En toen was het alweer vrijdag 15 juli….. time flew!

Vanavond zouden Donna en ikke naar the Grizzly Rose gaan, da’s een heuse country bar waar ik heel lang geleden ook al eens geweest ben. Kei en kei gaaf, helemaal mijn ding en ik verheugde me er enorm op. Zeker ook omdat er een live band zou komen spelen, me soooo happy!!!

Overdag hebben we niet heel veel gedaan; wat geshopt, een lekker lange wandeling gemaakt en toen belde Lana of we haar in haar “stam” restaurant gezelschap kwamen houden c.q. mee kwamen lunchen. Helemaal leuk en lekker dus dat hebben we uiteraard gedaan want wie zijn wij nu om nee te zeggen he ;-)

Ondanks dat Lana veel gezondheidsproblemen heeft met haar ogen blijft ze Lana, was het dikke pret en hebben we ontzettend veel plezier gehad. Uiteraard ook lekker gegeten want ze weet wel welk tentje ze uitkiest haha.

Daarna zijn Donna en ik naar een Walmart geweest waar zelfs Donna nog nooit geweest was, erg uitzonderlijk en ook wel grappig.

Toen was het tijd om ons op te gaan dirken (voor zover wij dat doen ;-)) en naar the Grizzly Rose te gaan, kei vet!

Donna was ook helemaal enthousiast want zij is ook van de country maar heeft eigenlijk nooit iemand die met haar mee wil gaan…. How bad….. Ook Steve had geen zin om mee te gaan dus wij zijn gezellig samen op stap gegaan en hebben enorm genoten van het hele gebeuren. Echt helemaal country sfeer, voor Nederlandse begrippen een mega dansvloer en iedereen doet gewoon wat hij/zij wil zonder dat daar moeilijk over gedaan wordt.

Zo dansen er stelletjes aan de buitenkant en zijn er diverse groepen die diverse line dance dansen doen, allemaal helemaal hiphophappy en er valt geen onvertogen woord.

Uiteraard was de muziek ook helemaal top, niet alleen de hoofdact maar ook de band in het voorprogramma was gaaf. Kosten voor zo’n optreden? Wel helemaal 10 dollar en daar kreeg je dan ook nog 2 consumpties bij, ongelofelijk!

Donna en ik hadden een tafeltje aan de zijkant van de dansvloer gevonden met uitzicht op het podium dus het feest was compleet! Nog wat lekkere nachos besteld en gewoon overheerlijk genoten van de muziek en alles wat er te zien was, nice!

Ik heb uiteraard wat foto's maar vooral videos gemaakt en heb nog niet uitgevogeld hoe ik die kan uploaden but rest assured: ik ga dat zeker wel proberen!

Helaas had Donna haar knie bezeerd en kon ze niet mee de dansvloer op en deze avond was ik niet in mijn brutale element dus ik heb eigenlijk alleen maar gekeken. Jammer maar niks aan te doen, hopelijk volgende keer beter!

Aan het eind van het concert riep de bandleider dat hij bij de merchandise stand zou komen en dat er ook cd’s verkocht zouden worden. Tuurlijk moest ik daar even gaan kijken maar had er niet op gerekend dat het allemaal zo goedkoop zou zijn!

Dus heb ik een live cd aangeschaft voor maar liefst 10 dollar haha. Ook ben ik met die leuke gast op de foto gegaan en vonden ze het, net zoals iedereen daar, super dat zo’n mutske uit Nederland zo enthousiast is. Maar die band was gewoon freakin’ good (om met Deek zijn uitdrukking te spreken ;-))) en die cd heb ik dan ook de afgelopen maanden grijs gedraaid in de auto. Niet alleen vanwege de gave muziek maar ook omdat juist die muziek mij terugbrengt naar die country sferen en ik daar heerlijk relaxt van word/blijf, niet verkeerd in dit stresskippenlandje ;-))) En toen was de avond echt voorbij helaas….

Eigenlijk waren we allebei best wel moe en zijn we ook lekker naar huis gegaan, nog een beetje in de country roes verkerende haha. Thuis hebben we, hoe kan het ook anders, nog een aflevering van Heartland gekeken en toen was het toch echt bedjeslapentijd! Zeker voor early bird Donna die altijd erg vroeg wakker is.

De volgende dag zou ook een topdag gaan worden want dat zou een Tonidag worden whoo hoo!!! Eerst zou ik samen met haar en haar man Scotte un bakske gaan doen want eigenlijk hadden Scotte en ik nooit echt goed kennisgemaakt en dat vond Toni maar niks ;-). En tja, voor een lekkere Amerikaanse bak koffie doe ik veel he haha.

