winkel totaal niks van gemerkt ;-)

Het was even wennen om in het donker te rijden, ik had nog wat last van de halo’s die ik zag vanwege de lensvervanging maar uiteraard ben ik wel gewoon veilig thuis gekomen, net zoals in ons kikkerlandje.

Thuis heb ik even lekker met Donna zitten kletsen en hebben we Blue Bloods gekeken, blijft grappig dat Donna toch wel dezelfde series kijkt als moi. Na 2 afleveringen ben ik naar mijn slaapkamer gegaan en heb ik foto’s op de harddisk gezet en Miguel gemaild. Had niet echt het idee dat hij nog zou reageren en dacht dat hij net als Stan zou zijn met lots of empty promisses.

Daarna heb ik online gechat met een dame van de coffee creamer en ik kon stoppen met zoeken; ook hier halen ze net die dingen uit de handel die ik zo graag gebruik….. Een jammertje maar helaas peanut butter.

Na dit alles heb ik nog even met Adam Williams van the Colorado State Patrol Police gebeld want ik wilde ook wel even met hem bijkletsen.

Toen ik het algemene nummer belde nam Adam zelf op, hij was blijkbaar de Desk Officer en hij herkende mijn stem meteen. Wel apart want hij kent mij nog niet zo lang/goed als Deek dus op zich vond ik dat wel een extra punt waard haha.

Hij had mij al een bericht willen sturen, precies op het moment dat ik belde (yeah right ;-)) en we spraken af voor die vrijdag om 12.00 uur bij de Starbucks aan de overkant van de weg vlakbij Donna.

Hierna viel ik zo’n beetje om en ben ik lekker gaan slapen….

Nu is het dan echt tijd om mijn "verslaving" te gaan voeden peopletjes! 

So long for now and I'll be back (don't know when but you can count on that ;-))