Toni zou me op komen halen en kwam inderdaad aan met….. de truck van Scotte, very, very nice! Die heb ik uiteraard ergens op de foto gezet dus mensen die nieuwsgierig zijn zullen efkes geduld moeten hebben tot ik die foto gevonden heb ;-)

Het was super leuk met z’n driekes, ik kreeg een fikse en vooral heerlijke knuffel van Scotte, dat magtie vaker doen haha! Kan me goed voorstellen dat Toni voor hem gevallen is destijds, het is gewoon een toffe gast met veel humor en hij kan erg leuk vertellen. Dat moet ook wel als je leraar bent maar toch ;-) Ook kreeg ik van hem veel “thank you so much for all your support and comments” waarop ik zei dat ik hun project gewoon geweldig vindt en henzelf ook ;-)

Daarna is Scotte naar de sportschool gegaan en ben ik met Toni de hort op gegaan. Als 1e zijn we overheerlijk gaan wandelen somewhere, vraag me niet waar maar het was in elk geval een gave wandeling door een mooi stukske natuurschoon. Riviertje, bergjes, mooie uitzichten, je kent het wel. Maar het wandelen begon niet voordat we terug naar hun “condo” gereden waren om een fotocamera op te halen, die was ze vergeten…. Gebeurt daar dus net zo goed als hier; dingen vergeten ;-)

Terwijl we aan het wandelen waren werd er natuurlijk ook veel gekletst en ik vertelde Toni over hetgeen Deek me allemaal toevertrouwd had. Daar was zij enerzijds erg verbaasd over omdat ze weet dat “cops don’t open up”. Anderzijds had ze zoiets van: jij bent heel veilig want jij werkt bij dezelfde organisatie in een ander land dus kunt je heel wat voorstellen. Maar juist omdat je in een ander land werkt, niet binnen zijn eigen organisatie en ook niet binnen zijn kennissenkring zit is het risico dat er iets “terug komt” erg klein. Bovendien kun jij goed luisteren en is jullie band altijd al speciaal geweest….

Dat zijn leuke dingen om te horen en doen mij altijd goed! Een geniet momentje it was!!

Uiteraard zijn ook hier weer foto’s gemaakt en wat me verder opviel was dat er allerlei geuren te “besnuffelen” waren, very nice! We hebben zelfs aan bomen staan ruiken want ook die hebben andere geuren, heel apart! Ziet er natuurlijk niet uit, met je neus tegen een boom en snuiven maar ik kan je vertellen dat het een aparte ervaring was!

Toen het lunchtijd was heeft Toni me meegenomen naar wederom een gaaf tentje: the Cow in Morrison. Morrison is zo’n typisch klein Amerikaans plaatsje zoals je altijd in tv series ziet, hoe cool! En uiteraard stonden daar allerlei koeikes op de vensterbank, op het plafond etc, psiesies as I like it ;-)

We hebben dan ook overheerlijk gegeten, uiteraard veel gekletst, serieus maar zeker ook flink gelachuh, Toni is een geweldig mens!

Daarna zijn we naar Toni haar moeder gegaan, ook zo’n ontzettend gaaf en lief mens, weet nu waar Toni dat van heeft! Ze verwelkomde mij met een stevige knuffel en zei meteen: I was so looking forward to meeting you, Toni is always telling me about you and I so wanted to get to know you! Hoe sweet is dat dan weer?!

Deze oudere dame is bijna blind maar als je dat niet weet merk je daar weinig van. Wat een opgewekt en zelfstandig vrouwke, mucho respecto hoor! Ze heeft dan wel haar hondje bij zich dat haar altijd helpt en van gewoon huishondje zichzelf opgeworpen heeft tot hulphond maar toch….

Dat hondje heeft dat zelfstandig gedaan toen Toni haar vader Alzheimer kreeg en in een verzorgingshuis terecht kwam. Hondje mocht toen mee, zocht zelf de meest “gesloten” bewoners op en ging gewoon hupsakeetje op schoot zitten. Dat vonden die bewoners geweldig en op die manier is het echt een hulphondje geworden, gewoon uit zichzelf….. Cool stuff!

Moeders had nog meer te zeggen en zei: “I am Toni’s best friend next to you” en toen was ik even stil…. Wow!

Na een aantal overheerlijke verhalen zijn Toni en ik gegaan, het was inmiddels al wat later geworden en Toni was op weg om mij thuis af te zetten. Toen kwam het gesprek op hun project Lovin America en alle gave dingen die zij daarvoor doen, de merchandise etc.

Ik vroeg haar of ze die gave hoodie die op hun website staat op voorraad hadden en Toni zei: Shoot! You didn’t even say goodbye to Scotte….. En hupsakee, she made a U turn en we gingen voor de 3e keer die dag naar hun kondo ;-)

Ik dacht dat ze dat alleen maar deed zodat ik fatsoenlijk afscheid kon nemen van Scotte maar dat had ik toch niet helemaal goed in geschat…. Toen we daar kwamen zei ze dat wel tegen Scotte maar ze vertelde ook dat ik naar die hoodie geinformeerd had…. Scotte zei toen: “are you thinking what I am thinking”???? Oh yes I am horde ik Toni antwoorden en ik snapte er niks meer van.

Even later komt Toni met zo’n hoodie de kamer in en zegt: try it on so I can see if this is the right size. Dus ikke inderdaad de hoodie aangetrokken en zei: this one’s perfect, nice large, very cool! Kreeg ik van beiden het antwoord: “that’s great” en vervolgens draaiden ze zich om en stond ik daar met mijn goed fatsoen….

De grapjassen hadden bedacht dat ze die hoodie gewoon aan mij zouden geven, cadeautje omdat ik hun berichten altijd zo braaf like en deel en zo betrokken ben bij hun project, how sweet! Ik was helemaal hiphophappy!!

Afijn….hierna heeft Toni me dan toch echt bij Donna afgezet en was het even afkicken. Maar Donna en ik  hebben toch een leuke avond gehad hoor want ook Donna is een topwijffie.

Nou ja leuk…. We kregen toen een lange update van Susan over Graham, die was met haar man John bij Diana en Graham in Napa. John en Susan gaven hem toen niet langer dan nog een paar weken maar gelukkig is dat niet uitgekomen. Maar ik kan me wel voorstellen waarom ze dat dachten; hij had een gat in de binnenste long en had daarvoor een infuus in de buitenste long. Ik heb nooit geweten dat je een binnenste en buitenste long hebt maar blijkbaar is dat zo of ze noemen het zo in the USA, dat kan natuurlijk ook nog.

Anyways, dit klonk zeker niet goed en ze wilden dit wel opereren maar dat durfden ze niet omdat ze dan dwars door zijn ribben moesten. Doktoren dachten niet dat hij zo’n zware operatie aan zou kunnen in verband met zijn slechte conditie en daar konden ze best wel eens gelijk in hebben.

Verder kregen we te horen dat Graham beginnende dementie heeft en dat dit al langer aan de gang is…. Altijd erg, dementie en alleen dat zou al erg genoeg zijn.

Nu had hij zoiets van: als het slangetje eruit is mag ik naar huis en komt alles goed oftewel; hij stak zijn kop in het zand of de dementie stak de kop op, who knows?

Maar triest was het wel en niet lang geleden heb ik te horen gekregen dat ze niks meer voor Graham kunnen doen in het ziekenhuis. Ze hebben hem nog zo’n 6 maanden gegeven en dat is dan niet vanwege de longkanker of dat gaatje maar vanwege zijn imuumsysteem dat niet meer goed of niet meer werkt…..

Ik wist helemaal niet dat hij daar last van had maar nu blijkt dit het grootste en fatale probleem te gaan zijn dus.

Als ik de laatste weken de foto’s bekijk die Diana op Facebook zet moet ik ook zeggen dat hij er erg slecht uitziet. Heel mager en hij kan bijna niet meer lopen volgens Diana. Zit nu dan ook in een rolstoel en komt vaak nog maar een paar uur per dag zijn bed uit. Soms heeft hij een goede dag en dan is hij langer op en/of nemen ze hem mee ergens naar toe zodat hij toch nog wat kan genieten (hopelijk that is….)

Erg triest bericht natuurlijk en ik denk ook dat zijn dementie de reden was van zijn uitbarsting vorig jaar. Niet dat dat een excuus is maar het kan natuurlijk wel degelijk de reden zijn. Want het was zo niet op z’n Grahams, dat heb ik vanaf het begin gezegd. Ook nog tegen Diana toen we even samen er tussenuit konden maar die wilde daar niet aan; die zei toen nog dat ze dacht dat hij het expres deed. Die is ondanks haar leeftijd nog behoorlijk naief op sommige fronten!

Anyways, die dag eindigde dus ietwat minder leuk dan dat hij gestart was want ondanks de fijne rustige avond thuis met Donna en Heartland drukte dit bericht toch wel op de stemming natuurlijk.

Ik had me voorgenomen om de dag erna, de zondag dus, iets langer te blijven liggen en daar had ik achteraf spijt van! Want nu had ik Keith en Annabel gemist, die waren langsgekomen en Keith had gevraagd of Donna mee wilde gaan wandelen. Die had nee gezegd vanwege haar knie maar ik had maar wat graag mee gegaan! Bummerrrrrr!!!! Gemiste kans om weer wat meer van het land te zien en Keith beter te leren kennen.....

Eigenlijk hebben we die dag niet heel veel gedaan maar zijn we lekker lui geweest; we zijn even naar de winkel geweest, hebben koffie gehaald, Heartland gekeken, gezellie gegeten met Steve en weer Heartland gekeken haha.

Donna was verrast over het feit dat ook zij Heartland zo gaaf vond en dat ze nu overdag zelfs de tv aan had, dat kwam nooit voor! Maar af en toe zo’n heerlijk luie dag is good for the soul dus hebben we er gewoon overheerlijk van genoten ;-)

Zoooooo, dat was dan weer even een verslagje van de vakantie die nu alweer zo lang geleden lijkt….

Maar het leuke is wel dat ik, als ik dit allemaal aan het typen ben, toch weer zo’n beetje alles weer voor me zie en ook het fijne gevoel weer terug komt, sweet!

Nu ga ik zo naar de reunie van de manege in Eersel, benieuwd hoe dat gaat wezen. Time to change dus this is it for now folks, but not to worry: I’ll be back ;-)